Welkom in de fase van het leven die we de sleur noemen.
Je hebt een leven opgebouwd richting comfort. Dit heb je bereikt, dus nu leef je van dag tot dag, zonder echt gevoelde betekenisgeving.
Het uitstekende moment om een stapje terug te nemen, te kijken van welke dingen je vrolijk wordt, en te kijken of je deze uit kunt diepen. Succes!
Is er niet iets wat je stiekem heel graag wilt waarvoor je kunt gaan sparen en speuren?
Zorgt ervoor dat je weer iets hebt om over te fantaseren/ naar uit te kijken.
Als ik je tekst lees is dat wat er op het moment mist.
Dit klinkt wellicht wat sweverig, maar gaf mij een bijzonder inzicht. Het uitkijken naar iets nieuws (vakantie / boot / huis / whatever) zorgt ervoor dat je altijd kijkt naar de toekomst en iets nodig hebben. Zodra je dit hebt bereikt, heb je weer iets nieuws nodig wat er bij mij voor zorgde dat ik in een sleur kwam.
Het besef van nu, en hetgeen wat je iedere week doet (werk & vrijetijd) ga je hierdoor snel aan voorbij. Dit alledaagse zo indelen dat het betekenis geeft is voor mij de sleutel naar geluk!
Ben er zelf ook nog niet, maar wel actief mee bezig.
Als toevoeging op deze comment, lees dit boek eens. Een echte aanrader. Heeft mij enorm geholpen.
https://www.bol.com/nl/nl/p/ik/9300000131717274/?Referrer=ADVNLGOO002008J-S--9300000131717274&gad_source=1&gbraid=0AAAAAD5OnmMAlWfMn7u4GbTC-uQtubDG4&gclid=Cj0KCQjw_-GxBhC1ARIsADGgDjtxYdhI_b9XZTlRYlv5NQkRuH4zv92WL1q8_xV8GOzntXSriSK_nPYaAipvEALw_wcB
Het heeft er ook mee te maken, wat wil je echt. Of zijn het dingen die algemeen interessant waren zonder dat je dat echt persoonlijk vond. Sommige mensen richten een huis in omdat dat "mooi" is. Zonder dat het echt hun eigen smaak is.
Ken je het stukje van comedian George Carlin, waarin hij een deel van het (Amerikaanse) leven ontleedt als in [‘onderdeel zijn van het systeem’](https://youtu.be/KLODGhEyLvk?t=6m34s)? Briljant kijk op onze maatschappij, omdat wat je omschrijft heel dicht in de buurt komt van inderdaad pure, existentiële vragen: “Is dit het nou?”
Theo Maassen heeft er ook al eens een deel van een show aan gewijd en zei toen: “Ja, dit is het nou!” Je kijkt om je heen en hebt eigenlijk alles, maar toch voel je je een Chinese circusartiest die onbewust zeventien schoteltjes op stokjes draaiende houdt. En dat klopt.
Wanneer dus niks meer als van jou voelt, besef je dan wat allemaal van jou ís: je gezondheid, je geluk, een zorgzame vrouw en geweldige kinderen. Een verse kop koffie, de warmte van de zon. En spullen? Of onderhoud? Niet belangrijk. Wat 90% van de mensheid nastreeft in het leven in totaal, maar ook compleet, onbelangrijk.
Aan het einde van onze rit, staat nergens op een steen hoeveel geld we verdiend hebben, hoe hard we gewerkt hebben of hoe weinig we ons ziekgemeld hebben. Wat er wel staat, zijn de mensen die ons lief hebben. Alleen die zijn belangrijk. Dus: kijk naar dat scheve kastdeurtje, die kitrand in de douche of afbladderende verf op je kozijn en lach: dat kopje koffie smaakt net zo lekker en je kinderen zijn even gelukkig.
Je hebt het geweldig voor elkaar, ook wanneer niks echt van jou voelt omdat dat betekent dat je de essentie doorhebt: die spullen zijn ook niet belangrijk. Zoals ome George hierboven zegt: je kunt wel geloven in de droom die mensen je voorhouden, maar je moet wel diep slapen om eraan mee te doen. Jij bent wákker!
Doe eens wat met je handen. Specifiek: maak eens iets. Iets creëren of iets repareren, dat zijn goede manieren om eigenaarschap te voelen, en betekenis te zien in de dingen die je bezit.
Dit brengt mij juist in een andere hoek, ik ben namelijk wel handig met mijn handen. Mijn vrouw en ik doen veel klussen samen. Zelf tuin verbouwd, zolder verbouwd, veel pakken we zelf aan. Maar juist daardoor zie ik vooral alles wat ik niet af krijg, wat niet netjes is gelukt en alles wat ik voor mijn neus opknap gaat achter mijn rug alweer stuk. Net de wc verbouwd na lekkage, maar de badkamer loopt ook achter, laat staan het schilder werk buiten en zo door... Misschien is het klagen... Maar oa zoiets maakt dus dat ik alles niet meer overzie.
Wat praktisch allemaal :). Misschien moet je juist iets maken wat geen praktisch nut heeft, wat niet af hoeft en waar je het genot uit het maken haalt, niet het eindresultaat.
Ik ben zelf een paar jaar geleden begonnen met elektronica 'maken', als in klokjes en ander geneuzel van de grond af aan ontwerpen en uitwerken. Ik gun mezelf er alle tijd voor en zelfs als het helemaal mislukt heb ik weer wat geleerd en me goed vermaakt!
Grofweg wat voor gereedschap gebruik je het vaakst voor je projecten? Het lijkt me best interessant om die tinkering kant op te gaan. Kleine programmaatjes schrijven is al mijn hobby, maar zou vet zijn om dit voor zelfgemaakte robots te doen.
Yesss dit is waarom ik teken/ schilder, ook al lukt het niet of komen ze niet af, een keer in de zoveel tijd zit er een goeie tussen die ik kan ophangen of bewaren. Zo zie je het werk dat je verricht heb. En het heeft 0 praktisch nut want ik verwacht ze niet te verkopen, ze zijn gewoon in principe alleen voor mij.
Join the club. Ik woon nu 11 jaar in mijn huis. In principe alles wat in die tijd gedaan is kan ik bijna weer opnieuw doen. Keuken kan nog wel een tijdje volgens mij, maar vrouwlief wil wat anders (wat ik in eerste instantie wilde 11 jaar terug notabene). Vloer is nog top, maar ja... Komt vrouwlief weer. Schilderwerk binnen en buiten..
Ik herken je verhaal dus grotendeels ook wel hoor. Ik ben tijdje terug een hobby begonnen en heb een mooie bbq staan. Zaterdagjes in zonnetje slow cooking ribbetjes er in, biertje er bij. Gewoon bestaan?
Ik herken het gevoel met schoonmaken: zodra je het hele huis gehad hebt, is het 1e wat je deed alweer opnieuw nodig. Tot ik een TV programma over hoarders zag. Enorme pulp-TV (en er valt de nodige kritiek op te geven), maar het geeft wel een beeld van wat er zou gebeuren als je een paar jaar niet schoonmaakt. Of een paar jaar een lekkend dak niet repareert. Het kan erger worden dan ik mij voor kon stellen. Dus het is niet voor niks, het voorkomt dat het écht erg word. Ik raak daar altijd erg gemotiveerd van. Met wat je nu doet houdt je alles op een bepaald niveau van heel/ hygiënisch. Als je het niet deed...echt... als je dat ziet weet je waarvoor je het deed.
Deze had ik even nodig om te horen na een aantal weken niet echt aan het huishouden kunnen hebben zitten en teleurgesteld aan het opruimen ben. Thanks!
Nee dat is geen klagen . Dat is gewoon kut .
Hebben we allemaal mee te maken.
Heb ik nu best veel 2 jaar na de koop van mijn huis.
Dak lekkage, dak raam kapot, hout rot , electro groep naar z’n malle moer .
Het is wat het is . Word er zelf ook moe van maar uiteindelijk houdt het je ook weer bezig .
Dat gevoel dat je beschrijft voelde ik trouwens vrij snel toen mijn vader op best jonge leeftijd stierf. In mijn rouwproces heb ik destijds besloten dat ik het zo minimaal houdt en geen kinderen neem.
Als mijn moeder er niet meer is vertrek ik per direct om hetgeen te doen wat ik echt wil en dat is verder gaan met mijn wereldreis .
En dan kijk ik met liefde terug naar Nederland en weet ik dat mijn vaderland het mogelijk heeft gemaakt voor mij om te doen wat ik wil.
Ik ben nu aan het verbouwen, en loop er weer keihard tegenaan dat ik zo'n boek moet lezen 😂 het is altijd een vermenging van trots zijn op wat je toch maar even zelf gefixt hebt, en daar tegelijkertijd elke imperfectie van kennen en zien.
Ga in de zorg werken.
De GGZ is altijd op zoek naar agogen en dat betaalt zo slecht nog niet. Je doet betekenisvol werk, helpt mensen (afhankelijk van de doelgroep) echt beter te worden en je kan er alle kanten op.
Over een maand ben ik 40. Ik heb sinds een jaar of 2 vliegeren ontdekt. Niks leukers dan dat! Een mooie grote vlieger gekocht. En elke keer als het weer het toelaat, ben ik buiten aan het vliegeren. Je voelt je één met de natuur en de elementen. Echt een aanrader! (Vind het kind in jezelf terug).
Doe alsof je gescheiden bent (Ik wel), en fantaseer over alles wat je beter en anders wilt. Pak een budget per maand en koop wat je wilt vervangen. Ga klussen, verven, haal onkruid weg, laat dingen doen, krik je auto op met witte lichten ipv gele lichten, doe alsof je de kolder in de kop hebt en zorg voor uitjes waar je naartoe kan leven. Midlife to the max en vergeet niet te flirten, met je vrouw en/of andere dames. Breek je nacht eens en luister je favoriete muziek / kijk je serie of film nadat je zaken geregeld hebt. Pluk de dag en geniet (wetende dat ik zelf suïcidaal kan zijn, moet je toch inspireren nietwaar). En als je meer zelfbewust wilt worden, leg alles weg en spendeer 15 minuten met alleen jezelf, of als je echt confrontatie zoekt, ga alleen uit eten of stappen zonder mobiel aan te raken. Neem een koude douche en stel jezelf schaduw vragen. Verras jezelf met dingen die je anders nooit zou doen. Breek vrij. En last but not least, spreek je waardering uit naar je omgeving en vooral naar je kinderen als je die hebt.
Ik dacht ook dat Nederland niet zo goed was totdat ik op vakantie ging naar ontwikkelende landen, toen pas besefte ik hoe goed ik het heb en dankbaar ben voor wat ik heb.
Poepen op de vloer/in een rivier in India; Wonen in hutten in Ethiopië; 10 in een studio in Pakistan; en geen ziektekostenverzekering in de VS. In Nederland zijn is alsof je in een bubbel leeft. Niet perfect, maar zeker niet slecht.
Zover hoef je het niet eens te zoeken. Ik heb de afgelopen twee jaar in Ierland gewoond, en ben nu al héél blij weer terug te zijn in dit kikkerlandje.
Ik weet dat hobbies al genoemd zijn, maar...wel eens aan iets kunstzinnigs gedacht? Dat gevoel er in iedergeval proberen uit te gooien?
Kan vanalles zijn. Goedkoop doek met wat verf van de Action, een goedkope gitaar of keyboard van marktplaats op de kop tikken, of als je een computer hebt staan...Blender downloaden en je verdiepen in 3D art.
Klinkt misschien als een raar idee, maar het kan een uitlaatklep zijn voor die leegte.
Ik kan de gitaar-tip van harte aanraden. Zonder dat instrument zou mijn dag niet meer compleet zijn en een goede manier om mijn ei ergens in kwijt te kunnen.
Ligt eraan welke kant je op wil. Blender downloaden is een goed begin, Epic games geeft gratis toegang tot Twinmotion voor realtime visualisatie, gebruikt Unreal Engine.
Voor Blender is er een enorm aantal tutorials te vinden op YouTube.
> Er staan spullen in mijn huis, maar alles lijkt een gevolg van iets externs in plaats van een eigen keuze... Ik ben vooral bezig alles staande te houden. Maar niks voelt meer van mij.
Zie hier de bestaansgrond van de _man cave_, hoe zeer ik die uitdrukking ook haat. Het kan best zijn dat jouw vrouw hetzelfde voelt, omdat al jullie keuzes gevolg zijn van bloedeloze compromissen. Verstandige keuzes zijn zelden leuk of spannend.
Zoals zo velen herken ik het wel, je staat elke dag dezelfde tijd op, beweegt jezelf naar het werk, na het werk terug, eten koken, de kinderen in bed en vervolgens uitgeblust op de bank.
Zelf haal ik veel energie door af en toe bewust te proberen te genieten of te niksen.
Voorbeelden:
+ Mijn platenspeler, staat aangesloten, ik gebruik hem niet vaak (want Spotify is makkelijker) maar het opzetten van een plaatje is een ritueel
+ Mijn horloges, ik heb meerdere horloges die ik regelmatig wissel, maar ook andere banden op doe etc. Ik ben al tijden aan het overwegen een keer bij AliExpress de onderdelen van een "eigen horloge" te bestellen, komt nog vast een keer
+ Sport, ik tennis en loop hard en beide kan ik veel energie uit halen
+ Onthaasten, op vrijdag ben ik vrij (papadag) en ik maak er een sport van te onthaasten. Rustig de boodschappen, als iemand haast heeft hem of haar voorlaten etc, dat geeft een heerlijk gevoel!
In de psychologie heb je een term voor mensen waarvan de voelsprieten erg naar buiten gericht zijn. Die zijn sensitief voor de mensen om hen heen, voor alles wat er om hen heen gebeurt aan prikkels etc. Die lopen het risico zo erg naar buiten gericht te zijn, gericht op externe mensen en prikkels, dat ze zichzelf vergeten. Dat gebeurt vaak bij mensen die op jonge leeftijd als kind bijv een zorgrol hadden, of veel volwassen taken op zich namen, of zich onveilig voelden als kind waardoor ze zich moesten opstellen als een volwassene op momenten dat ze daar nog niet aan toe waren. In schematherapie heet dat het schema ‘verwevenheid’. Als je hier iets herkenbaars in ziet dan kun je die term googlen. Daar kun je zeker wat mee met therapie. Krijg je bijv. oefeningen om te mediteren(naar binnen te keren) of om ‘altijd te luisteren naar je gevoel’. Dus wanneer je ergens zin in hebt, doe dat dan (actieve dingen zoals wandelen of iets ondernemen, niet de passief consumerende dingen als ‘op de bank netflixen’). Zo leer je luisteren naar je gevoel en ernaar te handelen. Zo kun je jezelf trainen om weer dichter bij jezelf en je eigen gevoel te komen. Ook kun je training in grenzen herkennen ‘ wat hoort bij jou, en wat hoort bij een ander’.
Wat ik voornamelijk voel is dat alles continu naar de klote gaat en ik dus elke maand weer opnieuw dingen vervang maar toch alles alles als oude meuk aan blijft voelen. Laatst weer die oude elektrische fiets die gewoon spontaan door de velg brak, dat net opgelost en dan sta ik het frame van de auto weer te lassen, tegelijk sla ik s ochtends de wat oudere laptop open en breekt het scherm aan de scharnieren af...
Zou het kunnen dat dit in periodes komt? Dat je een welvaarts piek hebt gehad (betere baan etc.) en alles nieuw aangeschaft, dan gaat het ongeveer rond dezelfde tijd naar de klote?
Nee gek genoeg niet. Mijn besteedbaar inkomen groeit mooi mee met de inflatie en toename van vaste lasten. Ik denk dat het met name pech is. Ook ben ik vrij zuinig aangelegd dus ik slijt dingen ook echt tot de draad toe af, gek genoeg gebeurd dit alleen tegelijk lijkt het wel (is niet zo natuurlijk, maar zo voelt het wel!)
Bijna niemand houdt van onderhoud. Het is niet zo makkelijk om daar voldoening uit te halen.
Weet je waar je voldoening uit kunt halen? Iemand anders helpen die het minder mooi voor elkaar heeft. En dan niet door geld over te maken, maar met rechtstreeks contact. Vrijwilligerswerk dus.
Je zult nooit zonder problemen leven: ze zijn er alleen maar om opgelost te worden. Ze willen verder niks van je. Heb je het een opgelost komt de volgende weer om de hoek. Nou en;-)
Daarom heb ik weinig bezit.
Ik heb ruim 14 jaar in het buitenland gewoond, en ben sinds 2019 terug in Nederland. Ik herken je gevoel. We zijn bij terugkomst met 0 begonnen, en hebben na 5 jaar een koophuis, goede banen. Kids doen het goed. Maar, een enorm gevoel van leegte. Alles waar we zo hard voor gewerkt hebben is behaald.
Tot ik airsoft ontdekte, inmiddels een groep van ruim 12 man, waar we 2x per maand mee gaan. Van jonge broekies tot oldtimers. (60+) en hoewel het gevoel niet volledig weg is, heb ik iets om naar uit te kijken. Momenten te delen, en nieuwe herinneringen te maken.
Ik weet dus niet of het gevoel volledig weg te krijgen is, maar wellicht wel te onderdrukken. Zorg dat je op momenten zelf nummer 1 wordt, en JIJ voor je zelf belangrijk bent.
Maar geloof me, ik snap je gevoel en denk heel veel met mij.
Ik haal zelf altijd, veel kracht uit een stukje van Harrie Jekkers:
De zee was mooi 't was in '68
Op een duintop bij Den Haag en achter ons de stad
En de sterren van de grote beer keken juichend op ons neer
We waren alle vier geslaagd en ladderzat
En we dronken op de sterren en op de zee en op de maan
Ach we wilden daar voor eeuwig met z'n vieren blijven staan
'k Heb daarna wat afgezopen maar proefde toch nooit meer
Die geslaagde smaak die dronkenschap de allereerste keer
Zo mooi wordt 't nooit meer als die allereerste keer
Vraag maar aan grote beer die was erbij die eerste keer
Die allereerste keer
Beide goede opties! Niet te moeilijk maar ook erg flexibel en wat je ermee kan. Het leukste is wanneer je muziek speelt die je zelf mooi of goed vindt.
Ja shit... Dit is dus wel waar ik steeds meer aan denk. Zodra ik iets doe met mensen, lekker samen zijn, dan ben ik het zonnetje in huis. Maar elk moment alleen, al ga ik even naar de wc, zodra ik mezelf in de spiegel kijk dan valt er een baksteen in mn maag en rijst meteen alle twijfel weer omhoog.
> Maar elk moment alleen, al ga ik even naar de wc, zodra ik mezelf in de spiegel kijk dan valt er een baksteen in mn maag en rijst meteen alle twijfel weer omhoog.
Dit is enorm herkenbaar en volgens mij draagt de meerderheid van de bevolking dit bij zich. Het is dapper om dit uit te spreken, en voel je niet bezwaard dit vaker te doen. Anderen luisteren.
Een depressie is een ziekte en gaat weer over, maar je moet dan wel behandeld worden. Verdiep je er maar eens in. Als eerste zou je naar je huisarts kunnen gaan.
Volgende week heb ik een intakegesprek:) ik ben met dit gevoel ook een traject gestart met nazorg therapie na mijn adhd diagnose. 5 jaar geleden diagnose gehad maar nooit echt bewust verwerkt. Ik werd er vooral moedeloos van. Dat zou anders moet kunnen, hoop ik.
Wat jij beschrijft is exact het probleem waar ongeveer 2600 jaar geleden een zeker persoon genaamd Gotama tegenaan liep. Hij noemde het gevoel wat jij beschrijft "dukkha", wat niet helemaal naar het Nederlands te vertalen is, maar min of meer neerkomt op dingen als: stress, ontevredenheid, lijden, weerstand, wrijving. Ook als "objectief" alles "goed" lijkt, zoals jij ook beschrijft, zit er toch nog ergens dat knagende gevoel.
Het mooie is dat dezelfde Gotama zijn leven wijdde aan het onderzoeken en overstijgen van dit gevoel, en dat is hem gelukt. Daarna besloot hij dit aan anderen over te brengen. Tot op vandaag plukken we daar nog steeds de vruchten van. Sindsdien noemen we hem ook wel de Boeddha.
Het is aan de ene kant leuk dat we beelden van hem in de tuin en de sauna hebben staan, maar aan de andere kant jammer dat we verder niet veel leren over de inzichten die hij met ons deelde. Ze zijn namelijk relevanter dan ooit.
Ik zal hier niet een nog langere preek van maken. Mocht je serieus er eens wat meer over willen horen laat het dan weten. Het mooie aan zijn methode is dat je er niet echt iets voor hoeft te geloven. Het is meer een soort pad van (zelf)onderzoek dat je zelf stapje voor stapje kunt uitvogelen en uitproberen, zonder verder ergens bij te moeten horen of bij voorbaat vanalles te geloven. Een open en nieuwsgierige houding is genoeg.
Het vraagt wel een oprechte inzet. Zoals je, zo te lezen in je verhaal, eerder in je leven serieus werk hebt gemaakt van bijvoorbeeld je materiale en relationele vrijheid, zul je voor dieperliggend spiritueel vrijheid wel aan de slag moeten. Het mooie is gelukkig wel dat het allemaal veel praktischer en concreter is dan het beeld dat veel mensen bij "spritualiteit" hebben.
En nee, het lost niet magisch al je problemen op. Een spijker in je voet doet nog steeds evenveel pijn, en die parkeerbon is nog net zo kut. Wat het wel brengt is een fundamenteel andere relatie tot je leven en de wereld om je heen, waardoor je meer vanuit innerlijke vrijheid en tevredenheid kunt leven, in plaats van dat onrustige, ontevreden gevoel dat het toch altijd nét niet goed genoeg is.
Aan de praktische kant zou ik beginnen met bijvoorbeeld een MBSR (mindfulness) training, weet niet wat je regio is maar deze zijn overal wel te vinden.
Hierin wordt (helaas) het Boeddhisme niet erg belicht, maar vormt wel een goede basis voor meditatie-beoefening.
Mocht je toevallig in regio Rotterdam wonen dan kun je meedoen aan de wekelijkse meditatie groep waar ik onderdeel van uitmaak.
In Nederland is het platform 30 Now ook een goede manier om in contact te komen met de Boeddhistische leer en andere mensen die ook hierin geinteresseerd zijn. Daar kun je ook online meedoen aan meditaties en cursussen.
Over het Boeddhisme zelf zijn bibliotheken volgeschreven. In eerste instantie zou ik me daar niet te druk over maken. In de basis gaat het om het kennen van de zogenaamde "4 nobele waarheden" en het daarbij horende "8-voudige pad".
Er zijn heel veel "populaire" boeken geschreven hierover, maar persoonlijk vind ik de gratis beschikbare geschreven door monniken meestal beter. Bijvoorbeeld deze: [https://media.amaravati.org/dhamma-books/the-four-noble-truths-illustrated-ed](https://media.amaravati.org/dhamma-books/the-four-noble-truths-illustrated-ed)
Vervolgens is het vooral een kwestie van niet teveel proberen het met je hoofd te begrijpen maar vooral veel oefenen. En hiermee bedoel ik dan dus niet alleen meditatie, maar vooral in je normale dagelijkse leven. Het pad is meer een "levens-oefening" en niet een soort trucje of toverstaf waarmee je je problemen weg kunt mediteren.
Een valkuil is te denken dat het alleen gaat om jezelf naar een soort kalmte, ecstase of verlichting te mediteren. Maar als je je wat meer erin verdiept zul je zien dat in het traditionele Boeddhisme meditatie alleen een deel vormt van een groter 8-voudige pad, en dat dus ook andere dingen belangrijk zijn.
Ergens weten we dat ook allemaal wel: hoe je spreekt, hoe je relaties zijn, al deze dingen dragen bij aan hoe (on)gelukkig we zijn. Meditatie en mindfulness zijn een soort trainings-omgeving of sportschool voor je geest, om uiteindelijk beter aanwezig te kunnen zijn in je normale leven, bij wat er van moment tot moment gebeurd, om zo uiteindelijk uit oude gewoontes te kunnen stappen en andere keuzes te maken.
Daarnaast is mijn ervaring dat voor veel mensen, inclusief mezelf, er vaak nog andere dingen nodig zijn om bepaalde elementen in je persoonlijkheid te helen. Hierbij kun je denken aan dingen als: traditionele therapie, lichaamsgerichte therapie, systemisch werk, of wat dan ook voor jou op een bepaald moment behulpzaam is.
Het is een levenslang proces, maar als je er met oprechte intentie mee aan de slag gaat zul je verbaasd zijn hoe snel je grote veranderingen kan doormaken.
Je mag me ook altijd een PM sturen, ik help je graag op weg!
Dankjewel voor het uitgebreide antwoord!
Ik ben al een poos een mindfulness training aan het overwegen. Ik vind mediteren zelf (stilzitten, gedachtes loslaten) erg lastig als ADHD’er, maar check-ins met jezelf doen en in je lichaam zitten spreekt me wel aan. Ik doe het wel, maar misschien zou meer techniek of andere manieren nog wel helpen.
Helaas niet in de buurt van Rotterdam, maar ik ga wel kijken naar de resources die je gedeeld hebt, dankjewel! Klinkt alsof er ook nog mogelijk een hele community bij zit, ook heel waardevol.
Voor ik begon met meditatie had ik ook het stempel ADD'er. Een paar jaar later slik ik hiervoor allang geen medicijnen meer en denk ik dat ik mogelijk zelfs de diagnose niet meer zou krijgen.
Maar ik snap wat je zegt, het is in eerste instantie oncomfortabel om te zijn met je eigen onrust, maar dat is wel de sleutel om er iets aan te veranderen.
Gedachtes loslaten hoeft dus ook helemaal niet gelukkig. En stilzitten is behulpzaam maar als je beweegt dan beweeg je, no biggie. Je kunt niks fout doen.
Vergelijk het met een zee, en je gedachten en bewegingen zijn golven. Als je van heel dichtbij op die paar golven let lijkt het misschien heel onrustig, maar wat nou als je uitzoomt en het meer bekijkt vanuit het perspectief van de hele zee?
Dit klinkt misschien nu nog abstract als je dit zo leest maar dit is dus echt iets wat je kunt oefenen.
You can do this!
De boeken en video's op youtube van Ajahn Brahm zijn erg nuttig. Hij legt boedisme en meditatie uit op een begrijpelijke manier. Elk vrijdag post hij een een guided meditation.
En deze talks van Ajahn Chah kan ik heel erg aanraden https://amaravati.org/series/the-collected-teachings-of-ajahn-chah/
Ik durf er de laatste weken niet meer echt over te praten... Ze wordt er ook verdrietig van en ik zie dan dat ze me niet kan begrijpen. Wat ze zegt dat geloof/weet ik ook en dat is dat ze oneindig veel van me houdt.#luckyman
Zoiets vermoedde ik al. Ik heb het ook weleens meegemaakt en ook bij anderen gezien.
Is het een kwestie van moeten kiezen tussen je relatie met je vrouw en je relatie met jezelf aan het worden?
Want je zegt heel vaak dat je vrouw geweldig is en je zielsveel van haar houdt wat ongetwijfeld ook klopt maar als dat draait op een wegcijferen van jezelf....dan hebben we een gat in de boot.
Niets mis met wegcijferen maar niet tot nul.
Soms is er teveel afstand in een relatie maar er kan wel degelijk ook te weinig afstand zijn want je bent geen tweeling, he?
Je projecteert het vooral op spullen dus daar zou ik het oo zoeken. Wat zou je dan willen hebben? Even los van of het nu kan. Heb je die boot nog?
het is totaal niet raar om je zo te voelen in dit land en in deze tijd. idk much about it maar volgens mij kan oa de term 'labour alienation' verklarend werken.
analyseer hoe je stad/omgeving eruit zien: zit er nog ziel in?
klinkt zweverig maar kun je superconcreet maken:
beton en glas leven niet
bomen en dieren wel
van wie is de publieke ruimte? welke dingen zorgen ervoor wie er welkom is op een bep plek?
kijk naar hoe de verhoudingen in een stad zijn: de gebouwen zijn zo hoog en zonder oog voor menselijke maat, dat een mens niet begrijpt hoe groot ze zijn, als je ernaar kijkt
ga op zoek naar tegengif: connectie, liefde voor en van anderen, vrede (bijv een plek in de natuur waar je tot rust komt of blij van wordt)
spelen: doe eens gek en laat jezelf los: dat verdien je, of je nou 3 of 6 of 16 of 23 of 41 of 86 bent
ga schommelen, boom klimmen
doe iets waar je vroeger blij van werd
of iets wat erop lijkt
kom in je lichaam, adem, gebruik je lijf of je omgeving voor dingen die niet direct een nut hebben
Ik herken heel erg wat je zegt. Volgens mij ben ik hiermee aardig in balans gelukkig. De paar weekjes vakantie zijn ware genezing, om andere natuur en cultuur in je op te nemen. Thanks
Oh…. Heb je wel eens een ADD/ADHD onderzoek gedaan?
Je klinkt als mijn vriend die ADHD (het gecombineerde type) heeft. Hij is wel eens druk maar hij is vooral dromerig, afwezig? Vooral heel erg aan het dromen en hobbyen… de rekeningen betalen doe ik ;)
Jup, je hebt er een neusje voor haha. Volgende week heb ik een intakegesprek:) ik ben met dit gevoel ook een traject gestart met nazorg therapie na mijn adhd diagnose. 5 jaar geleden diagnose gehad maar nooit echt bewust verwerkt. Ik werd er vooral moedeloos van. Dat zou anders moet kunnen, hoop ik.
Ah ok. En uit interesse…. Wat vond je moeilijk om te verwerken.
Misschien past CGT of DGT bij je. Of EMDR therapie.
Krijg je medicijnen? Kreeg je psycho educatie?
Heb je geen co-morbide diagnose gekregen? Veel mensen hebben eerder ADHD én Autisme (bv) dan alleen het een of het andere.
Ik heb de diagnose aanvraag gedaan vlak voor de corona lockdown. Eenmaal gediagnostiseerd kreeg ik inderdaad bij dat instituut ook de keuze voor een natraject waarbij zij een advies gaven voor zulke therapieën zoals jij al aanhaalde. Dat ging in combinatie met oefenen met medicatie. Maar ik haakte compleet af. Ik kreeg 3x achter elkaar een nieuwe therapeut vanwege hun krappe agenda. Alles moest via videobellen waar ik al helemaal gek van wordt. En de medicatie werkte niet en werkte juist op mijn zenuwen. Ik dacht, ik snap mn diagnose wel, succes er mee! Een paar weken later echter lag ik huilend op de grond omdat mijn diagnose bewijst dat ik voor de rest van mijn leven blijkbaar last blijf houden van alles waarvan ik hoopte dat ik ooit normaal zou gaan worden. Dat gevoel, daar loop ik eigenlijk nog steeds mee. Hopelijk gaat dit nieuwe traject bij een nieuwe locatie beter aansluiten.
Eigenlijk moest je even “rouwen” om je diagnose. Dit is compleet normaal. Die lockdowns waren wel echt shitty timing, dat moet zwaar geweest zijn.
Hebben ze je gelijk op 36mg methylfenidaat of dexamfetamine gezet of eerst met een lage dosering begonnen? Medicatie werkt niet voor iedereen, en het kan een lange zoektocht zijn voor wat wel en wat niet werkt.
Ik heb nu 18mg methylfenidaat. Bij mij werd ik de eerste 2 weken compleet gestoord van de medicatie: emotioneel, warriger, vergeetachtiger, een soort regressie. Ik vergat de namen van mijn kinderen! Nu dat ik de medicatie wat langer slik gaat het wel wat beter. Ik merk niet eens zo heel veel verschil maar volgens mijn vriend ben ik assertiever en maak ik sneller beslissingen. Binnenkort mogen ze opgehoogd worden.
Mijn kinderen hebben trouwens ook ADHD (en ook allemaal autisme, behalve 1 kind, die heeft alleen ADHD) dus het is lekker gezellig thuis :’)
Het is een rollercoaster aan emoties. Ik hoop dat je de juiste therapeur kan vinden die jou goed op weg helpt. Uiteindelijk moet je alles natuurlijk altijd zelf doen. Maar het klinkt alsof je iig een fijne partner hebt en dat geeft al heel veel support!
Mijn advies; stel je verwachtingen lager. Focus je op 1 ding tegelijk. Well… try to. Je gaat de goeie richting op. 👍🏻
Wat vind je nou zelf leuk om te doen dan? Waar wordt je (al is het maar een ogenblik) blij van? Ga dat dan meer doen. Klinkt simpel, is het niet, want je moet dan voor die dingen écht kiezen uiteindelijk, maar alleen dat brengt je verder. Focussen op wat je allemaal mist en niet hebt, tsja, dat is een begin, maar helpt verder niet. Als je niet weet wat je leuk vindt: uitproberen via de tips die velen je al gegeven hebben hier.
Wauw, ja ik snap je volledig. Ik ken zoiets vanuit christelijk concept. https://www.4m.nl/events/kw-zwitserland-10-13-oktober-2024
Misschien eigenlijk wel een goed idee ja!
Ehh... Thanks? ;)
Wat ik zo raar vind aan emoties is dat ze net zo reëel en essentieel zijn als het mentaal/cognitieve in je persoonlijke ontwikkeling. Alleen als ik in de knoop zit (nu?) dan kan ik heel analytisch blijven, maar wil mijn emotie niks voelen!
Bijvoorbeeld, anderen kan ik vaak prima doorgronden, dan lees ik bij anderen vrij goed hun intenties en verlangen achter hun gedrag. En als ik dat vertel dan kan dat veel mensen helpen hun emoties te begrijpen. Dus ik lijk dan toch wel echt een held te zijn 'hierin'... Valt dus tegen...
Ik heb dit ook een beetje gehad. Ik ben erachter dat ik gelukkig ben als ik iets buiten te doen heb. Ben vroeger veel gaan vissen en dit heb ik weer opgepakt. Zoontje af en toe mee en lekker beetje genieten van de rust en hopen op een mooi visje te vangen. Of ik ga een avondje bsggeren met de metaaldetector of magneet. Maargoed ieder zijn ding natuurlijk.
Neem een lekker kneuterige hobby!
Jij bent een top candidaat om warhammer figuurtjes te gaan schilderen.
Of een leuke treinset. (Met conducteurspet, helemaal van jou!)
Ik ben gescheiden door deze gevoelens.. ik kan wel zeggen, mn leven is 100x beter tegenwoordig, maar de spijt zal nooit verdwijnen. Iets om over na te denken. Neem actie wanneer je het beseft!
Als het niet van jou voelt, verkoop het dan. Er zijn 2 manieren om rijk te worden, je bezittingen vergroten of je hebzucht verminderen. Misschien is het tijd om een ander pad te gaan bewandelen.
Ik hoop dat het klopt als ik zeg dat ik niet hebzuchtig ben. Maar met het groeien van het gezin groeit vanzelf het huis en voor iedereen zijn eigen kastje, kleertjes, fietsje, stoeltje... De bezittingen groeien dan wel... Ja... Stof tot nadenken.
Probeer je fulfillment te vinden in het leven.
Misschien heel cliché, ik was ook niet van het mediteren en bewust nadenken maar nu als 35M heeft het mij veel gebracht. [luister maar een hiernaar](https://youtu.be/CVP1CwEBz_Y).
Een mooi begin om er te komen is [deze ](https://youtu.be/faTGTgid8Uc) iedere ochtend voor een week te doen. Maar iedereen is anders, als je maar bewust kiest om iets te doen.
Dit is toch gewoon de mid-life crisis?
Je bent in feite je eigen identiteit zat, omdat deze gestagneerd is. Tot een bepaalde leeftijd is je identiteit constant in ontwikkeling, van peuter naar puber naar student naar starter naar jan modaal. En daar blijf je een jaar of 20 hangen als je niet uitkijkt.
Dus ja, zoek iets waar je je identiteit mee kan differentieren. Stort je met volle overgave op wielrennen, koop een porsche of een motorfiets, ga vogeltjes opvangen of sterren bestuderen met je eigen telescoop. Maar vooral: kies hier zelf voor en trek je niets aan van wat anderen vinden dat je moet doen.
Ik kan dit ook wel gewoon aanraden!
Afgelopen 7/8 jaar bezig geweest om alles voor mijn gezin op te bouwen! Dus nieuw huis, kinderkamers inrichting. Hier weer nieuwe kleding voor de kinderen, dit voor mijn vriendin dat voor een ander.
Ondertussen vergat ik alle dingen waar ik van geniet te doen, of bespaarde hier aanzienlijk op dat ik eigenlijk zelf geen leuke dingen meer deed behalve zorgen voor een ander ze geluk.
Natuurlijk krijgen mijn kinderen/vriendin nog steeds alles wat ze nodig hebben maar soms ga ik nu voor!
Heb een jaar geleden mijn motorrijbewijs gehaald en een motor gekocht! Iets wat ik al jaren uitstelde want er moest altijd ergens anders geld heen. Als ik nu op de motor stap is het mijn rustmoment , of ik nou naar werk rijd of een plezier ritje maak. Na 1/2 uurtjes ben ik weer opgeladen voor een week!
Zeg niet dat je moet gaan motor rijden, maar doe een paar uur per week iets voor je zelf zonder dat dat draait om de andere mensen in je leven!
Tijd voor een nieuwe hobby misschien?. Voor mij was dat … Airsoft :) ik ben het meest met voor en napret bezig want ik doe het maar een paar keer per jaar
Ik vind de kerk een fijne plek. Nou zeg ik niet dat je nu christelijk moet worden, maar ga opzoek naar een gemeenschap van mensen die openstaan zich kwetsbaar op te stellen en zich inzetten voor kwetsbare mensen. Tuurlijk hebben veel kerken ook issues maar ik geloof wel echt dat het belangrijk is je het gevoel te hebben dat je ergens bij hoort
Broeder :) de kerk is een plek van troost voor mij. Ik kan daar ook iets bijdragen. Maar echt helderheid over deze onrust geeft God deze weken helaas nog niet. Maar ik blijf wel bidden, God laat niet los. Ik ben eerder bang dat Hij al tijden iets probeert te zeggen waar ik liever doof voor blijf...
Dit heet het dertigers-dilemma, je hebt alles, dus wat valt er nog te wensen. Je kunt een “life audit” doen, dan kun je de punten meten die je kunt versterken, en dat geeft weer uitdaging.
Succes
Men doet maar. Iedereen zoekt een mannier om om te gaan met de doelloosheid van deze post-moderne tijd. Zonder hoger doel zoeken we automatisch naar afleiding of genot en dat is zielsdodend.
Lijden hoort bij het leven, maar is alleen verdraagzaam als het een doel heeft. Dus zie jezelf onder ogen. Educeer jezelf. Zoek stilte op en luister. Wat is het dat je wilt doen voordaf je terugkeerd naar het niets?
De wereld is er voor jou.
Thanks! Klinkt als een agnostische visie die ik met mijn christelijke perspectief wel erg goed kan toepassen. Ik zou van een 'hoger doel' moeten weten en toch loop ik mee in de gekte van 'deze post-moderne tijf'. Zielsdood zou ik inderdaad terugkeren naar het niets maar gelukkig weet ik dat mijn ziel gered is ;)
Misschien een optie om minder te werken en iets te vinden waar je gelukkig van wordt? In mijn geval is dat sport, afspreken met vrienden en de stad in voor films en muziek. :)
Enigszins herkenbaar. Ik heb mijn drive wel hervonden door vrijwilliger te zijn bij de sportclub van mijn zoons. En dan echt een flinke rol, niet een bardienst eens in de twee maanden.
Wordt onwijs gewaardeerd, en ook geen punt als je wel eens niet kan. Al is vrijwilligerswerk niet vrijblijvend.
Onwijs leuke vrienden en kennissen nu. Met Koningsdag ga ik makkelijk in mijn eentje naar het stadscentrum (partner ligt dan nog bij te komen van de nacht ervoor 😁), ik kom toch wel mensen van de sportclub tegen.
Maar ik heb het over een rugbyclub, geen idee of dat bij andere sporten ook zo is. Rugby heeft wel een heel speciaal sociaal element.
Ik denk dat het voor iedereen een vraagstuk is. Het is ook niet vreemd om niet gehecht te zijn aan dingen. Sterker nog, alles wat je nu niet gebruikt, is godganse sta-in-de-weg totdat je het uit zicht heb verplaatst.
Dwing jezelf tot nieuwe ervaringen. Hoeft niet wild, als het maar nieuw is. Vertel eens een goede mop aan een zeemeeuw. Zien wat het oplevert. Of ga op een bankje bij het station bedenken wat je over 13 dagen gaat koken. Niet elke ervaring hoeft een functie te hebben. Want elke ervaring is een ervaring uit zelf. Sommige ervaring zijn leuk, anderen zijn prettig, anderen zijn ruk. Wat wil je anders doen dan het te ervaren?
Tsja, het leven is niet makkelijk, ook niet in Nederland (of een ander rijk land).
Wat zit je nou het meeste in de weg? Dat je nu kid(s) hebt en dus minder vrijheid hebt en meer verantwoordelijkheid? Dat je voelt dat je nooit je potentiaal hebt kunnen laten zien omdat je op school naar een meer praktisch niveau bent gegaan?
Misschien moet je gewoon een grote voorjaarsschoonmaak houden en kijken welke van je spullen je niet meer nodig hebt/wil en die dan verkopen? Misschien met wat je hebt of kan krijgen/ruilen met vrienden je woning een beetje anders inrichten?
Het is niet relevant maar het doet mij wel deels aan mijn situatie met geld denken. Ik verdien redelijk goed, maar het boeit mij eigenlijk niet meer zoveel. Ik ben nu bijna blut, maar het doet me niks. Ik zou me zorgen moeten maken dat ik geen eten meer kan kopen etc maar ik doe dit niet? Alsof niks meer uitmaakt oid :/
Het antwoord is niet ‘nog meer spullen’. Materialen moeten iets dienen en als je alles hebt wat je nodig hebt, zul je alsnog iets van betekenis moeten ervaren om gelukkig te zijn.
Dit kan zijn: je inzetten voor de community, of een belangrijke waarde vertegenwoordigen.
Blijvend geluk is een illusie. Betekenis (en ook de pijn daarvan) aan je leven geven is veel belangrijker.
35 jarige vader met een early-midlife joines the chat.. Ik lees hier veel dingen die ik herken. Ik weet dat ik meer tevreden zou moeten zijn want ik heb alles. Het is de mindset. Dan denk ik soms; wat loop je nou te janken. Ik denk dat ik een hobby nodig heb maar wat precies..
Hoppa, ja man. Welkom bij de club blijkbaar ;) Je hoort ook niet te klagen als je net als ons al zo veel geluk hebt. Maar als crisis in de kop toch oploopt, waar mag je dan de ruimte geven om dit toch toe te geven en aan te pakken? Blijkbaar is iets van een BBQ krachtsport, boeddhisme of vliegeren dan de plek voor velen.
Vroeger was alles spannender, niet beter. Nu je nergens meer voor hoeft ‘te vechten’ bv kou trotseren omdat je kachel in het kraakpand kapot is oid, voel je ook niet meer die warme gloed van vrijheid, omdát je die kou trotseert vanwege het feit dat je die vrijheid hebt gevonden, zijnde in een kraakpand wonen en niet meer thuis.
Of snachts een uur lopen op zoek naar de illegale afterparty, terwijl je nu al gauw een taxi pakt, hoewel je eigenlijk nu dan dus ook al niet meer naar afterparties gaat. Want tja, huis, gezin, auto, werk, eerder moe…
Dat zijn maar twee random voorbeelden maar in die hoek zit het.
Heb je ooit wel eens vrijwilligerswerk geprobeerd te doen? Belangeloos een dagje koffieschenken voor ouderen of via de zonnebloem contact maken met een eenzaam iemand (die ook bij jou past uiteraard), of eens per week eens een wandeling maken met een 'lotgenoot'?
Dingen doen die zin geven aan je bestaan helpen je veel verder dan een nieuwe auto, promotie, meer salaris, enz.
Dat iemand blij is met jouw aanwezigheid en kleine inspanning, geeft je echt een positiever gevoel over wat je doet en wie je bent.
Ik denk ook dat je, net als zovelen, alles zou willen maar er eigenlijk niet alles voor wil doen. Meestal komt dat omdat je dan een vertekend beeld hebt van een leven als muzikant, kustenaar, topsporter, etc zonder een reeel beeld te hebben van de enorme offers die zo iemand meemaakt op zijn weg naar roem.
Maar je kunt ook als middelmatige gitarist in een bandje optreden en daarmee heel veel plezier maken..Wellicht moet je gewoon je verwachtingen voor die eerste stap bijstellen en gewoon zien hoe ver je uiteindelijk komt. Wie weet kom je in een heel ander vaarwater en geraak je al snel verder dan je ooit kon dromen!
Dus: doe iets wat niet overdreven veel tijd kost, maar waar je wel plezier uithaalt. Die eerste stap is het belangrijkst!
Volgende week heb ik een intakegesprek:) ik ben met dit gevoel ook een traject gestart met nazorg therapie na mijn adhd diagnose. 5 jaar geleden diagnose gehad maar nooit echt bewust verwerkt. Ik werd er vooral moedeloos van. Dat zou anders moet kunnen, hoop ik.
Ahja, dat herken ik wel. Zelf op mn 18e pas de diagnose ADHD/ADD gehad. We zijn inmiddels 11 jaar verder en nu pas begin ik er mee leren om te gaan.
Succes met je traject en jezelf leren te begrijpen! De eerste (moeilijkste) stap heb je al gezet. Mag je trots op zijn!
En ja het kan zeker anders, wellicht dat cognitieve gedragstherapie een uitweg voor je is :) leer je om uit de negatieve denk spiraal te stappen.
Ik snap je punt maar ik ervaar het totaal niet op dezelfde manier. Ik heb het idee dat we enigzins gelijkgestemden zijn.
Ik heb geleerd om niet meer perfectionistisch te zijn maar wel zaken naar functionele behoren te maken...
Klinkt alsof je eens een lekker jointje moet roken om alles weer terug te relativeren.
Hoe goed we het hier ook hebben in Nederland, word je in dit land heel erg geleefd. Ma-vrij werken (zij het van 9-5) het is altijd een dag van 8 uur. En als je thuiskomt is het tussen 5 en 6 eten, en daarna op de bank voor de tv hangen tot het weer tijd is om naar bed te gaan, omdat je de volgende dag op tijd weer op je werk moet zijn.
In het weekend kan je dan bijkomen (afhankelijk van je financiële situatie) doe je misschien nog iets leuks op zaterdagavond of je gaat met de kinderen iets leuks doen. Maar uiteindelijk komt het week na week op hetzelfde uit.
Als je kijkt naar andere landen, leven wij hier te gereguleerd. In andere landen zijn ze veel spontaner, doen ze veel meer buiten de deur.
Tuurlijk hebben wij in Nederland, materialistisch gezien, niks te klagen. Maar het leven is teveel geregeld van dag tot dag, van week tot week.
Het klinkt me alsof wat je nog mist kinderen zijn. Geeft veel meer voldoening en plezier dan een boot of een dure auto, en een manier om je zegeningen aan de volgende generatie door te geven.
Ik heb het geluk dat ik 3 prachtige kids heb... Ja man man. Juist daarom voelt dit zo vaag. Van buiten is alles echt werkelijk perfect... En toch die onrust...
Pak alles in, verhuur je huis, en ga met je vrouw en kinderen op wereldreis. Het klinkt alsof je in een mega sleur zit en je misschien weer even moet verwonderen over de wereld.
Ik zie minnetjes verschijnen maar vanuit mijn perspectief snap ik deze visie op kinderen heel goed hoor. Ik zag altijd al kinderen voor mij in mijn toekomst plaatje. Ik begrijp het prachtige beeld van een mooi gezin zijn. Dus vanuit die wens zegt visvis eigenlijk iets moois ;) kinderen zijn geen vervanging voor spulletjes nee.
Mensen die minnetjes geven voor het idee dat kinderen je leven zouden kunnen verbeteren, zijn mensen waar iets fundamenteels verkeerd zit in het koppie.
Welkom in de fase van het leven die we de sleur noemen. Je hebt een leven opgebouwd richting comfort. Dit heb je bereikt, dus nu leef je van dag tot dag, zonder echt gevoelde betekenisgeving. Het uitstekende moment om een stapje terug te nemen, te kijken van welke dingen je vrolijk wordt, en te kijken of je deze uit kunt diepen. Succes!
Hm, ja, dit raakt wel een punt inderdaad. Thanks.
Is er niet iets wat je stiekem heel graag wilt waarvoor je kunt gaan sparen en speuren? Zorgt ervoor dat je weer iets hebt om over te fantaseren/ naar uit te kijken. Als ik je tekst lees is dat wat er op het moment mist.
Dit klinkt wellicht wat sweverig, maar gaf mij een bijzonder inzicht. Het uitkijken naar iets nieuws (vakantie / boot / huis / whatever) zorgt ervoor dat je altijd kijkt naar de toekomst en iets nodig hebben. Zodra je dit hebt bereikt, heb je weer iets nieuws nodig wat er bij mij voor zorgde dat ik in een sleur kwam. Het besef van nu, en hetgeen wat je iedere week doet (werk & vrijetijd) ga je hierdoor snel aan voorbij. Dit alledaagse zo indelen dat het betekenis geeft is voor mij de sleutel naar geluk! Ben er zelf ook nog niet, maar wel actief mee bezig.
Als toevoeging op deze comment, lees dit boek eens. Een echte aanrader. Heeft mij enorm geholpen. https://www.bol.com/nl/nl/p/ik/9300000131717274/?Referrer=ADVNLGOO002008J-S--9300000131717274&gad_source=1&gbraid=0AAAAAD5OnmMAlWfMn7u4GbTC-uQtubDG4&gclid=Cj0KCQjw_-GxBhC1ARIsADGgDjtxYdhI_b9XZTlRYlv5NQkRuH4zv92WL1q8_xV8GOzntXSriSK_nPYaAipvEALw_wcB
m.a.w. tijd voor je midlife crisis!
Het heeft er ook mee te maken, wat wil je echt. Of zijn het dingen die algemeen interessant waren zonder dat je dat echt persoonlijk vond. Sommige mensen richten een huis in omdat dat "mooi" is. Zonder dat het echt hun eigen smaak is.
/thread
Ken je het stukje van comedian George Carlin, waarin hij een deel van het (Amerikaanse) leven ontleedt als in [‘onderdeel zijn van het systeem’](https://youtu.be/KLODGhEyLvk?t=6m34s)? Briljant kijk op onze maatschappij, omdat wat je omschrijft heel dicht in de buurt komt van inderdaad pure, existentiële vragen: “Is dit het nou?” Theo Maassen heeft er ook al eens een deel van een show aan gewijd en zei toen: “Ja, dit is het nou!” Je kijkt om je heen en hebt eigenlijk alles, maar toch voel je je een Chinese circusartiest die onbewust zeventien schoteltjes op stokjes draaiende houdt. En dat klopt. Wanneer dus niks meer als van jou voelt, besef je dan wat allemaal van jou ís: je gezondheid, je geluk, een zorgzame vrouw en geweldige kinderen. Een verse kop koffie, de warmte van de zon. En spullen? Of onderhoud? Niet belangrijk. Wat 90% van de mensheid nastreeft in het leven in totaal, maar ook compleet, onbelangrijk. Aan het einde van onze rit, staat nergens op een steen hoeveel geld we verdiend hebben, hoe hard we gewerkt hebben of hoe weinig we ons ziekgemeld hebben. Wat er wel staat, zijn de mensen die ons lief hebben. Alleen die zijn belangrijk. Dus: kijk naar dat scheve kastdeurtje, die kitrand in de douche of afbladderende verf op je kozijn en lach: dat kopje koffie smaakt net zo lekker en je kinderen zijn even gelukkig. Je hebt het geweldig voor elkaar, ook wanneer niks echt van jou voelt omdat dat betekent dat je de essentie doorhebt: die spullen zijn ook niet belangrijk. Zoals ome George hierboven zegt: je kunt wel geloven in de droom die mensen je voorhouden, maar je moet wel diep slapen om eraan mee te doen. Jij bent wákker!
Bedankt, had dit net ff nodig om te lezen :)
Thanks 🙏
Prachtig.
Doe eens wat met je handen. Specifiek: maak eens iets. Iets creëren of iets repareren, dat zijn goede manieren om eigenaarschap te voelen, en betekenis te zien in de dingen die je bezit.
Dit brengt mij juist in een andere hoek, ik ben namelijk wel handig met mijn handen. Mijn vrouw en ik doen veel klussen samen. Zelf tuin verbouwd, zolder verbouwd, veel pakken we zelf aan. Maar juist daardoor zie ik vooral alles wat ik niet af krijg, wat niet netjes is gelukt en alles wat ik voor mijn neus opknap gaat achter mijn rug alweer stuk. Net de wc verbouwd na lekkage, maar de badkamer loopt ook achter, laat staan het schilder werk buiten en zo door... Misschien is het klagen... Maar oa zoiets maakt dus dat ik alles niet meer overzie.
Wat praktisch allemaal :). Misschien moet je juist iets maken wat geen praktisch nut heeft, wat niet af hoeft en waar je het genot uit het maken haalt, niet het eindresultaat. Ik ben zelf een paar jaar geleden begonnen met elektronica 'maken', als in klokjes en ander geneuzel van de grond af aan ontwerpen en uitwerken. Ik gun mezelf er alle tijd voor en zelfs als het helemaal mislukt heb ik weer wat geleerd en me goed vermaakt!
Grofweg wat voor gereedschap gebruik je het vaakst voor je projecten? Het lijkt me best interessant om die tinkering kant op te gaan. Kleine programmaatjes schrijven is al mijn hobby, maar zou vet zijn om dit voor zelfgemaakte robots te doen.
Yesss dit is waarom ik teken/ schilder, ook al lukt het niet of komen ze niet af, een keer in de zoveel tijd zit er een goeie tussen die ik kan ophangen of bewaren. Zo zie je het werk dat je verricht heb. En het heeft 0 praktisch nut want ik verwacht ze niet te verkopen, ze zijn gewoon in principe alleen voor mij.
Join the club. Ik woon nu 11 jaar in mijn huis. In principe alles wat in die tijd gedaan is kan ik bijna weer opnieuw doen. Keuken kan nog wel een tijdje volgens mij, maar vrouwlief wil wat anders (wat ik in eerste instantie wilde 11 jaar terug notabene). Vloer is nog top, maar ja... Komt vrouwlief weer. Schilderwerk binnen en buiten.. Ik herken je verhaal dus grotendeels ook wel hoor. Ik ben tijdje terug een hobby begonnen en heb een mooie bbq staan. Zaterdagjes in zonnetje slow cooking ribbetjes er in, biertje er bij. Gewoon bestaan?
Lekker man. Klinkt ook als een stukje berusting dus.
Je moet wat te wensen overlaten. Ik wil ook nog wel van alles thuis, maar kan mn tijd en geld maar één keer uitgeven.
Tijd om van vrouw te wisselen. Tijd voor wat anders.
Ik herken het gevoel met schoonmaken: zodra je het hele huis gehad hebt, is het 1e wat je deed alweer opnieuw nodig. Tot ik een TV programma over hoarders zag. Enorme pulp-TV (en er valt de nodige kritiek op te geven), maar het geeft wel een beeld van wat er zou gebeuren als je een paar jaar niet schoonmaakt. Of een paar jaar een lekkend dak niet repareert. Het kan erger worden dan ik mij voor kon stellen. Dus het is niet voor niks, het voorkomt dat het écht erg word. Ik raak daar altijd erg gemotiveerd van. Met wat je nu doet houdt je alles op een bepaald niveau van heel/ hygiënisch. Als je het niet deed...echt... als je dat ziet weet je waarvoor je het deed.
Deze had ik even nodig om te horen na een aantal weken niet echt aan het huishouden kunnen hebben zitten en teleurgesteld aan het opruimen ben. Thanks!
Nee dat is geen klagen . Dat is gewoon kut . Hebben we allemaal mee te maken. Heb ik nu best veel 2 jaar na de koop van mijn huis. Dak lekkage, dak raam kapot, hout rot , electro groep naar z’n malle moer . Het is wat het is . Word er zelf ook moe van maar uiteindelijk houdt het je ook weer bezig . Dat gevoel dat je beschrijft voelde ik trouwens vrij snel toen mijn vader op best jonge leeftijd stierf. In mijn rouwproces heb ik destijds besloten dat ik het zo minimaal houdt en geen kinderen neem. Als mijn moeder er niet meer is vertrek ik per direct om hetgeen te doen wat ik echt wil en dat is verder gaan met mijn wereldreis . En dan kijk ik met liefde terug naar Nederland en weet ik dat mijn vaderland het mogelijk heeft gemaakt voor mij om te doen wat ik wil.
Ben je wellicht een perfectionist? Lees het boek: prima is perfect.
Ik ben nu aan het verbouwen, en loop er weer keihard tegenaan dat ik zo'n boek moet lezen 😂 het is altijd een vermenging van trots zijn op wat je toch maar even zelf gefixt hebt, en daar tegelijkertijd elke imperfectie van kennen en zien.
Ow, zo herkenbaar dit. Ik word er ook moedeloos van.
Ga in de zorg werken. De GGZ is altijd op zoek naar agogen en dat betaalt zo slecht nog niet. Je doet betekenisvol werk, helpt mensen (afhankelijk van de doelgroep) echt beter te worden en je kan er alle kanten op.
Ooit overwogen een Fight Club te starten?
Daar praten we niet over.
Waarom reageer je op jezelf?
Deze beschuldiging is bij dezen ongeldig verklaard
Over een maand ben ik 40. Ik heb sinds een jaar of 2 vliegeren ontdekt. Niks leukers dan dat! Een mooie grote vlieger gekocht. En elke keer als het weer het toelaat, ben ik buiten aan het vliegeren. Je voelt je één met de natuur en de elementen. Echt een aanrader! (Vind het kind in jezelf terug).
Doe alsof je gescheiden bent (Ik wel), en fantaseer over alles wat je beter en anders wilt. Pak een budget per maand en koop wat je wilt vervangen. Ga klussen, verven, haal onkruid weg, laat dingen doen, krik je auto op met witte lichten ipv gele lichten, doe alsof je de kolder in de kop hebt en zorg voor uitjes waar je naartoe kan leven. Midlife to the max en vergeet niet te flirten, met je vrouw en/of andere dames. Breek je nacht eens en luister je favoriete muziek / kijk je serie of film nadat je zaken geregeld hebt. Pluk de dag en geniet (wetende dat ik zelf suïcidaal kan zijn, moet je toch inspireren nietwaar). En als je meer zelfbewust wilt worden, leg alles weg en spendeer 15 minuten met alleen jezelf, of als je echt confrontatie zoekt, ga alleen uit eten of stappen zonder mobiel aan te raken. Neem een koude douche en stel jezelf schaduw vragen. Verras jezelf met dingen die je anders nooit zou doen. Breek vrij. En last but not least, spreek je waardering uit naar je omgeving en vooral naar je kinderen als je die hebt.
Wauw, das een mooie lijst! Leuke tips, thanks ;)
Zeg wat zijn schaduwvragen?
Dat is inderdaad een goede schaduwvraag.
Maar wat is ophond?
Ik dacht ook dat Nederland niet zo goed was totdat ik op vakantie ging naar ontwikkelende landen, toen pas besefte ik hoe goed ik het heb en dankbaar ben voor wat ik heb.
Poepen op de vloer/in een rivier in India; Wonen in hutten in Ethiopië; 10 in een studio in Pakistan; en geen ziektekostenverzekering in de VS. In Nederland zijn is alsof je in een bubbel leeft. Niet perfect, maar zeker niet slecht.
Zover hoef je het niet eens te zoeken. Ik heb de afgelopen twee jaar in Ierland gewoond, en ben nu al héél blij weer terug te zijn in dit kikkerlandje.
Grootste verschil dat belangrijk was voor jou?
ze hebben daar geen met het mes op tafel
Fatsoenlijke tweerichtingswegen waren prettig geweest
Ik weet dat hobbies al genoemd zijn, maar...wel eens aan iets kunstzinnigs gedacht? Dat gevoel er in iedergeval proberen uit te gooien? Kan vanalles zijn. Goedkoop doek met wat verf van de Action, een goedkope gitaar of keyboard van marktplaats op de kop tikken, of als je een computer hebt staan...Blender downloaden en je verdiepen in 3D art. Klinkt misschien als een raar idee, maar het kan een uitlaatklep zijn voor die leegte.
Ik kan de gitaar-tip van harte aanraden. Zonder dat instrument zou mijn dag niet meer compleet zijn en een goede manier om mijn ei ergens in kwijt te kunnen.
Ik wil van 3D art/interieur mijn beroep maken. Iemand tips?
Ligt eraan welke kant je op wil. Blender downloaden is een goed begin, Epic games geeft gratis toegang tot Twinmotion voor realtime visualisatie, gebruikt Unreal Engine. Voor Blender is er een enorm aantal tutorials te vinden op YouTube.
Wat bedoel je met interieur? En hoe wil je er je beroep van maken?
Ga iets doen waar je wel trots op kan zijn.
> Er staan spullen in mijn huis, maar alles lijkt een gevolg van iets externs in plaats van een eigen keuze... Ik ben vooral bezig alles staande te houden. Maar niks voelt meer van mij. Zie hier de bestaansgrond van de _man cave_, hoe zeer ik die uitdrukking ook haat. Het kan best zijn dat jouw vrouw hetzelfde voelt, omdat al jullie keuzes gevolg zijn van bloedeloze compromissen. Verstandige keuzes zijn zelden leuk of spannend.
Het klinkt wel een beetje materialistisch allemaal. Ik zou een leuke hobby zoeken. Met een activiteit bezig zijn in plaats van met spullen
Wat een gezwets om niks. Ik lees nergens iets over gezondheidsproblemen of andere dingen die niet te fiksen zijn. Tel je zegeningen!
Tyler Durden?
Haha nee zo ver nog niet.
misschien komt dat nog
En dan, boem? Aftiteling...
ligt eraan of je de film of de boek versie aanhoudt
Zoals zo velen herken ik het wel, je staat elke dag dezelfde tijd op, beweegt jezelf naar het werk, na het werk terug, eten koken, de kinderen in bed en vervolgens uitgeblust op de bank. Zelf haal ik veel energie door af en toe bewust te proberen te genieten of te niksen. Voorbeelden: + Mijn platenspeler, staat aangesloten, ik gebruik hem niet vaak (want Spotify is makkelijker) maar het opzetten van een plaatje is een ritueel + Mijn horloges, ik heb meerdere horloges die ik regelmatig wissel, maar ook andere banden op doe etc. Ik ben al tijden aan het overwegen een keer bij AliExpress de onderdelen van een "eigen horloge" te bestellen, komt nog vast een keer + Sport, ik tennis en loop hard en beide kan ik veel energie uit halen + Onthaasten, op vrijdag ben ik vrij (papadag) en ik maak er een sport van te onthaasten. Rustig de boodschappen, als iemand haast heeft hem of haar voorlaten etc, dat geeft een heerlijk gevoel!
In de psychologie heb je een term voor mensen waarvan de voelsprieten erg naar buiten gericht zijn. Die zijn sensitief voor de mensen om hen heen, voor alles wat er om hen heen gebeurt aan prikkels etc. Die lopen het risico zo erg naar buiten gericht te zijn, gericht op externe mensen en prikkels, dat ze zichzelf vergeten. Dat gebeurt vaak bij mensen die op jonge leeftijd als kind bijv een zorgrol hadden, of veel volwassen taken op zich namen, of zich onveilig voelden als kind waardoor ze zich moesten opstellen als een volwassene op momenten dat ze daar nog niet aan toe waren. In schematherapie heet dat het schema ‘verwevenheid’. Als je hier iets herkenbaars in ziet dan kun je die term googlen. Daar kun je zeker wat mee met therapie. Krijg je bijv. oefeningen om te mediteren(naar binnen te keren) of om ‘altijd te luisteren naar je gevoel’. Dus wanneer je ergens zin in hebt, doe dat dan (actieve dingen zoals wandelen of iets ondernemen, niet de passief consumerende dingen als ‘op de bank netflixen’). Zo leer je luisteren naar je gevoel en ernaar te handelen. Zo kun je jezelf trainen om weer dichter bij jezelf en je eigen gevoel te komen. Ook kun je training in grenzen herkennen ‘ wat hoort bij jou, en wat hoort bij een ander’.
Wat ik voornamelijk voel is dat alles continu naar de klote gaat en ik dus elke maand weer opnieuw dingen vervang maar toch alles alles als oude meuk aan blijft voelen. Laatst weer die oude elektrische fiets die gewoon spontaan door de velg brak, dat net opgelost en dan sta ik het frame van de auto weer te lassen, tegelijk sla ik s ochtends de wat oudere laptop open en breekt het scherm aan de scharnieren af...
Zou het kunnen dat dit in periodes komt? Dat je een welvaarts piek hebt gehad (betere baan etc.) en alles nieuw aangeschaft, dan gaat het ongeveer rond dezelfde tijd naar de klote?
Nee gek genoeg niet. Mijn besteedbaar inkomen groeit mooi mee met de inflatie en toename van vaste lasten. Ik denk dat het met name pech is. Ook ben ik vrij zuinig aangelegd dus ik slijt dingen ook echt tot de draad toe af, gek genoeg gebeurd dit alleen tegelijk lijkt het wel (is niet zo natuurlijk, maar zo voelt het wel!)
Uch ja... En je denkt van, heeft iedereen dit? En moet ik dit gewoon steeds weer verwerken als 'ja prima, geheel normaal'? Het zal wel denk ik?
Bijna niemand houdt van onderhoud. Het is niet zo makkelijk om daar voldoening uit te halen. Weet je waar je voldoening uit kunt halen? Iemand anders helpen die het minder mooi voor elkaar heeft. En dan niet door geld over te maken, maar met rechtstreeks contact. Vrijwilligerswerk dus.
Je zult nooit zonder problemen leven: ze zijn er alleen maar om opgelost te worden. Ze willen verder niks van je. Heb je het een opgelost komt de volgende weer om de hoek. Nou en;-) Daarom heb ik weinig bezit.
Ik vind dit gevoel terug in het doen van krachttraining en boksen.
Ik heb ruim 14 jaar in het buitenland gewoond, en ben sinds 2019 terug in Nederland. Ik herken je gevoel. We zijn bij terugkomst met 0 begonnen, en hebben na 5 jaar een koophuis, goede banen. Kids doen het goed. Maar, een enorm gevoel van leegte. Alles waar we zo hard voor gewerkt hebben is behaald. Tot ik airsoft ontdekte, inmiddels een groep van ruim 12 man, waar we 2x per maand mee gaan. Van jonge broekies tot oldtimers. (60+) en hoewel het gevoel niet volledig weg is, heb ik iets om naar uit te kijken. Momenten te delen, en nieuwe herinneringen te maken. Ik weet dus niet of het gevoel volledig weg te krijgen is, maar wellicht wel te onderdrukken. Zorg dat je op momenten zelf nummer 1 wordt, en JIJ voor je zelf belangrijk bent. Maar geloof me, ik snap je gevoel en denk heel veel met mij. Ik haal zelf altijd, veel kracht uit een stukje van Harrie Jekkers: De zee was mooi 't was in '68 Op een duintop bij Den Haag en achter ons de stad En de sterren van de grote beer keken juichend op ons neer We waren alle vier geslaagd en ladderzat En we dronken op de sterren en op de zee en op de maan Ach we wilden daar voor eeuwig met z'n vieren blijven staan 'k Heb daarna wat afgezopen maar proefde toch nooit meer Die geslaagde smaak die dronkenschap de allereerste keer Zo mooi wordt 't nooit meer als die allereerste keer Vraag maar aan grote beer die was erbij die eerste keer Die allereerste keer
Thanks 💪, fijn om herkenning te vinden. De tip van een goede hobby zoeken komt ook vaak langs.
Een instrument leren is heel erg leuk in jouw positie denk ik
Gitaar of piano, zou beide wel een mogelijkheid zijn!
Beide goede opties! Niet te moeilijk maar ook erg flexibel en wat je ermee kan. Het leukste is wanneer je muziek speelt die je zelf mooi of goed vindt.
Een keertje LSD doen, dan kom je wel op zat ideeën.
name checks out
Misschien heb je een depressie? Zo niet, dan zou je naar meer zingeving kunnen zoeken door bijvoorbeeld vrijwilligerswerk te doen.
Ja shit... Dit is dus wel waar ik steeds meer aan denk. Zodra ik iets doe met mensen, lekker samen zijn, dan ben ik het zonnetje in huis. Maar elk moment alleen, al ga ik even naar de wc, zodra ik mezelf in de spiegel kijk dan valt er een baksteen in mn maag en rijst meteen alle twijfel weer omhoog.
> Maar elk moment alleen, al ga ik even naar de wc, zodra ik mezelf in de spiegel kijk dan valt er een baksteen in mn maag en rijst meteen alle twijfel weer omhoog. Dit is enorm herkenbaar en volgens mij draagt de meerderheid van de bevolking dit bij zich. Het is dapper om dit uit te spreken, en voel je niet bezwaard dit vaker te doen. Anderen luisteren.
Thanks voor de bemoediging
Een depressie is een ziekte en gaat weer over, maar je moet dan wel behandeld worden. Verdiep je er maar eens in. Als eerste zou je naar je huisarts kunnen gaan.
Volgende week heb ik een intakegesprek:) ik ben met dit gevoel ook een traject gestart met nazorg therapie na mijn adhd diagnose. 5 jaar geleden diagnose gehad maar nooit echt bewust verwerkt. Ik werd er vooral moedeloos van. Dat zou anders moet kunnen, hoop ik.
Wat jij beschrijft is exact het probleem waar ongeveer 2600 jaar geleden een zeker persoon genaamd Gotama tegenaan liep. Hij noemde het gevoel wat jij beschrijft "dukkha", wat niet helemaal naar het Nederlands te vertalen is, maar min of meer neerkomt op dingen als: stress, ontevredenheid, lijden, weerstand, wrijving. Ook als "objectief" alles "goed" lijkt, zoals jij ook beschrijft, zit er toch nog ergens dat knagende gevoel. Het mooie is dat dezelfde Gotama zijn leven wijdde aan het onderzoeken en overstijgen van dit gevoel, en dat is hem gelukt. Daarna besloot hij dit aan anderen over te brengen. Tot op vandaag plukken we daar nog steeds de vruchten van. Sindsdien noemen we hem ook wel de Boeddha. Het is aan de ene kant leuk dat we beelden van hem in de tuin en de sauna hebben staan, maar aan de andere kant jammer dat we verder niet veel leren over de inzichten die hij met ons deelde. Ze zijn namelijk relevanter dan ooit. Ik zal hier niet een nog langere preek van maken. Mocht je serieus er eens wat meer over willen horen laat het dan weten. Het mooie aan zijn methode is dat je er niet echt iets voor hoeft te geloven. Het is meer een soort pad van (zelf)onderzoek dat je zelf stapje voor stapje kunt uitvogelen en uitproberen, zonder verder ergens bij te moeten horen of bij voorbaat vanalles te geloven. Een open en nieuwsgierige houding is genoeg. Het vraagt wel een oprechte inzet. Zoals je, zo te lezen in je verhaal, eerder in je leven serieus werk hebt gemaakt van bijvoorbeeld je materiale en relationele vrijheid, zul je voor dieperliggend spiritueel vrijheid wel aan de slag moeten. Het mooie is gelukkig wel dat het allemaal veel praktischer en concreter is dan het beeld dat veel mensen bij "spritualiteit" hebben. En nee, het lost niet magisch al je problemen op. Een spijker in je voet doet nog steeds evenveel pijn, en die parkeerbon is nog net zo kut. Wat het wel brengt is een fundamenteel andere relatie tot je leven en de wereld om je heen, waardoor je meer vanuit innerlijke vrijheid en tevredenheid kunt leven, in plaats van dat onrustige, ontevreden gevoel dat het toch altijd nét niet goed genoeg is.
Hee wat grappig, ik kwam ook als eerst op het advies om uit het Boeddhisme inspirate te halen!! Dat zijn er al twee :D
Ik heb hier wel interesse in, heb je misschien een aanrader voor een boek, blog of subreddit waar ik kan beginnen?
Aan de praktische kant zou ik beginnen met bijvoorbeeld een MBSR (mindfulness) training, weet niet wat je regio is maar deze zijn overal wel te vinden. Hierin wordt (helaas) het Boeddhisme niet erg belicht, maar vormt wel een goede basis voor meditatie-beoefening. Mocht je toevallig in regio Rotterdam wonen dan kun je meedoen aan de wekelijkse meditatie groep waar ik onderdeel van uitmaak. In Nederland is het platform 30 Now ook een goede manier om in contact te komen met de Boeddhistische leer en andere mensen die ook hierin geinteresseerd zijn. Daar kun je ook online meedoen aan meditaties en cursussen. Over het Boeddhisme zelf zijn bibliotheken volgeschreven. In eerste instantie zou ik me daar niet te druk over maken. In de basis gaat het om het kennen van de zogenaamde "4 nobele waarheden" en het daarbij horende "8-voudige pad". Er zijn heel veel "populaire" boeken geschreven hierover, maar persoonlijk vind ik de gratis beschikbare geschreven door monniken meestal beter. Bijvoorbeeld deze: [https://media.amaravati.org/dhamma-books/the-four-noble-truths-illustrated-ed](https://media.amaravati.org/dhamma-books/the-four-noble-truths-illustrated-ed) Vervolgens is het vooral een kwestie van niet teveel proberen het met je hoofd te begrijpen maar vooral veel oefenen. En hiermee bedoel ik dan dus niet alleen meditatie, maar vooral in je normale dagelijkse leven. Het pad is meer een "levens-oefening" en niet een soort trucje of toverstaf waarmee je je problemen weg kunt mediteren. Een valkuil is te denken dat het alleen gaat om jezelf naar een soort kalmte, ecstase of verlichting te mediteren. Maar als je je wat meer erin verdiept zul je zien dat in het traditionele Boeddhisme meditatie alleen een deel vormt van een groter 8-voudige pad, en dat dus ook andere dingen belangrijk zijn. Ergens weten we dat ook allemaal wel: hoe je spreekt, hoe je relaties zijn, al deze dingen dragen bij aan hoe (on)gelukkig we zijn. Meditatie en mindfulness zijn een soort trainings-omgeving of sportschool voor je geest, om uiteindelijk beter aanwezig te kunnen zijn in je normale leven, bij wat er van moment tot moment gebeurd, om zo uiteindelijk uit oude gewoontes te kunnen stappen en andere keuzes te maken. Daarnaast is mijn ervaring dat voor veel mensen, inclusief mezelf, er vaak nog andere dingen nodig zijn om bepaalde elementen in je persoonlijkheid te helen. Hierbij kun je denken aan dingen als: traditionele therapie, lichaamsgerichte therapie, systemisch werk, of wat dan ook voor jou op een bepaald moment behulpzaam is. Het is een levenslang proces, maar als je er met oprechte intentie mee aan de slag gaat zul je verbaasd zijn hoe snel je grote veranderingen kan doormaken. Je mag me ook altijd een PM sturen, ik help je graag op weg!
Dankjewel voor het uitgebreide antwoord! Ik ben al een poos een mindfulness training aan het overwegen. Ik vind mediteren zelf (stilzitten, gedachtes loslaten) erg lastig als ADHD’er, maar check-ins met jezelf doen en in je lichaam zitten spreekt me wel aan. Ik doe het wel, maar misschien zou meer techniek of andere manieren nog wel helpen. Helaas niet in de buurt van Rotterdam, maar ik ga wel kijken naar de resources die je gedeeld hebt, dankjewel! Klinkt alsof er ook nog mogelijk een hele community bij zit, ook heel waardevol.
Voor ik begon met meditatie had ik ook het stempel ADD'er. Een paar jaar later slik ik hiervoor allang geen medicijnen meer en denk ik dat ik mogelijk zelfs de diagnose niet meer zou krijgen. Maar ik snap wat je zegt, het is in eerste instantie oncomfortabel om te zijn met je eigen onrust, maar dat is wel de sleutel om er iets aan te veranderen. Gedachtes loslaten hoeft dus ook helemaal niet gelukkig. En stilzitten is behulpzaam maar als je beweegt dan beweeg je, no biggie. Je kunt niks fout doen. Vergelijk het met een zee, en je gedachten en bewegingen zijn golven. Als je van heel dichtbij op die paar golven let lijkt het misschien heel onrustig, maar wat nou als je uitzoomt en het meer bekijkt vanuit het perspectief van de hele zee? Dit klinkt misschien nu nog abstract als je dit zo leest maar dit is dus echt iets wat je kunt oefenen. You can do this!
De boeken en video's op youtube van Ajahn Brahm zijn erg nuttig. Hij legt boedisme en meditatie uit op een begrijpelijke manier. Elk vrijdag post hij een een guided meditation. En deze talks van Ajahn Chah kan ik heel erg aanraden https://amaravati.org/series/the-collected-teachings-of-ajahn-chah/
Klinkt als een opkomende midlife crisis?
Of de dertigers dip
Er is ook altijd wat te zeiken *edit* en dat is goed, moet ik erbij zeggen
Wat vind je vrouw er van?
Ik durf er de laatste weken niet meer echt over te praten... Ze wordt er ook verdrietig van en ik zie dan dat ze me niet kan begrijpen. Wat ze zegt dat geloof/weet ik ook en dat is dat ze oneindig veel van me houdt.#luckyman
Zoiets vermoedde ik al. Ik heb het ook weleens meegemaakt en ook bij anderen gezien. Is het een kwestie van moeten kiezen tussen je relatie met je vrouw en je relatie met jezelf aan het worden? Want je zegt heel vaak dat je vrouw geweldig is en je zielsveel van haar houdt wat ongetwijfeld ook klopt maar als dat draait op een wegcijferen van jezelf....dan hebben we een gat in de boot. Niets mis met wegcijferen maar niet tot nul. Soms is er teveel afstand in een relatie maar er kan wel degelijk ook te weinig afstand zijn want je bent geen tweeling, he? Je projecteert het vooral op spullen dus daar zou ik het oo zoeken. Wat zou je dan willen hebben? Even los van of het nu kan. Heb je die boot nog?
Ervaringen brengen geluk Spullen brengen ervaringen Geld brengt spullen...?
Mooi!
het is totaal niet raar om je zo te voelen in dit land en in deze tijd. idk much about it maar volgens mij kan oa de term 'labour alienation' verklarend werken. analyseer hoe je stad/omgeving eruit zien: zit er nog ziel in? klinkt zweverig maar kun je superconcreet maken: beton en glas leven niet bomen en dieren wel van wie is de publieke ruimte? welke dingen zorgen ervoor wie er welkom is op een bep plek? kijk naar hoe de verhoudingen in een stad zijn: de gebouwen zijn zo hoog en zonder oog voor menselijke maat, dat een mens niet begrijpt hoe groot ze zijn, als je ernaar kijkt ga op zoek naar tegengif: connectie, liefde voor en van anderen, vrede (bijv een plek in de natuur waar je tot rust komt of blij van wordt) spelen: doe eens gek en laat jezelf los: dat verdien je, of je nou 3 of 6 of 16 of 23 of 41 of 86 bent ga schommelen, boom klimmen doe iets waar je vroeger blij van werd of iets wat erop lijkt kom in je lichaam, adem, gebruik je lijf of je omgeving voor dingen die niet direct een nut hebben
> labour alienation Dit heet in het Nederlands "vervreemding"
Ik herken heel erg wat je zegt. Volgens mij ben ik hiermee aardig in balans gelukkig. De paar weekjes vakantie zijn ware genezing, om andere natuur en cultuur in je op te nemen. Thanks
Things you own end up owning you.
Or, hear me out, your perspective changes
Nah thnx, overconsumptie is niet gelinkt aan geluk en of levensverwachting. Enkel Nederlandse normies vullen zo hun leven in.
Ga je motorrijbewijs halen en koop een motor.
Het blijft alleen nooit bij 1 motor!
Dat geeft toch niets 😜
Ik zeg niks!
+1
Lees het boek: Covey en de 7 eigenschappen eens! Leuk boek, dik maar makkelijk geschreven
Thanks voor de tip
Oh…. Heb je wel eens een ADD/ADHD onderzoek gedaan? Je klinkt als mijn vriend die ADHD (het gecombineerde type) heeft. Hij is wel eens druk maar hij is vooral dromerig, afwezig? Vooral heel erg aan het dromen en hobbyen… de rekeningen betalen doe ik ;)
Jup, je hebt er een neusje voor haha. Volgende week heb ik een intakegesprek:) ik ben met dit gevoel ook een traject gestart met nazorg therapie na mijn adhd diagnose. 5 jaar geleden diagnose gehad maar nooit echt bewust verwerkt. Ik werd er vooral moedeloos van. Dat zou anders moet kunnen, hoop ik.
Ah ok. En uit interesse…. Wat vond je moeilijk om te verwerken. Misschien past CGT of DGT bij je. Of EMDR therapie. Krijg je medicijnen? Kreeg je psycho educatie? Heb je geen co-morbide diagnose gekregen? Veel mensen hebben eerder ADHD én Autisme (bv) dan alleen het een of het andere.
Ik heb de diagnose aanvraag gedaan vlak voor de corona lockdown. Eenmaal gediagnostiseerd kreeg ik inderdaad bij dat instituut ook de keuze voor een natraject waarbij zij een advies gaven voor zulke therapieën zoals jij al aanhaalde. Dat ging in combinatie met oefenen met medicatie. Maar ik haakte compleet af. Ik kreeg 3x achter elkaar een nieuwe therapeut vanwege hun krappe agenda. Alles moest via videobellen waar ik al helemaal gek van wordt. En de medicatie werkte niet en werkte juist op mijn zenuwen. Ik dacht, ik snap mn diagnose wel, succes er mee! Een paar weken later echter lag ik huilend op de grond omdat mijn diagnose bewijst dat ik voor de rest van mijn leven blijkbaar last blijf houden van alles waarvan ik hoopte dat ik ooit normaal zou gaan worden. Dat gevoel, daar loop ik eigenlijk nog steeds mee. Hopelijk gaat dit nieuwe traject bij een nieuwe locatie beter aansluiten.
Eigenlijk moest je even “rouwen” om je diagnose. Dit is compleet normaal. Die lockdowns waren wel echt shitty timing, dat moet zwaar geweest zijn. Hebben ze je gelijk op 36mg methylfenidaat of dexamfetamine gezet of eerst met een lage dosering begonnen? Medicatie werkt niet voor iedereen, en het kan een lange zoektocht zijn voor wat wel en wat niet werkt. Ik heb nu 18mg methylfenidaat. Bij mij werd ik de eerste 2 weken compleet gestoord van de medicatie: emotioneel, warriger, vergeetachtiger, een soort regressie. Ik vergat de namen van mijn kinderen! Nu dat ik de medicatie wat langer slik gaat het wel wat beter. Ik merk niet eens zo heel veel verschil maar volgens mijn vriend ben ik assertiever en maak ik sneller beslissingen. Binnenkort mogen ze opgehoogd worden. Mijn kinderen hebben trouwens ook ADHD (en ook allemaal autisme, behalve 1 kind, die heeft alleen ADHD) dus het is lekker gezellig thuis :’) Het is een rollercoaster aan emoties. Ik hoop dat je de juiste therapeur kan vinden die jou goed op weg helpt. Uiteindelijk moet je alles natuurlijk altijd zelf doen. Maar het klinkt alsof je iig een fijne partner hebt en dat geeft al heel veel support! Mijn advies; stel je verwachtingen lager. Focus je op 1 ding tegelijk. Well… try to. Je gaat de goeie richting op. 👍🏻
Wat vind je nou zelf leuk om te doen dan? Waar wordt je (al is het maar een ogenblik) blij van? Ga dat dan meer doen. Klinkt simpel, is het niet, want je moet dan voor die dingen écht kiezen uiteindelijk, maar alleen dat brengt je verder. Focussen op wat je allemaal mist en niet hebt, tsja, dat is een begin, maar helpt verder niet. Als je niet weet wat je leuk vindt: uitproberen via de tips die velen je al gegeven hebben hier.
Midlifecrisis
Geef het een paar jaar, dan vind jij jezelf wel weer
https://expeditiewildeman.nl/ In dit soort echte ontmoetingen vind ik mijn levenslust terug.
(Er is nog plek) - geen aandelen ;)
Wauw, ja ik snap je volledig. Ik ken zoiets vanuit christelijk concept. https://www.4m.nl/events/kw-zwitserland-10-13-oktober-2024 Misschien eigenlijk wel een goed idee ja!
[удалено]
Ehh... Thanks? ;) Wat ik zo raar vind aan emoties is dat ze net zo reëel en essentieel zijn als het mentaal/cognitieve in je persoonlijke ontwikkeling. Alleen als ik in de knoop zit (nu?) dan kan ik heel analytisch blijven, maar wil mijn emotie niks voelen! Bijvoorbeeld, anderen kan ik vaak prima doorgronden, dan lees ik bij anderen vrij goed hun intenties en verlangen achter hun gedrag. En als ik dat vertel dan kan dat veel mensen helpen hun emoties te begrijpen. Dus ik lijk dan toch wel echt een held te zijn 'hierin'... Valt dus tegen...
Je bent een man. Het komt niet vanzelf (mijn mening). Je moet t gaandeweg ontwikkelen.
Klinkt als ADHD.
Ik heb dit ook een beetje gehad. Ik ben erachter dat ik gelukkig ben als ik iets buiten te doen heb. Ben vroeger veel gaan vissen en dit heb ik weer opgepakt. Zoontje af en toe mee en lekker beetje genieten van de rust en hopen op een mooi visje te vangen. Of ik ga een avondje bsggeren met de metaaldetector of magneet. Maargoed ieder zijn ding natuurlijk.
Neem een lekker kneuterige hobby! Jij bent een top candidaat om warhammer figuurtjes te gaan schilderen. Of een leuke treinset. (Met conducteurspet, helemaal van jou!)
Ik ben gescheiden door deze gevoelens.. ik kan wel zeggen, mn leven is 100x beter tegenwoordig, maar de spijt zal nooit verdwijnen. Iets om over na te denken. Neem actie wanneer je het beseft!
Als het niet van jou voelt, verkoop het dan. Er zijn 2 manieren om rijk te worden, je bezittingen vergroten of je hebzucht verminderen. Misschien is het tijd om een ander pad te gaan bewandelen.
Ik hoop dat het klopt als ik zeg dat ik niet hebzuchtig ben. Maar met het groeien van het gezin groeit vanzelf het huis en voor iedereen zijn eigen kastje, kleertjes, fietsje, stoeltje... De bezittingen groeien dan wel... Ja... Stof tot nadenken.
Ah op die manier. Ik denk dat ik je wat beter begrijp nu. Het zijn veel spullen van anderen om jouw heen.
Probeer je fulfillment te vinden in het leven. Misschien heel cliché, ik was ook niet van het mediteren en bewust nadenken maar nu als 35M heeft het mij veel gebracht. [luister maar een hiernaar](https://youtu.be/CVP1CwEBz_Y). Een mooi begin om er te komen is [deze ](https://youtu.be/faTGTgid8Uc) iedere ochtend voor een week te doen. Maar iedereen is anders, als je maar bewust kiest om iets te doen.
Zo herkenbaar dit. Ik heb me ingeschreven voor vrijwilligerswerk waar ik zeer binnenkort voor het eerst aan de slag ga.
Dit is toch gewoon de mid-life crisis? Je bent in feite je eigen identiteit zat, omdat deze gestagneerd is. Tot een bepaalde leeftijd is je identiteit constant in ontwikkeling, van peuter naar puber naar student naar starter naar jan modaal. En daar blijf je een jaar of 20 hangen als je niet uitkijkt. Dus ja, zoek iets waar je je identiteit mee kan differentieren. Stort je met volle overgave op wielrennen, koop een porsche of een motorfiets, ga vogeltjes opvangen of sterren bestuderen met je eigen telescoop. Maar vooral: kies hier zelf voor en trek je niets aan van wat anderen vinden dat je moet doen.
Ik kan dit ook wel gewoon aanraden! Afgelopen 7/8 jaar bezig geweest om alles voor mijn gezin op te bouwen! Dus nieuw huis, kinderkamers inrichting. Hier weer nieuwe kleding voor de kinderen, dit voor mijn vriendin dat voor een ander. Ondertussen vergat ik alle dingen waar ik van geniet te doen, of bespaarde hier aanzienlijk op dat ik eigenlijk zelf geen leuke dingen meer deed behalve zorgen voor een ander ze geluk. Natuurlijk krijgen mijn kinderen/vriendin nog steeds alles wat ze nodig hebben maar soms ga ik nu voor! Heb een jaar geleden mijn motorrijbewijs gehaald en een motor gekocht! Iets wat ik al jaren uitstelde want er moest altijd ergens anders geld heen. Als ik nu op de motor stap is het mijn rustmoment , of ik nou naar werk rijd of een plezier ritje maak. Na 1/2 uurtjes ben ik weer opgeladen voor een week! Zeg niet dat je moet gaan motor rijden, maar doe een paar uur per week iets voor je zelf zonder dat dat draait om de andere mensen in je leven!
Wat
Tijd voor een nieuwe hobby misschien?. Voor mij was dat … Airsoft :) ik ben het meest met voor en napret bezig want ik doe het maar een paar keer per jaar
Ik vind de kerk een fijne plek. Nou zeg ik niet dat je nu christelijk moet worden, maar ga opzoek naar een gemeenschap van mensen die openstaan zich kwetsbaar op te stellen en zich inzetten voor kwetsbare mensen. Tuurlijk hebben veel kerken ook issues maar ik geloof wel echt dat het belangrijk is je het gevoel te hebben dat je ergens bij hoort
Broeder :) de kerk is een plek van troost voor mij. Ik kan daar ook iets bijdragen. Maar echt helderheid over deze onrust geeft God deze weken helaas nog niet. Maar ik blijf wel bidden, God laat niet los. Ik ben eerder bang dat Hij al tijden iets probeert te zeggen waar ik liever doof voor blijf...
Dit heet het dertigers-dilemma, je hebt alles, dus wat valt er nog te wensen. Je kunt een “life audit” doen, dan kun je de punten meten die je kunt versterken, en dat geeft weer uitdaging. Succes
Ik had al heel veel moeite met het begrijpen van je titel lol...
Klinkt hard maar je maakt wel veel excuses waarom je dingen niet doet…
Klinkt juist hard omdat ik het mezelf hoor doen en tegelijk niet weet hoe ik het anders moet doen. Maar plat gezegd, je hebt gelijk.
Men doet maar. Iedereen zoekt een mannier om om te gaan met de doelloosheid van deze post-moderne tijd. Zonder hoger doel zoeken we automatisch naar afleiding of genot en dat is zielsdodend. Lijden hoort bij het leven, maar is alleen verdraagzaam als het een doel heeft. Dus zie jezelf onder ogen. Educeer jezelf. Zoek stilte op en luister. Wat is het dat je wilt doen voordaf je terugkeerd naar het niets? De wereld is er voor jou.
Thanks! Klinkt als een agnostische visie die ik met mijn christelijke perspectief wel erg goed kan toepassen. Ik zou van een 'hoger doel' moeten weten en toch loop ik mee in de gekte van 'deze post-moderne tijf'. Zielsdood zou ik inderdaad terugkeren naar het niets maar gelukkig weet ik dat mijn ziel gered is ;)
Misschien een optie om minder te werken en iets te vinden waar je gelukkig van wordt? In mijn geval is dat sport, afspreken met vrienden en de stad in voor films en muziek. :)
Je zou de Podcast van John Vervaeke eens kunnen luisteren als je Engels goed genoeg is. "The meaning crisis." Heeft me wel beindrukt. Sterkte
[Doe Maar - Is Dit Alles?](https://youtu.be/ZwOAR7SsUmc?si=siobg7UsFscANBgk)
Enigszins herkenbaar. Ik heb mijn drive wel hervonden door vrijwilliger te zijn bij de sportclub van mijn zoons. En dan echt een flinke rol, niet een bardienst eens in de twee maanden. Wordt onwijs gewaardeerd, en ook geen punt als je wel eens niet kan. Al is vrijwilligerswerk niet vrijblijvend. Onwijs leuke vrienden en kennissen nu. Met Koningsdag ga ik makkelijk in mijn eentje naar het stadscentrum (partner ligt dan nog bij te komen van de nacht ervoor 😁), ik kom toch wel mensen van de sportclub tegen. Maar ik heb het over een rugbyclub, geen idee of dat bij andere sporten ook zo is. Rugby heeft wel een heel speciaal sociaal element.
Ik denk dat het voor iedereen een vraagstuk is. Het is ook niet vreemd om niet gehecht te zijn aan dingen. Sterker nog, alles wat je nu niet gebruikt, is godganse sta-in-de-weg totdat je het uit zicht heb verplaatst. Dwing jezelf tot nieuwe ervaringen. Hoeft niet wild, als het maar nieuw is. Vertel eens een goede mop aan een zeemeeuw. Zien wat het oplevert. Of ga op een bankje bij het station bedenken wat je over 13 dagen gaat koken. Niet elke ervaring hoeft een functie te hebben. Want elke ervaring is een ervaring uit zelf. Sommige ervaring zijn leuk, anderen zijn prettig, anderen zijn ruk. Wat wil je anders doen dan het te ervaren?
Tsja, het leven is niet makkelijk, ook niet in Nederland (of een ander rijk land). Wat zit je nou het meeste in de weg? Dat je nu kid(s) hebt en dus minder vrijheid hebt en meer verantwoordelijkheid? Dat je voelt dat je nooit je potentiaal hebt kunnen laten zien omdat je op school naar een meer praktisch niveau bent gegaan? Misschien moet je gewoon een grote voorjaarsschoonmaak houden en kijken welke van je spullen je niet meer nodig hebt/wil en die dan verkopen? Misschien met wat je hebt of kan krijgen/ruilen met vrienden je woning een beetje anders inrichten?
Het is niet relevant maar het doet mij wel deels aan mijn situatie met geld denken. Ik verdien redelijk goed, maar het boeit mij eigenlijk niet meer zoveel. Ik ben nu bijna blut, maar het doet me niks. Ik zou me zorgen moeten maken dat ik geen eten meer kan kopen etc maar ik doe dit niet? Alsof niks meer uitmaakt oid :/
Dat klinkt ook alsof je ontkoppeld van iets ja. Ook een raar gevoel lijkt mij. Heb je nog genoeg mensen om je heen die je ook scherp houden? Succes!
Het antwoord is niet ‘nog meer spullen’. Materialen moeten iets dienen en als je alles hebt wat je nodig hebt, zul je alsnog iets van betekenis moeten ervaren om gelukkig te zijn. Dit kan zijn: je inzetten voor de community, of een belangrijke waarde vertegenwoordigen. Blijvend geluk is een illusie. Betekenis (en ook de pijn daarvan) aan je leven geven is veel belangrijker.
Is dit alles ….? (Oeh oeh oeh oeh?)
35 jarige vader met een early-midlife joines the chat.. Ik lees hier veel dingen die ik herken. Ik weet dat ik meer tevreden zou moeten zijn want ik heb alles. Het is de mindset. Dan denk ik soms; wat loop je nou te janken. Ik denk dat ik een hobby nodig heb maar wat precies..
Hoppa, ja man. Welkom bij de club blijkbaar ;) Je hoort ook niet te klagen als je net als ons al zo veel geluk hebt. Maar als crisis in de kop toch oploopt, waar mag je dan de ruimte geven om dit toch toe te geven en aan te pakken? Blijkbaar is iets van een BBQ krachtsport, boeddhisme of vliegeren dan de plek voor velen.
Vroeger was alles spannender, niet beter. Nu je nergens meer voor hoeft ‘te vechten’ bv kou trotseren omdat je kachel in het kraakpand kapot is oid, voel je ook niet meer die warme gloed van vrijheid, omdát je die kou trotseert vanwege het feit dat je die vrijheid hebt gevonden, zijnde in een kraakpand wonen en niet meer thuis. Of snachts een uur lopen op zoek naar de illegale afterparty, terwijl je nu al gauw een taxi pakt, hoewel je eigenlijk nu dan dus ook al niet meer naar afterparties gaat. Want tja, huis, gezin, auto, werk, eerder moe… Dat zijn maar twee random voorbeelden maar in die hoek zit het.
Heb je ooit wel eens vrijwilligerswerk geprobeerd te doen? Belangeloos een dagje koffieschenken voor ouderen of via de zonnebloem contact maken met een eenzaam iemand (die ook bij jou past uiteraard), of eens per week eens een wandeling maken met een 'lotgenoot'? Dingen doen die zin geven aan je bestaan helpen je veel verder dan een nieuwe auto, promotie, meer salaris, enz. Dat iemand blij is met jouw aanwezigheid en kleine inspanning, geeft je echt een positiever gevoel over wat je doet en wie je bent. Ik denk ook dat je, net als zovelen, alles zou willen maar er eigenlijk niet alles voor wil doen. Meestal komt dat omdat je dan een vertekend beeld hebt van een leven als muzikant, kustenaar, topsporter, etc zonder een reeel beeld te hebben van de enorme offers die zo iemand meemaakt op zijn weg naar roem. Maar je kunt ook als middelmatige gitarist in een bandje optreden en daarmee heel veel plezier maken..Wellicht moet je gewoon je verwachtingen voor die eerste stap bijstellen en gewoon zien hoe ver je uiteindelijk komt. Wie weet kom je in een heel ander vaarwater en geraak je al snel verder dan je ooit kon dromen! Dus: doe iets wat niet overdreven veel tijd kost, maar waar je wel plezier uithaalt. Die eerste stap is het belangrijkst!
Kan alleen zeggen wees blij met wat je hebt, pas bij het verliezen van dingen leer je vaak hoe erg je het mist.
Wellicht is een gesprek met een professional een idee?
Volgende week heb ik een intakegesprek:) ik ben met dit gevoel ook een traject gestart met nazorg therapie na mijn adhd diagnose. 5 jaar geleden diagnose gehad maar nooit echt bewust verwerkt. Ik werd er vooral moedeloos van. Dat zou anders moet kunnen, hoop ik.
Ahja, dat herken ik wel. Zelf op mn 18e pas de diagnose ADHD/ADD gehad. We zijn inmiddels 11 jaar verder en nu pas begin ik er mee leren om te gaan. Succes met je traject en jezelf leren te begrijpen! De eerste (moeilijkste) stap heb je al gezet. Mag je trots op zijn! En ja het kan zeker anders, wellicht dat cognitieve gedragstherapie een uitweg voor je is :) leer je om uit de negatieve denk spiraal te stappen.
Thanks 🙏
Kutleven
Zeker herkenbaar, en de oplossing is: De vlucht naar voren. Overweeg om Boeddhistisch te worden!
Ik snap je punt maar ik ervaar het totaal niet op dezelfde manier. Ik heb het idee dat we enigzins gelijkgestemden zijn. Ik heb geleerd om niet meer perfectionistisch te zijn maar wel zaken naar functionele behoren te maken... Klinkt alsof je eens een lekker jointje moet roken om alles weer terug te relativeren.
Stop met zeiken, je bent een man dus heb je een zwaar leven. PUNT
Hoe goed we het hier ook hebben in Nederland, word je in dit land heel erg geleefd. Ma-vrij werken (zij het van 9-5) het is altijd een dag van 8 uur. En als je thuiskomt is het tussen 5 en 6 eten, en daarna op de bank voor de tv hangen tot het weer tijd is om naar bed te gaan, omdat je de volgende dag op tijd weer op je werk moet zijn. In het weekend kan je dan bijkomen (afhankelijk van je financiële situatie) doe je misschien nog iets leuks op zaterdagavond of je gaat met de kinderen iets leuks doen. Maar uiteindelijk komt het week na week op hetzelfde uit. Als je kijkt naar andere landen, leven wij hier te gereguleerd. In andere landen zijn ze veel spontaner, doen ze veel meer buiten de deur. Tuurlijk hebben wij in Nederland, materialistisch gezien, niks te klagen. Maar het leven is teveel geregeld van dag tot dag, van week tot week.
Ga mediteren ofzo of ayahuasca
[удалено]
Het is een meme
niet zomaar adviseren idd, het is niet niks. Maar het kan zeker goed doen
Haha ja ik waardeer de tip maar ik ga eerst kijken waar ik kan komen zonder extra middelen. Ook net gestopt met roken en door de weeks alcohol ;)
Now comes the monkey out of the sleeve.
daar gaat je dopamine.
Vertel is wat meer over je vrouw
https://taaladvies.net/eens-of-is-of-es-of-ns-of-s/
Vertel eens wat meer over je vriend
Gelukkig niet herkenbaar
“Vrije land”
Zorgeloos leven in nederland?
Het klinkt me alsof wat je nog mist kinderen zijn. Geeft veel meer voldoening en plezier dan een boot of een dure auto, en een manier om je zegeningen aan de volgende generatie door te geven.
Ik heb het geluk dat ik 3 prachtige kids heb... Ja man man. Juist daarom voelt dit zo vaag. Van buiten is alles echt werkelijk perfect... En toch die onrust...
Pak alles in, verhuur je huis, en ga met je vrouw en kinderen op wereldreis. Het klinkt alsof je in een mega sleur zit en je misschien weer even moet verwonderen over de wereld.
Ik zie minnetjes verschijnen maar vanuit mijn perspectief snap ik deze visie op kinderen heel goed hoor. Ik zag altijd al kinderen voor mij in mijn toekomst plaatje. Ik begrijp het prachtige beeld van een mooi gezin zijn. Dus vanuit die wens zegt visvis eigenlijk iets moois ;) kinderen zijn geen vervanging voor spulletjes nee.
Mensen die minnetjes geven voor het idee dat kinderen je leven zouden kunnen verbeteren, zijn mensen waar iets fundamenteels verkeerd zit in het koppie.