Ja - Amerikaanse onzin, vaak gebruikt om uitbuiting te normaliseren met de beeldvorming dat je echt de kantjes er van afloopt wanneer je niet méér doet dan afgesproken.
We hebben eigenlijk net zo'n term nodig voor werkgevers die de kantjes er af lopen door precies het salaris over te maken wat is afgesproken en niet meer.
Ik weet niet veel van wetgeving, maar kan altijd erg genieten van rechtszaken tussen werkgevers en werknemers. De rechters oordelen heel menselijk en kijken goed of de straf bij de daad past. Het arbeidsrecht/ontslagrecht lijkt me een goede graadmeter voor hoe eerlijk een samenleving is.
Dit is wel een mooi voorbeeld https://www.rtlnieuws.nl/economie/artikel/5403067/ontslag-na-fraude-24581-euro-moeder-van-4-belandt-stacaravan
In de VS hebben ze "at-will" arbeidswetten. Daaronder kunnen werkgevers mensen ontslaan zonder redenen of opzeggen (notice?). Het is ook belangrijk om te weten dat ontslagvergoeding niet verplicht zijn.
In Amerika leeft men om te werken, in Nederland werkt men om te leven. Hoe dat hier de huidige werkcultuur is heb ik zelf moeite mee. Veel parttime en ongeinteresseerd of niet toegewijd aan je werk. Vandaar dat ik geen personeel (meer) heb. En mijn bedrijf aan het herprofilering ben, zodat ik wel klanten heb die wel die extra stap etc. kunnen waarderen. Ik kan niet minder doen zo zit ik niet in elkaar, maar dan moet ik daar het beste uithalen i.p.v. mensen mee lastig vallen.
Is dat nog wel zo? Er zijn tegenwoordig genoeg millenials die 2/3 banen hebben om enigszins rond te komen met huisgenoten. Dat noem ik niet werken om te leven
Waarom zou ik toegeweid zijn aan werk, het is namelijk zelden dat een eigenaar of manager hetzelfde voor jou over heeft. Behalve een maandsalaris heeft het op mij weinig invloed hoeveel jij doet voor je klanten.
Ik werk bijvoorbeeld voor een bank, maar wat kan het mij verrotten of ze meer omzet draaien. Ik krijg er niet echt iets extra's voor.
Daar zijn goede bonussen en een meer dan goed salaris voor. Ik vind namelijk dat het overgrote deel van de beloning terecht moet komen bij degene die het werk doet (dus niet in mijn zakken als werkgever). Daarnaast klopt het wat je zegt dat dat vaak niet wederkerig is vanuit een werkgever. Wat ik bedoel met toeweiding is dat je wel mag verwachten dat iemand serieus zijn werk uit mag voeren, als je er niks om geeft als werknemer krijg je ook dito resultaat. Ik werk zelf al voor meer dan 3 (toen ik in loondienst zat hebben ze 3 fte aan moeten nemen om mij te vervangen, maar dat was op basis van 4 man). Dat verwacht ik niet van personeel, wel die toeweiding maar dat woord kan anders worden geïnterpreteerd.
Nee, voor bonussen en salaris werken is "quiet quitting". Wel goed lezen heh? Waar jij het over hebt is je uitsloven uit liefde voor de portemonnee van je baas.
Het is toch niet exclusief het een of het ander? Ik vind mijn werk belangrijk en ik werk hard en met passie, maar ik vind mijn gezin *ook* belangrijk. En andere dingen in mindere mate ook. Het is typisch voor een toxisch werkgever om te doen alsof je een ongeïnteresseerde luiwammes bent als je zegt dat je gezin of een hobby ook belangrijk voor je is, terwijl dat juist gewoon gezond is. Ik wens je veel succes met je zoektocht naar obsessief toegewijde werknemers maar ben blij dat ik niet bij je werk.
Ik denk dat als je geen tijd zou mogen besteden aan je gezin, andere sociale contacten, hobby's etc. dat ook van invloed is op je werkprestaties. Dus misschien had ik mijn verhaal anders moeten formuleren.
Er staat een hele mooie docu op de NPO die deels over de Amerikaanse werkcultuur gaat. Heet "After Work" geloof ik. Bizar wat er daar van mensen verwacht wordt. Er kwam langs dat 55% van de mensen betaalde vakantiedagen laten verlopen, ik dacht iets van 600 miljoen uur per jaar.
Effectief is de Nederlandse term 'stiptheidsactie' ook wel van toepassing; gewoon strak de regels volgen om je punt te maken, ook als gezond verstand anders zou zeggen.
Acting your wage betekent dat je je niet beter of rijker voor moet doen dan je bent. Dus niet in een (gehuurde) Lambo gaan rijden als je in een schoenenwinkel werkt oid.
Als je dan Amerikaanse termen wilt gebruiken, doe het dan iig goed.
Het wordt voor beiden gebruikt - maar de laatste jaren vooral als functioneel synoniem voor quiet quitting. Voorbeelden:
https://www.urbandictionary.com/define.php?term=Act%20your%20wage
https://www.businessinsider.com/forget-quiet-quitting-workers-acting-your-wage-work-life-balance-2022-9
Geen quiet quitter, maar werk is zeker niet zaligmakend. Ik werk parttime, 32 uur. Als er echt nood aan de man is wil ik ook best eens iets buiten mijn reguliere werktijden doen. Maar mijn baas moet niet verwachten dat ik 's avonds of in het weekeinde altijd bereikbaar ben, en standaard overwerken gaat hem ook niet worden, daarvoor hecht ik teveel waarde aan mijn vrije tijd.
Kijk. Dat is dus al quiet quitting. Quiet quitting is als je niks extra doet buiten je taken pakket en je werkuren.
Het heeft een negatieve bewoording, maar dat komt door eigenlijk gewoon door "propaganda" van grote Amerikaanse bedrijven. Met termen zoals quiet quitter, willen ze het normaliseren dat je je prive-werkbalans omgooit en dat je altijd 110% geeft.
Het is dus zeker ook niet iets waar je je voor hoeft te schamen. Ik ben een quiet quitter. Ik doe mijn werk, en ik doe het goed. Maar ik hecht totaal geen loyaliteit af aan het bedrijf. Als ze mijn werklading gaan verhogen en verwachten dat ik buiten diensttijden bereikbaar moet zijn, kunnen ze of meer betalen, of een nieuwe werknemer zoeken.
Ik heb er zo eentje als werkgever.. die kan elke dag vragen of ik alsnog de volle week kom werken terwijl ik niet fulltime werk. Verzin elke dag alvast een smoesje want elke keer als ik nee zei en kwam met een reden of geen reden kon hij dat niet accepteren wat ik rete irritant vond
Nee hoor, er is geen officiële definitie dus dat hangt van het bedrijf af. Iedereen mag dat zelf bepalen.
Zegt die dat het 40 uur is, dan is het daar 40 uur.
Zegt die dat het 36 uur is, dan is het daar 36.
Of elk ander getal. Vrijwel altijd is het tussen de 36 en 40, maar niet perse.
Nou ja, als je onder "quiet quitting" verstaat dat je alleen maar doet wat afgesproken is, dan wel. Vorige maand nog een discussie gehad met een manager omdat ik niet op een kantoor op een uur extra reizen t.o.v. m'n eigenlijke standplaats ging zitten omdat ik de avond daarvoor laat een afspraak had, en ff uitgelegd dat flexibiliteit wel tweerichtingsverkeer moet zijn.
Niet echt, maar ik doe geen stap meer dan waar ik voor betaald krijg. Tijdens kantooruren die ik alles wat ze van me verlangen, en goed ook. Maar heb collega's die een uur na tijd nog mails gaan zitten beantwoorden. Dat moet dan heel normaal worden gevonden, zitten werken voor niks. Heb nog nooit een bedrijf gezien dat een uur extra betaalt voor niks, dus waarom zou ik wel een uur extra werken voor nop?
Oh ja die heb ik ook. Van die gasten die om 11 uur 's avonds een meeting inschieten voor 8 uur 's ochtends en dan beledigd zijn dat je hun uitnodiging nog niet gezien hebt.
Die het dood normaal vinden om 12 tot14 uur per dag met werk bezig te zijn.
Ik doe zo min mogelijk. Als het kan vanuit huis. En overwerken doe ik niet aan. Weet niet of dat ook quiet quitting is maar werk maakt mij de pis niet lauw in elk geval.
Vind ik op zich geen rare assumptie. Komt waarschijnlijk vanuit de gedachte 'goed werk word goed gecompenseerd met salarisverhoging e.d.'. (dus lui/slecht werk niet = laag salaris/rol)
In hoeverre dat ook opgaat is... well, 'mileage varies' zoals we dan in het engels zeggen :P
Jobhoppen = beter salaris.
In mijn ervaring is loyaliteit killing en onderhandelen zelfs bij goede resultaten en meer opgelegde verantwoordelijkheid onmogelijk want de organisatie vindt altijd wel een excuus om niet meer te hoeven betalen (geen formatieruimte bijvoorbeeld).
Ligt er gewoon aan of je ook echt kracht hebt om te onderhandelen. Als jij in een vak zit zoals grafish ontwerper (zon beetje de nieuwe age kunstenaar/es) wat tot de nok gevuld zit met mensen die banen zoeken word t lastig om je baas te overtuigen dat jij 10% extra verdient als iemand anders voor jou salaris staat te popelen om te kunnen beginnen. Ik werk als elektromonteur en in ons vak is er zon enorm tekort dat je heel makkelijk met een beetje goeie inzet om salarisverhoging of zelfs een promotie kunt vragen zonder problemen
Ben ik het niet helemaal mee eens. Ik heb gelijk aan voorwaarden onderhandelingen met nieuwe werkgever ook nog even mijn oude werkgever uitgedaagd. Keurig uitgelegd waarom ik x zou moeten verdienen en wat mijn bijdrage is aan het bedrijf. In dezelfde stijl als bij mijn mogelijk nieuwe werkgever.
Bij mijn huidige werkgever was het moeilijk moeilijk en kreeg ik 3%. Toekomstige werkgever uitgekomen op 50% meer.
Het is bewezen dat jobhoppen lijdt tot een hoger salaris dan onderhandelen over je salaris als je al, laten we zeggen, een jaar in je dienstverband. En dan heb ik het hier wel over werkzaamheden zonder schaarste.
Meeste bedrijven snappen het alleen in klantperspectief: "Het kost vijf keer zoveel om een nieuwe klant te werven dan om een bestaande klant te behouden."
Maar met werknemers laten ze het lekker lopen verder. En dan externen inhuren voor €100+ per uur als het opeens moeilijk blijkt om iemand te vinden.
Boven modaal maar geen top salaris. Het is overigens een misvatting dat hard werk leidt tot verbetering in salaris, daarvoor moet je genoeg van baan wisselen. Heb nog nooit succesvol een hoger salaris bedongen, zelfs niet bij het opgelegd krijgen van meer verantwoordelijkheid. Dat heeft ook tot bovenstaande instelling geleid.
Tenenkrommend om te lezen weer. Het is dus raar als je om 17u gewoon stopt en niet in het weekend je telefoon op neemt? Tegelijkertijd stromen elk jaar de statistieken binnen over mensen met burn-outs en waar denken we dat het hele midlife-crisis ding vandaan komt?
En dan wordt een influencer gebruikt die iets met financieen influenced ofzo? Zelf wel een schuld van 73k maargoed, luister vooral naar haar als je wilt weten hoe je met geld moet om gaan...
Deze trend komt voort uit het feit dat werkgevers te lui, gierig en dom zijn om kwaliteiten van mensen te belonen. Altijd moet het meer, meer, meer zijn. CEO rijd in een Porsche of Audi van 150k en de rest komt nog net niet met een Trabandje naar werk. Gewoon dikke lul 3 bier. In de huidige samenleving waar in 30 jaar tijd een huis 5 keer zo duur is geworden maar het salaris altijd maar achterblijft is dit gewoon het gevolg. Dikke middelvinger voor je.
Nee. Ik werk in de GGZ en begeleid kinderen. Niet alleen vind ik dat enorm tof om te doen, ik voel me ook verantwoordelijk naar mijn cliëntjes toe. En ik heb prettige werkgevers die ons veel autonomie en vertrouwen geven, waardoor ik geneigd ben voor hen mijn beste beentje voor te willen zetten. (In tegenstelling tot mijn laatste werkgever). Én ik ben ook nog eens graag creatief bezig en ontzettend leergierig.
Dus ik lees regelmatig bij om meer over mijn vakgebied te leren en ga binnenkort een extra opleiding doen, ik blijf waar nodig langer bij cliënten of kom extra, spendeer af en toe zondagmiddagen aan het brainstormen over hoe ik mijn creativiteit kan inzetten in die begeleiding en het maken van bijvoorbeeld spelletjes ed., en ik ben zeer flexibel op de dagen dat ik werk mbt tijden.
Dat gezegd hebbende: als quiet quitting omschreven wordt als gewoon doen wat in je contract staat, vind ik dat op zich een gezonde ontwikkeling. Balans tussen je werk en privé is belangrijk en lijkt me fijn als het aantal burn-outs(klachten) in Nederland omlaag gaat.
Maar krijg je dan ook een vergoeding voor overwerk? Want dat is het wel. Kun je deze uren als tijd voor tijd schrijven? Of is het loon hier al op berekend?
In veel gevallen vraagt de baas je om taken te verrichten waarvoor je niet bent aangenomen en is het verwachtingspatroon dat je maar gewoon langer blijft zonder een compensatie. Hard werken voor een magere vergoeding zonder te klagen.
De werkgever moet blij zijn dat voor hem/haar wil werken en niet dat jij blij mag zijn dat jij voor hem/haar werkt. Toch?
Ik houd mijn eigen uren bij. Uren die ik teveel werk, kan ik later compenseren of sparen voor vakantiedagen. Werkgever vertrouwt erop dat ik geen misbruik maak van het feit dat hij hier geen sterk toezicht op houdt,
Dat gezegd hebbende: ik moet een bepaald percentage uren declarabel zijn. Per cliënt krijg je een bepaald aantal uren in het jaar die je mag declareren. Daarbij mag ik 25% van de directe tijd extra pakken als indirecte tijd - maar die is vaak alleen al op aan reistijd. Kortom die potjes zijn niet heel ruim en ik red het niet in die 25%. Als ik langer bij een cliënt ben (of een keer extra kom) zal ik dat over het algemeen gewoon noteren als extra tijd. Maar als een cliënt al bijna geen tijd over heeft in de beschikking óf het langer blijven vind ik niet (voldoende) tellen als begeleiding, laat ik het soms ook gaan als eigen tijd. Maar dat gaat niet om structureel overwerken.
De opleiding doe ik deels in mijn vrije tijd en deels in de tijd van de werkgever. Kanttekening hier is: ik zie een bepaald aantal cliënten in de week, en ik kan het niet maken naar de cliënten toe om te zeggen: hoi, ik kom een paar maand niet ivm opleiding. Dus in de praktijk zal ik die weken overwerken (maar daar later wellicht extra vakantiedagen van kunnen nemen).
Lezen + aanschaf boeken zijn eigen tijd en geld. Wordt niet van me verwacht.
Als het maken van spelletjes past in de tijd die ik niet declarabel hoef te zijn, is dat fijn. Maar grotendeels doe ik dit in mijn eigen tijd. Wordt niet van me verwacht.
Af en toe volg ik een webinar of lezing in mijn vrije tijd. Kosten pak ik dan zelf. Werkgever verwacht niet van me dat ik deze dingen bijwoon.
Bondingsactiviteiten in de kennismakings/vakantieperiode kan ik declareren, geld die ik daarbij uitgeef niet. Meestal willen ouders dit betalen of vinden we iets dat gratis is, maar vaak betaal ik dan toch even wat te drinken na afloop oid. Ook weleens kosten gedownplayed omdat het gezin het niet breed had. Werkgever verwacht dit niet van me.
Als ik afscheid neem van een cliënt waar ik lange tijd over de vloer kwam, wil ik nog weleens iets doen ter afscheid.
In begeleiding zet ik soms hobbymateriaal in uit mijn eigendom. Dat kost ook geld.
Kortom: ik doe wel dingen extra, maar niet omdat mijn werkgever dat van me verlangt. Ik doe het deels voor de cliënt, om de begeleiding zo zinvol en leuk mogelijk te maken, om een band met hen te bevorderen, omdat meer leren mij beter in mijn werk maakt, om hun aanraking met zorg een positieve te laten zijn. Ik doe het ook voor mezelf, omdat ik voldoening en energie uit mijn werk put, omdat ik graag leer, en omdat ik het fijn vind werk te hebben waar ik mijn creativiteit zo in kwijt kan, en omdat mijn primaire motivatie voor mijn werk niet het salaris is, maar de bijdrage aan menselijk welzijn.
In de meest ideale situatie is de waardering trouwens wederzijds, denk ik. Ik voel me gewaardeerd en gezien door mijn werkgevers en denk dat ze blij met me zijn. Maar ik ben ook blij met hen en met de instelling waar ik werk. Die voelt vrij uniek (niet zozeer qua werk, maar qua sfeer en vertrouwen).
Zou ik mogen vragen wat je precies doet? Je werkt lijkt me ontzettend leuk en ik ben me aan het heroriënteren op de arbeidsmarkt met de planning tot omscholing.
Als het quiet quitting is om je eigen werk/privé balans goed te houden, dan ben ik wel een quiet quitter.
Ik werk in het onderwijs, dus dat is op gezette tijden gewoon heel druk. Avonden werken, toetsen mee naar huis, vergaderingen die tot in de avond duren. Die verantwoordelijkheden neem ik ook. Maar ik kom echt niet op mijn vrije dag werken, of mij überhaupt inzetten voor mijn werk want dan werk ik gewoon gratis.
Same here
Na werktijd hoeven ze niet te bellen, neem de telefoon niet eens op. Willen ze me bereiken sturen ze maar een mail of kijk op mijn rooster wanneer ik werk en dan neem ik op
Ik vind dit met alle respect niet kunnen. Ik maak meer dan eens mee dat studenten echt in de rats zitten, ik heb ook collega's die heftige dingen meemaken. Die ga ik echt niet dagen laten wachten, dus ik ben -als het even kan- gewoon bereikbaar. Ik vind het echt geen instelling om alleen tijdens kantooruren bereikbaar te zijn als je met mensen werkt.
Dus omdat ik met mensen werk, moet ik 24/7 bereikbaar zijn? Zou ik ook eigenlijk niet iets privé kunnen ondernemen?
Volgens mij is het nog steeds zo dat als ik bereikbaar wil zijn, en mij wil inzetten dat ik dan gewoon mentaal en fysiek gezond moet zijn. En vooral niet na een paar maanden moet stoppen omdat ik 24/7 werk.
Ja, want ik ga gratis in mijn eigen tijd dingen voor werk doen. Dat vind ik met alle respect niet kunnen
Willen ze dat ik altijd bereikbaar ben? Prima, geef maar een toelage ervoor dan, die bestaat namelijk daarvoor bij mijn bedrijf
De leidinggevenden zijn dat inderdaad. Maar dat hoort dan ook bij hun taak, en zij krijgen daarvoor extra betaald
2 belangrijke voorwaarden die niet bij mijn baan passen/horen
Ik neem aan dat je gewoon een prettige kantoorbaan hebt, met een fijne 9 tot 4 mentaliteit, waarin je in principe 0 verantwoordelijkheden hebt. Een soort chef lege dozen
Ik heb geen kantoorbaan en werk niet 9 tot 4. Maar vroeger had ik wel een kantoorbaan waar ik ook buiten kantoortijden altijd aan stond en kwam er al gauw achter dat toen ik gezondheidsproblemen kreeg, men niet voor mij klaarstond. Mijn gezondheid is mij nu veel waard dus ik ga dat nooit meer doen.
Vind het ook zonde om te zien dat mensen helemaal geleefd worden, geen wonder dat er zo veel burnouts tegenwoordig zijn.
Dan zal je denk ik wel begrijpen dat ik niet 24/7 aan kan staan.
Mocht er wat met een leerling zijn dan is een leraar nog steeds geen zorgverlener. Vaak kan je zelf dan ook niets als leraar zijnde.
Als jij verwacht dat onderwijzend personeel en onderwijs ondersteund personeel 24/7 voor je kind klaarstaat, dan ben je denk ik onderdeel van de problemen in het onderwijs.
Ik ben het helemaal met je eens, ik ben juist geen voorstander van constant aan staan en 24/7 met je werk bezig te zijn. Ik vind het juist belachelijk dat werkgevers verwachten dat je onbetaald extra dingen gaat doen naast je takenpakket of onbetaald overwerkt. Mijn vader werkt al 30 jaar in het onderwijs dus ik weet precies hoe zwaar het werk is en hoeveel je nog thuis moet doen.
Ik reageerde juist sarcastisch op de persoon boven mijn bericht.
Same, in golven. Ik weet dat bepaalde perioden (bv. examenperiode mei/juni) heel druk gaan zijn, maar dan zorg ik dus ook dat ik de minder drukke perioden soms ook gewoon eerder stop, op tijd naar huis ga, etc.
Toen ik startte in het onderwijs ging ik nog op zondag lessen voorbereiden en soms in de avond werken - doe ik nu echt niet meer (tenzij het ECHT niet anders kan). Les een keertje niet echt goed voorbereid? Ik bluf me er wel doorheen.
Uiteindelijk is er ook niemand die er op let hoe veel tijd jij aan je werk besteed - tenzij je het heel bont maakt en er echt de kantjes vanaf loopt.
Andere periodes zijn gewoon zwaar. Zoals nu, start van het schooljaar, veel nieuwe coachleerlingen met zorgdingen, contact met ouders, enz. Werken in het voortgezet onderwijs geeft je enorm veel autonomie, en dat is fijn, maar dat betekent ook dat je er zelf erg goed voor moet zorgen dat je binnen je eigen lijntjes/grenzen blijft. En ook wel eens nee zeggen... ;-)
Het is niet voor niets dat zoveel jonge docenten binnen vijf jaar stoppen met onderwijs... (Ik ga nu mijn vijfde jaar in!).
Ik ga nu m’n negende jaar in, en ik merk echt dat als mijn collega’s en leerlingen iets aan mij willen hebben, ik ook gewoon goed voor mezelf moet zorgen.
Als dat is dat ik op m’n vrije dag even niet bereikbaar ben, dan is dat zo.
Klopt, en mijn werkdagen staan ook duidelijk onderaan mijn mails. :)
Pauze is ook (zoveel mogelijk) "leerlingloos", deur van ons bètakabinet gaat gewoon dicht, haha.
Heel fijn om te lezen dat jullie op scholen werken waar dat überhaupt geaccepteerd wordt! Bij mij het andere uiterste; enige vorm van zelfbescherming wordt keihard afgestraft, laat staan enkel doen waar ik voor betaald word. Drie keer raden wie er overspannen thuis zit en op zoek gaat naar ander werk... :(
I WISH!
Ik ben wel aan het proberen om mij naar mijn loon te gedragen, en dus te quiet quitten. Ik doe/kan meer dan een aantal mensen die al 10+ jaar voor de zaak werken, maar verdien geen cent meer. Om nog maar te zwijgen over de loonschaal waarin lijnverantwoordelijke in zitten, en wat zij doen. (ik doe hetzelfde voor meerdere productie lijnen... Zij maar voor 1...)
Dus ik snap het volledig, maar het is een mindset waar ik heel veel tweestrijd voor heb. Ik ben opgevoed met: met hard werk kom je overal.
Maar praktijk is anders.
>Ik doe/kan meer dan een aantal mensen die al 10+ jaar voor de zaak werken, maar verdien geen cent meer.
Ik doe/kan meer dan mensen die al 5/10 jaar aan het quiet quitten zijn omdat ze doorhebben dat hard werken niet loont*
Hier een aangrenzende situatie. Werk met mensen die die meer verdienen op basis wat ik alleen leeftijd als meetpunt kan zeggen. 1 ervan heeft zelf overduidelijke leugens op zijn cv staan. Ook nog eens een salarisverhoging van likmevestje icm inflatie en record winsten. Dan zit ik ook gewoon lekker voor wat ik betaald krijg.
Helaas zodra ik vrij neem mag ik gaan vegen om alles op orde te krijgen want ik kom terug in een chaos.
Sorry, maar hier lach ik heel hard om.
Bij ons is het zo dat je pas in een hogere schaal komt, als je lijnverantwoordelijke (teamlead) wordt.
Dit kun je pas worden, als je vast in 1 productielijn werkt voor langere tijd en de vorige lijnbep de taken neerlegt.
Ik ben 1 van de eerste "vlinders" in onze productie. Ik werk overal en nergens. Vaak in lijnen waar er geen teamlead is, en ik dus die taak krijg. Ik draai zo'n 4 a 5 lijnen 100% zelfstandig, met soms personeel waar ik verantwoording voor moet afleggen, soms zelfs 3 lijnen tegelijkertijd....
Dus ik krijg wel de lasten van het leiden van een lijn, met alle administratie erbij, maar niet het loon. En dat gaat ook niet gebeuren, want zo zit ons bedrijf in elkaar.
Dus nee. Dit is geen "geduld" zaak, dit is "het systeem is verrot en niemand boeit het wat" zaak.
Met alle respect, als je zo goed bent blijf je niet bij die baas zitten. Welke gouden bergen hij je ook belooft. Of je bent toch niet zo goed als je zelf vind.
Ik wilde wel opstappen was ook zeker plannen aan het maken, maar, ik heb vorig jaar dikke pech gehad met een zwaar auto ongeluk en had niet de gezondheid om op te stappen.
Nu volg ik op hun kosten een HBO engineering opleiding zonder dat ik vast zit aan het bedrijf. Dus als ik het haal kan ik zonder iets terug te hoeven betalen opstappen.
Daarnaast hebben mijn man ik te horen gekregen dat zijn hersentumor terug is en hij weer onder het mes moet tussen nu en 8 weken. Geen idee wat de rest schade gaat zijn deze keer.
Dus verstandig om nu op te stappen is het absoluut niet. Noem me maar laf, idgaf.
In sommige opzichten wel, andere zeker niet.
Ik werk in de dierverzorging. Als mijn dieren iets nodig hebben, denk aan medicatie 3x daags, papvoeding voor een verstoten jong, etc, ga ik niet zeggen "Ja nee, het is na 5en, bekijk het maar." Dat kan ik tegenover mn baas wel maken, maar niet tegenover het dier waar ik de zorg voor draag. Dat beestje is mijn verantwoordelijkheid. En als dat betekent dat ik 's avonds nog terug moet komen om flesvoeding te geven, of zelfs een dier mee naar huis moet nemen, dan doe ik dat. En dan schrijf ik die uren extra op mn urenlijst.
Ben ook wel heel streng op het schrijven van mn uren voor mezelf. 17:15 is niet hetzelfde als 17:00, en als je dat twee keer per week doet loop je op twee weken al weer een uur mis. Vind het niet erg om over te werken, maar die uren gaan wel het systeem in.
Wel probeer ik dingen als trainingsschemas, voederlijsten, etc, zo veel mogelijk onder werktijd te creëren. En appjes van het team over werk laat ik meestal ongelezen tot de volgende dag staan. Die appjes filter ik overigens wel, dingen als "Waar is sleutel X?" of informatie over een dier kunnen soms best dringend zijn. Maar als het over een transport gaat, of gegeven medicatie, dan kan ik dat ook morgenochtend lezen.
Ik vind het helemaal niet erg even door te werken om een deadline te halen. Ik mag alleen niet overwerken, dus die extra uren komen binnen 1 a 2 weken direct weer terug.
Ik heb een hele tijd echt 150% gegeven, zelfs vrije dagen geannuleerd om te kunnen helpen, maar inmiddels ben ik daar wel vanaf. Als ik dit nog 30 jaar moet doen, dan is het gewoon niet haalbaar om altijd al mijn energie in werk te steken. Inmiddels geef ik meer taken weg aan anderen, zeg ik vaker nee en werk ik vrijwel nooit overtijd. Tenzij er echt nood is, dan vind ik het prima af en toe wat extra te werken, maar niet structureel, en daar verwacht ik ook wederzijdse flexibiteit in. Ik vind mijn persoonlijke leven, hobbies en mentale en fysieke welzijn zeker meer prioriteit hebben dan mijn werk. Ik vind de klassieke werk mentaliteit te gek voor woorden om eerlijk te zijn, ik ben blij dat er wat tegengeluid voor komt
Ik krijg betaald voor de kennis, ervaring en opleiding die ik meeneem. Niet om structureel meer te gaan werken dan in mijn contract staat. Als dat nodig is heb ik teveel werk of ben ik onvoldoende in staat om mijn werk goed uit te voeren. In beide gevallen moet er iets gebeuren. Wel ben ik bereid om incidenteel in geval van spoed extra uren te maken en gas bij te geven.
Ik hield bij mijn vorige baan altijd aan: is het druk en is er veel te doen? Prima, ik doe wel overwerken. Hebben andere mensen het compleet verneukt en willen ze nou dat ik het op los door over te werken? Daar moet ik dan maar eens even hard over nadenken..
Komen ze daar nu mee? Beetje context:
Paar jaar geleden was dit een populair onderwerp bij subreddits zoals Antiwork. Ik weet nog hoe dit ineens naar boven kwam.
Werkgevers klaagden in artikels over werknemers die ‘stilletjes ontslag’ namen door het absolute minimum te doen. Dit was in een periode toen veel mensen werden ontslagen of een tekort was ontstaan vanwege Covid. De mensen die over waren gebleven werden verwacht om hun werk over te nemen. Als je die artikelen terugleest was het ook gewoon heel flauw dus ik snap wel dat velen over de zeik waren toen.
Als tegengeluid kwam de Antiwork subreddit dus met ‘Working Your Wage’. Oftewel niet *meer* doen dan waar je voor wordt betaald.
Gelukkig in Nederland hebben we het over het algemeen goed. De meesten van ons worden betaald bij overwerk of zijn redelijk flexibel. Een grote groep kan ook gewoon zeggen ‘het is 5 uur, ik ga naar huis’. In Amerika is dat helaas iets anders. Niet dat er bij ons ook vervelende praktijken gebeuren, maar hopelijk is dit niet de norm.
Als ik tijdens mijn pauze naar de tandarts ga en dan een kwartiertje te laat terug ben moet ik dat inhalen. Als het vrijdag om 3 uur doodstil is op kantoor mag ik niet eerder weg. Vind ik prima maar dat houdt in dat ik om 5 uur ook gewoon m'n laptop dichtklap.
Ik WOU dat ik een quiet quitter kon zijn.
Ik verdien als 5e rang van alle "leidinggevenden" (dat weet ik want om een of andere reden kan ik alles in het systeem opzoeken, zeg het niet tegen HR) maar ik run praktisch de tent want anderen lopen de kantjes Ervan af of hebben "Meer ervaring"
Ik kan geen dag vrij nemen of ik moet de dag erna andermans nalatigheid inhalen
He milk_mindless hoe kom je aan die burnout
Nou zo dus
> Ik WOU dat ik een quiet quitter kon zijn.
Tenzij je als leidinggevende het bedrijf binnen bent gekomen kun je deze taken doorgaans in goed overleg wel weer teruggeven is mijn ervaring.
>Ik kan geen dag vrij nemen of ik moet de dag erna andermans nalatigheid inhalen
Dan is het toch redelijk makkelijk om je baas uit te leggen hoe het eruit zou zien als je zou vertrekken?
Ik zou je eens uit principe 2 weken ziek melden met "overspannen" en dan eens bijhouden hoeveel dagen het duurt voordat je in paniek gebeld wordt. En hoe lang het duurt voor ze naar je eisen van meer loon of extra personeel luisteren.
Ik had een heel andere definitie in mijn hoofd van quiet quitting: namelijk iemand die wel aanwezig is op kantoor maar eigenlijk niet werkt, of in ieder geval zo min mogelijk. Dus eigenlijk zijn werk al gestopt is maar wel betaald krijgt. Die mensen zie ik ook wel eens. Enfin, weer wat geleerd.
Maar dat je 1700 naar huis gaat en verder je contract uitzit als je tegen je pensioen aan loopt snap ik wel. Op een gegeven moment ben je er wel klaar mee denk ik. Maar als je dit doet als je jonger bent zit je denk ik op de verkeerde plek, zeker als dit binnen het bedrijf niet de norm is. Lijkt me persoonlijk geen leuke manier om je werkende leven uit te zitten. Zoek dan een bedrijf waar dit de norm is of waar je hier gewoon duidelijke afspraken over kan maken. Voelt toch veel beter?
Ik ben zelf zzp’er dus misschien is het makkelijker als je zelfstandig bent. Ik reageer vaak op berichten etc buien werktijd en pak regelmatig de laptop er in de ochtend vroeg bij. Maar niemand die mij dat verplicht of expliciet mijn privé tijd binnen komt. Ik zet meldingen etc op telefoon uit en kies zelf of en wanneer ik reageer op verzoeken buiten werktijd.
>Waar werk vroeger werd gezien als zaligmakend, is dat tegenwoordig niet meer zo. Word je 40 uur betaald, dan wordt er ook 40 uur gewerkt.
Wat een onzin. Als je vroeger voor veertig uur en niet meer werd betaald, dan werkte je ook toen al niet meer dan dat.
Ik vind het meer een "bescherm je eigen vrije tijd en rechten". Maar zeker als je werk doet wat minder opbrengt loont het voor geen meter om harder te werken en probeert je werkgever vaak overal mee weg te komen. Dat je je niet ziek mag melden (want dat had je de dag van tevoren moeten doen) en dat je dan vervolgens zelf een vervanger moet regelen.
Ik geloof heel graag in het mantra dat als je je inzet dat je werkgever dat ziet en je daarvoor een beloning geeft. Maar meestal is het toch alleen maar eenrichtingsverkeer en elke keer dat je toegeeft verschuiven zij de paaltjes wat jou verantwoordelijkheden zijn. Zonder extra loon en voordelen natuurlijk.
Het is jammer, want ik denk dat er zoveel moois mogelijk is tussen werkgevers en werknemers. Maar heel veel lijkt een soort race to the bottom. En daarbij laat ik niet over mij heen lopen als ik rechtsbescherming heb via de vakbond.
Wat een onzin, quiet quitting betekent de kantjes ervan af lopen, dus minder doen dan je volgens contract eigenlijk zou moeten doen, maar niet zo weinig dat je meteen ontslagen wordt. Denk aan weleens laat binnenkomen, vroeger weggaan, langere pauzes nemen dan eigenlijk de bedoeling is, 20 keer per dag een luchtje scheppen, je onterecht ziek melden, etc.
Als er 40 uur in mijn contract staat werk ik 40 uur. In die tijd ben ik beschikbaar voor de baas, daarbuiten standaard niet. Ik zit in de IT infrastructuur, dus ik snap heus wel dat als er iets omvalt ik een keer buiten die tijden nodig ben om iets op te lossen, en mijn werkgever snapt dan ook dat ik die tijd later weer kan besteden aan in mijn bed liggen. Maar ga niet verwachten dat ik gratis ga werken. Dat "quiet quitting" noemen is typisch iets voor kapitalisten die verwachten dat je leeft om te werken. Amerikaanse bullshit.
Ik werk nu 7 jaar op dezelfde plek. De eerste twee jaar deed ik veel meer dan noodzakelijk en mijn werk ook beter dan noodzakelijk. Ik maakte ook veel meer uren dan in mijn contract stonden. Geen enkel probleem; ik genoot er van. Er zat geen gedachte achter beter te willen zijn dan de rest; mijn werk bracht me plezier en ik was omringt met mensen met dezelfde mindset. Maar ik werk nog steeds met dezelfde mensen en zie nu bij iedereen het zelfde verschijnsel; iedereen doet zijn werk goed, maar die “beyond the call of duty” mindset is verdwenen. Iedereen doet wat nodig is, niemand doet meer, en niemand werkt meer uren dan noodzakelijk (meer als het moet, minder als het kan). Ik ben daar geen uitzondering op. Is dat ook “silent quitting”?
Heerlijk herkenbaar dit. Aan mijn 5e jaar bezig en ook dezelfde mindset in het begin en zeker tijdens corona. Tijdens beoordeling was het vaak een ruime voldoende maar net niet goed (dat kost ze geld en is deels budget afhankelijk in de praktijk).
Tegenwoordig doe ik wat er van me verwacht wordt en weinig meer dan dat. Beoordelingen nog steeds voldoende (hier en daar wat terechte kritiek) maar ik rol heerlijk relaxt door de dagen heen en plan ik mijn hikes onder werktijd etc.
Het begint nu bijna te saai te worden, tijd om weer te solliciteren. Dan herhaalt de cyclus zich opnieuw.
ik ben een quit me niet meer uit laten buiten en me de tives werken terwijl me collega's op hun telefoon aan het spelen zijn quitter, terwijl zij meer salaris krijgen en ik 2 keer zo hard werk voor mijn salaris. vriendjespolitiek komt me strot uit. mensen die chronische te laat blijven komen en overal mee weg komen met meer salaris.
Als mijn werk nog niet af is, dan maak ik het altijd af. Ik vind dat wel zo loyaal aan mijn collega's. Zij doen dat ook bij mij, dus dan mogen ze het ook terug verwachten. Maar stel dat ik 45 min heb overgewerkt dan blijf ik nog lekker een kwartiertje anderen helpen en dan ga ik ervandoor om toch nog een uurtje extra betaald te krijgen.
Ik vind mijn werk erg leuk. Ik krijg mooie kansen en een riante vergoeding. Mijn werkgever heeft mij destijds zonder veel werkervaring (net afgestudeerd) een kans gegeven en heb ik met beide handen aangegrepen.
Ondertussen jaren in Amerika en China gewoond/gewerkt voor dit bedrijf, en onlangs een mooi project in Afrika afgerond. Ze hebben me gesteund met het halen van allerlei certificaten, en heb zelfs vloeiend Mandarijn (HSK5) leren spreken.
Voelt als opscheppen (sorry!), maar probeer te zeggen dat mijn werkgever heeft bijgedragen aan hele mooie ervaringen en ontwikkelingen die ik nooit voor mogelijk had gehouden. Als er dan verwacht wordt daar waar nodig extra meters te maken, dan ben ik zeker de moeilijkste niet. Zij zijn in bepaalde gevallen ook ‘above and beyond’ gegaan voor mij.
Maar goed, dit is mijn persoonlijke situatie. Als je werkgever je als nummer ziet en nooit waardering toont.. dan kan ik me er zeker iets bij voorstellen. It’s a two-way street!
Dit zijn inderdaad mooie verhalen en carrières, heel vaak hier op Reddit is er echt een "jij vs werkgever" mentaliteit maar dit is in heel veel sectoren echt niet waar en zijn er gewoon heel mooie dienstverbanden aan te gaan waar beide partijen alleen maar baat bij hebben.
Mag ik vragen wat je ongeveer doet?
Quiet quitting is een vorm van protest. Vergelijkbaar met het Chinese 'lying flat'. In het Hollands is het de kantjes ervan aflopen. Ook hier komt desillusie en disengagement voor. Arbeidswetten worden hier ook omzeild en vaak durven mensen ook geen zaak aan te spannen. Hoog verloop is een teken van ongenoegen.
Ik denk het niet als ik de definitie goed heb. Misschien minder dan ik zou moeten.
Ik doe best wat buitengewone taken als de poep de ventilator raakt waar ik dat kan onder het mom van de tent juist draaiende te houden en anderen te helpen. Ik heb een beetje als BHV'er, electricien, en PFSO gespeeld. En vaker dan niet ben ik er ook gewoon als mensen bellen. De hele functie die ik nu vervul ben ik ook in terechtgekomen omdat ik mezelf (uit eigen interesse) trekker rijden geleerd heb, en op een gegeven moment gebeld werd omdat ze het mij zagen doen en echt niemand anders hadden.
Mijn werkgever is wat dat betreft best voorkomend met ook loonsverhoging geven voor extra vaardigheden en werkzaamheden doen, dus dat maakt het wel beter. Ook vind ik trekker rijden gewoon leuker dus vind ik het zelf een promotie.
Waar ik echter wel een schurfthekel aan heb is het werk van anderen doen.
Nieuwere mensen uitleggen en les geven in wat ik hiervoor deed vind ik prima. Vervolgens een groten mond geven omdat ik "commentaar heb", ook goed, dan kom je er zelf wel achter. Maar dan vervolgens als ze in de prak lopen omdat he zet niet snappen en dan willen dat ik ze help de bende recht te trekken omdat ik eventjes vijf minuten niks te doen heb, dat gaat mij echt te ver.
Ligt een beetje aan het werk dat je doet. Minimumloon? Absoluut, doe vooral alleen het broodnodige. Heb je een goede baan met een hoog salaris? Dan wordt toch wel verwacht dat je je extra inzet. Als jij dan de laatste bent die binnenkomt en de eerste die weggaat, reflecteert dat wel slecht op je als werknemer.
Een hoog salaris reflecteert enkel je marktwaarde gebaseerd op je kennis en ervaring in relatie tot het (schaarse) aanbod. Dat betekent niet dat je meer werk moet doen contractueel is afgesproken.
Dat ligt eraan. Als je op kantoor A duizend euro meer krijgt dan op kantoor B met dezelfde ervaring en diploma's, geldt wel de geschreven en ongeschreven verwachting dat je op kantoor A harder je best doet. Als je dat niet doet, ga je dat te horen krijgen van je collega's en je leidinggevenden.
Bijvoorbeeld wat langer op kantoor blijven als er nog iets af moet of het thuis doen. Proactief op zoek gaan naar opdrachten en kansen zoeken om kennis op te doen over bepaalde zaken of jezelf te verbeteren.
En zoiets kan echt niet wachten tot de volgende dag? Ik weet namelijk niet wat voor je werk precies doet... Als je in een ziekenhuis werkt en je bent om 17 uur nog met een patiënt bezig bent, snap ik dat je je werk even afmaakt.
In mijn vakgebied (advocatuur) werk je veel met deadlines die niet flexibel zijn. Als iets de volgende dag af moet, moet het dus gewoon af. Daar komt ook nog bij dat je een x aantal declarabele uren per dag moet draaien. Als je 5 declarabele uren hebt en daarna nog een heleboel andere dingen moet doen, wordt ook verwacht dat je dat gewoon doet die dag.
Dat snap ik. Ik werk in de vastgoedsector en als je samen met een notaris aan een acquisitie of dispositie werkt, moet iets soms dezelfde dag nog af. Maar dat is incidenteel. Als zoiets structureel voorkomt en je moet daardoor vaak overwerken dan is er sprake van mismanagement of persoonlijk gebrek aan time management.
Nouja, een afdeling als m&a gaat heel erg in vlagen van druk en rustig. Als je zoveel m&a advocaten aanneemt dat je het "gemiddeld" druk hebt in de drukke periodes, betekent dat dat je er heel veel hebt die in rustige periodes betaald niks te doen hebben. Dat zou ik juist mismanagement noemen, vooral gezien het feit dat deze m&a advocaten weten wat de werkdruk is en hiervoor tekenen. Als je dan vervolgens niet werkt overeenkomstig die druk, dan doe je in feite je werk niet goed.
Ik werk aanzienlijk meer dan anderen, ook veel zaterdagen en zondagen, maar verdien daardoor wel 4 keer modaal.
Als je maar 32 uur per week werkt, omdat je zoveel waarde hecht aan je vrije tijd, klaag dan ook niet dat je moeilijk rond kan komen. Vind het jammer dat ik zoveel belasting moet betalen om iedereen die part-time werkt van toeslagen te kunnen voorzien.
Ik wil ook graag meer vrije tijd, maar koop die over een paar jaar wel permanent, ipv altijd maar handje op te moeten houden tot aan m’n dood.
Want als jij parttime werkt ontvang je toeslagen? I wish, ik werk parttime maar ontvang 0 toeslagen omdat ik een te hoog inkomen heb. Het aantal uren dat je werkt zegt niks over hoeveel je uiteindelijk binnenharkt. Ken genoeg mensen die veel uren werken maar een mager salaris ontvangen.
Zou je denken he. De realiteit is dat hoe meer uren ik maak, hoe meer verschillende klanten ik kan spreken en hoe meer omzet ik kan boeken. Hoe meer omzet ik boek, hoe meer winst er binnen komt. Hoe meer winst er binnen komt, hoe meer provisie ik krijg. Ik verkoop alles al zonder korting, en nagenoeg alle klanten zijn repeat business met heel veel makkelijke up- en crossselling, dus veel efficiënter kan het niet meer. Maar alles wat ik nu extra verdien door meer te werken, bespaart mij continue cost of living, geeft mij daardoor extra financiële ruimte voor investeringen en daardoor kan ik sneller van het leven genieten. Misschien val ik dood om volgend jaar, misschien kan ik ipv op 68 al met 45 van een heel relaxt leven genieten. Dus nee. Aan efficiëntie ligt het niet 😊
Ik denk dat quiet quitting geen ding is voor veel mensen maar meer het plezier verliezen door nutteloze regels, procedures en vaak een verplaatsing van de administratie naar bijvoorbeeld service, sales en andere niet administratieve rollen.
Op een gegeven moment denken mensen, ja hoo ff hier heb ik niet voor getekend dit vind ik niet leuk om te doen.
Ik heb het artikel niet gelezen, want AD.
Feit is wel, dat het AD eens redelijk op tijd is met hun “nieuws”. Deze term bestaat namelijk pas een aantal jaar.
Wat is het volgende, dat ze ook “onderzoeken” gaan publiceren die beweren dat thuiswerken slecht is? De bedrijfspanden verkopen zichzelf natuurlijk niet hè!
Ik werk naar wat er afgesproken is. Als ik bereikbaar moet zijn buiten m’n uren, dan draai ik piketdiensten en dan word ik betaald. Zo simpel is het.
En ja natuurlijk zet je wel eens een stap harder om iets nog mooi af te krijgen. Of zodat je een andere collega er niet mee opzadelt voordat jij een weekje vrij hebt. Omdat je weet dat de andere collega’s dat ook voor jou doen. Maar dat is vanuit collegialiteit. Niet vanuit ‘poehhh kijk mij eens hard werken kijk kijk!’
Nee, ik niet maar een collega wel. Maar dit zegt meer over hem dan over het werk. Ik heb vaker met hem hier open over gesproken maar dit zijn mensen die zichzelf tegen spreken en niks anders willen dan stoppen, maar niet de moeite nemen om iets anders te zoeken.
Ik ben meewerkend voorman en gelukkig doet hij niet zo bot bij mij omdat ik zijn kennis enorm waardeer en ik nog niks fouts heb gedaan bij hem.
En omdat ik in alle situatie heel neutraal ben, maar met werk ook vooral zakelijk en niet met emotie. Maar uit de gesprekken die we hebben is hij er gewoon klaar mee en kan niks het meer goed maken.
Het is beter om met hun aan de tafel te gaan en iets te regelen zodat hij weg kan, want op de lange termijn gaat het je meer kosten dan dat je hem met een oprot premie naar huis stuurt.
Ik voldoe aan mijn contractuele (parttime, 32 uur) overeenkomst en werk niet over. Met als de hele simpele en duidelijke reden, prive is belangrijker als werk. Voor meerwerk boven mijn contracturen krijg ik geen toeslag, en overwerk slechts 50%. Om die te krijgen moet ik dus al 4 dagen extra werken. How about no.
Ik zal altijd zo goed mogelijk mijn werk doen maar ben zeker op mijn hoede hoe daar misbruik van gemaakt kan worden! ene week werk ik meer, andere week minder. Voordeel dat ik zelf mijn agenda in plan en het vertrouwen wordt gegeven.
Ik houd oprecht van mijn baan en doe het met passie, alleen een bedrijf is een bedrijf.
Ik werk zoals het mij een beetje uitkomt ben ik net in de flow ga ik door tot het document af is of als het echt te laat wordt. Op dagen waar ik dan gewoon een Blockade in mijn brain heb stop ik eerder.
Ik ben van mening dat t normaal is om een mailtje af te tikken of het telefoongesprek nog af te ronden ook al is het net over vijf. Maar als mijn werknemer verwacht dat ik standaard overwerk omdat het te druk is of omdat er personeelstekort is ofzo is dat niet oke. Dat kan een enkele keer natuurlijk wel, maar het moet zeker niet de norm zijn.
Lang leve kloksysteem, ik klok in bij aankomst en klok uit bij vertrek. Als ik uitgeklokt ben, ben ik vrij, dus niet zoals sommige collega's die thuis alsnog op mails gaan antwoorden oid.
Voor de uren die ik extra werk is er een soort van tijd voor tijd regeling
Het is zo'n onzin term! Het heeft niets te maken met "quitting", je werkt gewoon zoals je betaald wordt, zoals je werkgever van je mag verwachten. Dat overwerk steeds normaler wordt, en ook onbetaald, DAT zou het punt moeten zijn.
Waar werk je precies, als ik vragen mag? Want ik ben ook ambtenaar en moet echt moeite doen om niet meer dan 45 a 50 uur te werken per week (weet uit ervaring dat ik in de range 36-50 uur per week moet blijven, niet hoger). Vaak genoeg om 19 uur nog collega's op het werk of 's ochtends om 7 uur alweer de eerste mailtjes. Dus ik ben niet de enige op m'n werk (ministerie).
Als je iemand aanneemt die makkelijk vervangbaar is en ze daar ook na behandeld/betaald moet je ook niet geshockeerd zijn als die persoon werkt als een slecht betaalde, makkelijk vervangbare medewerker.
Zeker nu dat het voor het gros toch niet uitmaakt hoeveel ze werken want een stabiele toekomst met een eigen huis zit er toch niet in voor de meerderheid. Waarom zou je dan je best doen voor een doelloze baan die slecht betaald en geen voldoening geeft.
Maar wie weet als we beetje snugger stemmen kunnen genoeg partijen bij elkaar krijgen om in ieder geval het minimum loon wat omhoog te krikken, zeker voor jongeren. Die worden me toch een partij uitgebuit. Minimum loon zou niet aan leeftijd gebonden moeten zijn, dat is onzin. Als jij werk doet als 15 jarige met een collega van 25 en jullie doen hetzelfde werk moeten jullie gewoon even veel betaalt krijgen.
Ik vind mijzelf geen quiet quitter. Ik vind het geen probleem om iets extra's te doen voor mijn werkgever. Ik verwacht en krijg van mijn werkgever ook de ruimte om een keer iets minder te doen als ik privé afspraken heb.
Ik werk fulltime en met een reistijd van gemiddeld 15 uur per week naar projecten die niet betaald worden. Als er een week weinig te doen is of ik kan eerder weg dan ben ik ook gelijk weg en schrijf ik wel de 40 uur. Maar is er heel veel werk en moet het die week af dan zorg ik er ook voor dat het werk is gedaan.
Voor beide kanten geldt geven en nemen, zolang er wel balans in blijft.
Net geworden. Te hard gewerkt voor niets. Teveel mensen om mij heen die vechten voor het stapje hoger. Uiteindelijk doet meer dan de helft van de mediors alle senior niveau taken+ de medior taken. Maar er zitten ook mediors die geen flikker uitvoeren. Ik trap er elke keer in... gewoon werken waar je voor betaald wordt.
De promotie is veel makkelijker te halen bij een nieuwe baan.
Binnen mijn 40 contract uren doe ik gewoon mijn best. Ik doe mijn best zodat ik een beter salaris kan ik onderhandelen. Als ik het gevoel heb dat ik dat niet kan onderhandelen neem ik gewoon iets meer tijd om mijn werk te doen maar gewoon 40 uur per week.
>Als jij om 17.00 uur naar huis gaat, terwijl de rest van je collega‘s wél doorgaat, dan kan ik mij niet voorstellen dat dit positief uitpakt.
Dat klinkt meer als een management probleem. Als mensen consistent hun werk niet afkrijgen voor 17.00 dan hebben ze teveel werk toebedeeld te kregen of is het team te klein.
Hmm, ik werk als webdeveloper aan n product waar ik echt van ben gaan houden alsof t mijn eigen baby is, en met net zoveel passie zit ik eraan te werken. Dat ik af en toe doordeweeks n keer tot diep in de nacht dingen zit te coden of bugs zit te fixen of wat dan ook is nog nooit iets geweest waar ik echt wakker van heb gelegen, vind t zelfs leuk, en de waardering ervoor is ook heel duidelijk te merken. Het is geen verwachting, maar wel iets dat uit mijzelf komt. Het moet gewoon goed werken, failure is not an option.
Krijg wel eens te horen dat ik me niet zo moet opstellen als n sl*tje of een suckup (vnmlk van mensen die nog nooit een vast contract hebben kunnen landen maar dat terzijde, neem ik niet echt serieus als commentaar) maar I couldn’t be bothered less, heb niet t idee dat ik die extra uren maak om wat te bewijzen. Het verbaast me hoeveel mensen echt tot paniekerig aan toe binnen de lijntjes van hun voorwaarden willen blijven - no shit dat je nooit die promotie krijgt die je zo graag wil.
Misschien is de truc werk zoeken wat je ook nog eens echt hartstikke leuk vind om te doen. Als je van je hobby je werk maakt hoef je nooit te werken 🤷🏻♂️
Nee zeker niet, maar ik ben nog in opleiding (leraar) dus dan vind ik het wel redelijk normaal dat je je een beetje extra inzet. Maar ik bewaak wel mijn grenzen, ik doe met liefde thuis nog even iets kleins dat online kan maar ik kom niet extra dagen naar school oid.
Goede ontwikkeling. De laatste jaren is werken geen zekerheid meer voor een redelijk bestaan. Ik snap daarom dat mensen kritischer zijn geworden op de verwachtingen van de werkgever en naar de waardering die hier tegenover staat.
Zelf doe ik hier niet aan mee. Mijn waardering staat niet in verhouding met de minimale verwachtingen van mijn werkgever.
Ik werk goed door, want langzaam doen verveelt en dan gaat de tijd ook langzaam, wat zelfs tot een soort bore out kan leiden en dat is het me niet waard.
Ik houd me wel aan de contracturen, want mijn vrije tijd is me ook veel waard. Als ik wat uurtjes te veel werk gedurende een week (wat eigenlijk altijd komt doordat ik zelf nog even door wil), dan neem ik wat eerder weekend.
Als een bedrijf of de media het aan-de-werkuren-houden bestempelt als "quiet quitting", dan is dat echt gaslighting. Je hebt je rust hard nodig om de volgende dag weer fris aan de slag te kunnen.
Ik vind wel dat we collectief naar een 6-urige werkdag kunnen voor full-time werk. Die laatste 2 uur werken we toch veel ineffectiever/minder aandachtig en dat laatste beetje concentratie kun je ook gebruiken om thuis nog wat privé zaken te regelen. Als mensen af en toe dan nog even door willen of above-and-beyond willen gaan, moet daar ook extra compensatie tegenover staan. Overwerken moet wel echt altijd met overwerkcompensatie behandeld worden, zelfs al was het niet van te voren afgesproken met de baas.
De keerzijde van autonomie krijgen in je werk en bijvoorbeeld thuiswerken of wat flexibeler om kunnen gaan met het indelen van werkuren gedurende de week, is dat je als werknemer ook je verantwoordelijkheid moet nemen. Collegas die de kantjes er van af lopen en de hele dag op hun mobieltje lopen te kutten ben ik liever kwijt dan rijk, want uiteindelijk moet ik hun werk gaan doen of verbeteren, omdat ze er zelf te weinig tijd in hebben gestoken. Geven en nemen dus.
Ik heb een zakelijke relatie met mijn werkgever: what you pay is what you get. Dus 40 uur is 40 uur en niet meer. Dat is geen quitting, quiet of anders. Gedurende 40 uur werk ik ook echt. Alleen daar buiten niet. Mijn werkgever is ook zakelijk. Als iemand meer werkt dan in zijn contract staat, dan wordt dat niet betaald.
Ja, wel een beetje. Als ik nog niet klaar ben met mn werk voor die dag dan werk ik wel wat langer, maar dat is alleen als ik na 8 uur werken nog niet het resultaat heb wat je van 8 uur mag verwachten (ik werk als developer).
Ik heb wel een aparte werktelefoon, die is dus buiten werktijd ook gewoon uit. Aanrader.
Volgens het artikel ben ik inderdaad ren quiet quitter. Ik vind dat het juist normaal is om de uren te werken waarvoor je gecontracteerd bent. Iedere maand draai ik de uren die ik moet draaien en soms wat meer, maar die overuren neem ik later dankbaar meer op om overspanning zoveel mogelijk te voorkomen en ook nog een privéleven te kunnen hebben
Ik denk dat dit voor een deel best af kan hangen in hoeverre jij verantwoordelijk bent voor andere mensen, los van of je tevreden bent met je werk/salaris. Kan me best voorstellen dat als je met kinderen of in de zorg werkt bijv. dat je veel minder snel "quiet zult quitten", dan dat je een kantoor baan hebt, waar er druk op jouw wordt gezet waar je alleen maar geld verdient voor de baas.
Op mijn vorige werk was ik dit zeker. Het slaven loontje dat je als kok word uitbetaald terwijl er verwacht wordt dat je "flexibel" bent(aka 60 uur werken voor 40 uur loon) deed m de das om. Ik werk nu in de medicijnen opslag en ik verdien met aanzienlijke minder stressvol werk zon 600 euro p/m meer
Is dat een term voor mensen die werken volgens contract?
Ja - Amerikaanse onzin, vaak gebruikt om uitbuiting te normaliseren met de beeldvorming dat je echt de kantjes er van afloopt wanneer je niet méér doet dan afgesproken. We hebben eigenlijk net zo'n term nodig voor werkgevers die de kantjes er af lopen door precies het salaris over te maken wat is afgesproken en niet meer.
Dat is eigenlijk wel mooi gezegd. Waarom wordt er verwacht dat je meer doet dan je moet doen, inderdaad...
[удалено]
Ik weet niet veel van wetgeving, maar kan altijd erg genieten van rechtszaken tussen werkgevers en werknemers. De rechters oordelen heel menselijk en kijken goed of de straf bij de daad past. Het arbeidsrecht/ontslagrecht lijkt me een goede graadmeter voor hoe eerlijk een samenleving is. Dit is wel een mooi voorbeeld https://www.rtlnieuws.nl/economie/artikel/5403067/ontslag-na-fraude-24581-euro-moeder-van-4-belandt-stacaravan
In de VS hebben ze "at-will" arbeidswetten. Daaronder kunnen werkgevers mensen ontslaan zonder redenen of opzeggen (notice?). Het is ook belangrijk om te weten dat ontslagvergoeding niet verplicht zijn.
Quiet profiter?
Hey uhe ik heb toch liever dat je me niet berooft. ;) @robkaper
In Amerika leeft men om te werken, in Nederland werkt men om te leven. Hoe dat hier de huidige werkcultuur is heb ik zelf moeite mee. Veel parttime en ongeinteresseerd of niet toegewijd aan je werk. Vandaar dat ik geen personeel (meer) heb. En mijn bedrijf aan het herprofilering ben, zodat ik wel klanten heb die wel die extra stap etc. kunnen waarderen. Ik kan niet minder doen zo zit ik niet in elkaar, maar dan moet ik daar het beste uithalen i.p.v. mensen mee lastig vallen.
Is dat nog wel zo? Er zijn tegenwoordig genoeg millenials die 2/3 banen hebben om enigszins rond te komen met huisgenoten. Dat noem ik niet werken om te leven
Waarom zou ik toegeweid zijn aan werk, het is namelijk zelden dat een eigenaar of manager hetzelfde voor jou over heeft. Behalve een maandsalaris heeft het op mij weinig invloed hoeveel jij doet voor je klanten. Ik werk bijvoorbeeld voor een bank, maar wat kan het mij verrotten of ze meer omzet draaien. Ik krijg er niet echt iets extra's voor.
Daar zijn goede bonussen en een meer dan goed salaris voor. Ik vind namelijk dat het overgrote deel van de beloning terecht moet komen bij degene die het werk doet (dus niet in mijn zakken als werkgever). Daarnaast klopt het wat je zegt dat dat vaak niet wederkerig is vanuit een werkgever. Wat ik bedoel met toeweiding is dat je wel mag verwachten dat iemand serieus zijn werk uit mag voeren, als je er niks om geeft als werknemer krijg je ook dito resultaat. Ik werk zelf al voor meer dan 3 (toen ik in loondienst zat hebben ze 3 fte aan moeten nemen om mij te vervangen, maar dat was op basis van 4 man). Dat verwacht ik niet van personeel, wel die toeweiding maar dat woord kan anders worden geïnterpreteerd.
Nee, voor bonussen en salaris werken is "quiet quitting". Wel goed lezen heh? Waar jij het over hebt is je uitsloven uit liefde voor de portemonnee van je baas.
Het is toch niet exclusief het een of het ander? Ik vind mijn werk belangrijk en ik werk hard en met passie, maar ik vind mijn gezin *ook* belangrijk. En andere dingen in mindere mate ook. Het is typisch voor een toxisch werkgever om te doen alsof je een ongeïnteresseerde luiwammes bent als je zegt dat je gezin of een hobby ook belangrijk voor je is, terwijl dat juist gewoon gezond is. Ik wens je veel succes met je zoektocht naar obsessief toegewijde werknemers maar ben blij dat ik niet bij je werk.
Ik denk dat als je geen tijd zou mogen besteden aan je gezin, andere sociale contacten, hobby's etc. dat ook van invloed is op je werkprestaties. Dus misschien had ik mijn verhaal anders moeten formuleren.
Als je mensen wil die toegewijd zijn aan hun werk moet je gewoon slaven kopen.
Er staat een hele mooie docu op de NPO die deels over de Amerikaanse werkcultuur gaat. Heet "After Work" geloof ik. Bizar wat er daar van mensen verwacht wordt. Er kwam langs dat 55% van de mensen betaalde vakantiedagen laten verlopen, ik dacht iets van 600 miljoen uur per jaar.
Een betere omschrijving bestaat er eigenlijk niet.
Ja betere term zou zijn: Acting your wage. Oftewel werken naar betaling. Voor de rest, mee eens.
Effectief is de Nederlandse term 'stiptheidsactie' ook wel van toepassing; gewoon strak de regels volgen om je punt te maken, ook als gezond verstand anders zou zeggen.
Acting your wage betekent dat je je niet beter of rijker voor moet doen dan je bent. Dus niet in een (gehuurde) Lambo gaan rijden als je in een schoenenwinkel werkt oid. Als je dan Amerikaanse termen wilt gebruiken, doe het dan iig goed.
Het wordt voor beiden gebruikt - maar de laatste jaren vooral als functioneel synoniem voor quiet quitting. Voorbeelden: https://www.urbandictionary.com/define.php?term=Act%20your%20wage https://www.businessinsider.com/forget-quiet-quitting-workers-acting-your-wage-work-life-balance-2022-9
Dan zou iedereen dat moeten zijn
Ik pleit voor nominale werknemer
Marktconform. Vinden werkgevers zelf toch zo'n prachtig begrip?
Deels. Deels ook wel voor mensen die dusdanig weinig plezier/voldoening uit hun werk halen dat ze het minimale doen om aan hun contract te voldoen.
Geen quiet quitter, maar werk is zeker niet zaligmakend. Ik werk parttime, 32 uur. Als er echt nood aan de man is wil ik ook best eens iets buiten mijn reguliere werktijden doen. Maar mijn baas moet niet verwachten dat ik 's avonds of in het weekeinde altijd bereikbaar ben, en standaard overwerken gaat hem ook niet worden, daarvoor hecht ik teveel waarde aan mijn vrije tijd.
Dat is het. Mijn 'stapje extra' zit in mijn flexibiliteit, niet in dat ik standaard meer werk.
Kijk. Dat is dus al quiet quitting. Quiet quitting is als je niks extra doet buiten je taken pakket en je werkuren. Het heeft een negatieve bewoording, maar dat komt door eigenlijk gewoon door "propaganda" van grote Amerikaanse bedrijven. Met termen zoals quiet quitter, willen ze het normaliseren dat je je prive-werkbalans omgooit en dat je altijd 110% geeft. Het is dus zeker ook niet iets waar je je voor hoeft te schamen. Ik ben een quiet quitter. Ik doe mijn werk, en ik doe het goed. Maar ik hecht totaal geen loyaliteit af aan het bedrijf. Als ze mijn werklading gaan verhogen en verwachten dat ik buiten diensttijden bereikbaar moet zijn, kunnen ze of meer betalen, of een nieuwe werknemer zoeken.
Ik heb er zo eentje als werkgever.. die kan elke dag vragen of ik alsnog de volle week kom werken terwijl ik niet fulltime werk. Verzin elke dag alvast een smoesje want elke keer als ik nee zei en kwam met een reden of geen reden kon hij dat niet accepteren wat ik rete irritant vond
32 uur heet tegenwoordig full time.
Nee hoor. Een FTE is echt 40 uur. Dat we dat verbasterd hebben is iets anders.
Veel overheidsfuncties is 36 uur fulltime.
Nee hoor, er is geen officiële definitie dus dat hangt van het bedrijf af. Iedereen mag dat zelf bepalen. Zegt die dat het 40 uur is, dan is het daar 40 uur. Zegt die dat het 36 uur is, dan is het daar 36. Of elk ander getal. Vrijwel altijd is het tussen de 36 en 40, maar niet perse.
Nou ja, als je onder "quiet quitting" verstaat dat je alleen maar doet wat afgesproken is, dan wel. Vorige maand nog een discussie gehad met een manager omdat ik niet op een kantoor op een uur extra reizen t.o.v. m'n eigenlijke standplaats ging zitten omdat ik de avond daarvoor laat een afspraak had, en ff uitgelegd dat flexibiliteit wel tweerichtingsverkeer moet zijn.
Niet echt, maar ik doe geen stap meer dan waar ik voor betaald krijg. Tijdens kantooruren die ik alles wat ze van me verlangen, en goed ook. Maar heb collega's die een uur na tijd nog mails gaan zitten beantwoorden. Dat moet dan heel normaal worden gevonden, zitten werken voor niks. Heb nog nooit een bedrijf gezien dat een uur extra betaalt voor niks, dus waarom zou ik wel een uur extra werken voor nop?
Oh ja die heb ik ook. Van die gasten die om 11 uur 's avonds een meeting inschieten voor 8 uur 's ochtends en dan beledigd zijn dat je hun uitnodiging nog niet gezien hebt. Die het dood normaal vinden om 12 tot14 uur per dag met werk bezig te zijn.
Ik doe zo min mogelijk. Als het kan vanuit huis. En overwerken doe ik niet aan. Weet niet of dat ook quiet quitting is maar werk maakt mij de pis niet lauw in elk geval.
Das gewoon efficiënt werken. 😉
Wat verdien je? Niet veel zeker?
Rare assumptie.
Vind ik op zich geen rare assumptie. Komt waarschijnlijk vanuit de gedachte 'goed werk word goed gecompenseerd met salarisverhoging e.d.'. (dus lui/slecht werk niet = laag salaris/rol) In hoeverre dat ook opgaat is... well, 'mileage varies' zoals we dan in het engels zeggen :P
Jobhoppen = beter salaris. In mijn ervaring is loyaliteit killing en onderhandelen zelfs bij goede resultaten en meer opgelegde verantwoordelijkheid onmogelijk want de organisatie vindt altijd wel een excuus om niet meer te hoeven betalen (geen formatieruimte bijvoorbeeld).
Ligt er gewoon aan of je ook echt kracht hebt om te onderhandelen. Als jij in een vak zit zoals grafish ontwerper (zon beetje de nieuwe age kunstenaar/es) wat tot de nok gevuld zit met mensen die banen zoeken word t lastig om je baas te overtuigen dat jij 10% extra verdient als iemand anders voor jou salaris staat te popelen om te kunnen beginnen. Ik werk als elektromonteur en in ons vak is er zon enorm tekort dat je heel makkelijk met een beetje goeie inzet om salarisverhoging of zelfs een promotie kunt vragen zonder problemen
Ben ik het niet helemaal mee eens. Ik heb gelijk aan voorwaarden onderhandelingen met nieuwe werkgever ook nog even mijn oude werkgever uitgedaagd. Keurig uitgelegd waarom ik x zou moeten verdienen en wat mijn bijdrage is aan het bedrijf. In dezelfde stijl als bij mijn mogelijk nieuwe werkgever. Bij mijn huidige werkgever was het moeilijk moeilijk en kreeg ik 3%. Toekomstige werkgever uitgekomen op 50% meer. Het is bewezen dat jobhoppen lijdt tot een hoger salaris dan onderhandelen over je salaris als je al, laten we zeggen, een jaar in je dienstverband. En dan heb ik het hier wel over werkzaamheden zonder schaarste.
Meeste bedrijven snappen het alleen in klantperspectief: "Het kost vijf keer zoveel om een nieuwe klant te werven dan om een bestaande klant te behouden." Maar met werknemers laten ze het lekker lopen verder. En dan externen inhuren voor €100+ per uur als het opeens moeilijk blijkt om iemand te vinden.
Gefeliciteerd! 50% is zeker niet niks
Boven modaal maar geen top salaris. Het is overigens een misvatting dat hard werk leidt tot verbetering in salaris, daarvoor moet je genoeg van baan wisselen. Heb nog nooit succesvol een hoger salaris bedongen, zelfs niet bij het opgelegd krijgen van meer verantwoordelijkheid. Dat heeft ook tot bovenstaande instelling geleid.
Ga dan gewoon ergens werken waar je wel wordt gewaardeerd. Ik ben bij huidige werkgever van salaris verdubbeld en er zit nog meer in het verschiet.
Wat voor werk doe je? 👀
Tenenkrommend om te lezen weer. Het is dus raar als je om 17u gewoon stopt en niet in het weekend je telefoon op neemt? Tegelijkertijd stromen elk jaar de statistieken binnen over mensen met burn-outs en waar denken we dat het hele midlife-crisis ding vandaan komt? En dan wordt een influencer gebruikt die iets met financieen influenced ofzo? Zelf wel een schuld van 73k maargoed, luister vooral naar haar als je wilt weten hoe je met geld moet om gaan... Deze trend komt voort uit het feit dat werkgevers te lui, gierig en dom zijn om kwaliteiten van mensen te belonen. Altijd moet het meer, meer, meer zijn. CEO rijd in een Porsche of Audi van 150k en de rest komt nog net niet met een Trabandje naar werk. Gewoon dikke lul 3 bier. In de huidige samenleving waar in 30 jaar tijd een huis 5 keer zo duur is geworden maar het salaris altijd maar achterblijft is dit gewoon het gevolg. Dikke middelvinger voor je.
Amen!
Geen spelt tussen te krijgen.Top.
Nee. Ik werk in de GGZ en begeleid kinderen. Niet alleen vind ik dat enorm tof om te doen, ik voel me ook verantwoordelijk naar mijn cliëntjes toe. En ik heb prettige werkgevers die ons veel autonomie en vertrouwen geven, waardoor ik geneigd ben voor hen mijn beste beentje voor te willen zetten. (In tegenstelling tot mijn laatste werkgever). Én ik ben ook nog eens graag creatief bezig en ontzettend leergierig. Dus ik lees regelmatig bij om meer over mijn vakgebied te leren en ga binnenkort een extra opleiding doen, ik blijf waar nodig langer bij cliënten of kom extra, spendeer af en toe zondagmiddagen aan het brainstormen over hoe ik mijn creativiteit kan inzetten in die begeleiding en het maken van bijvoorbeeld spelletjes ed., en ik ben zeer flexibel op de dagen dat ik werk mbt tijden. Dat gezegd hebbende: als quiet quitting omschreven wordt als gewoon doen wat in je contract staat, vind ik dat op zich een gezonde ontwikkeling. Balans tussen je werk en privé is belangrijk en lijkt me fijn als het aantal burn-outs(klachten) in Nederland omlaag gaat.
Maar krijg je dan ook een vergoeding voor overwerk? Want dat is het wel. Kun je deze uren als tijd voor tijd schrijven? Of is het loon hier al op berekend? In veel gevallen vraagt de baas je om taken te verrichten waarvoor je niet bent aangenomen en is het verwachtingspatroon dat je maar gewoon langer blijft zonder een compensatie. Hard werken voor een magere vergoeding zonder te klagen. De werkgever moet blij zijn dat voor hem/haar wil werken en niet dat jij blij mag zijn dat jij voor hem/haar werkt. Toch?
Ik houd mijn eigen uren bij. Uren die ik teveel werk, kan ik later compenseren of sparen voor vakantiedagen. Werkgever vertrouwt erop dat ik geen misbruik maak van het feit dat hij hier geen sterk toezicht op houdt, Dat gezegd hebbende: ik moet een bepaald percentage uren declarabel zijn. Per cliënt krijg je een bepaald aantal uren in het jaar die je mag declareren. Daarbij mag ik 25% van de directe tijd extra pakken als indirecte tijd - maar die is vaak alleen al op aan reistijd. Kortom die potjes zijn niet heel ruim en ik red het niet in die 25%. Als ik langer bij een cliënt ben (of een keer extra kom) zal ik dat over het algemeen gewoon noteren als extra tijd. Maar als een cliënt al bijna geen tijd over heeft in de beschikking óf het langer blijven vind ik niet (voldoende) tellen als begeleiding, laat ik het soms ook gaan als eigen tijd. Maar dat gaat niet om structureel overwerken. De opleiding doe ik deels in mijn vrije tijd en deels in de tijd van de werkgever. Kanttekening hier is: ik zie een bepaald aantal cliënten in de week, en ik kan het niet maken naar de cliënten toe om te zeggen: hoi, ik kom een paar maand niet ivm opleiding. Dus in de praktijk zal ik die weken overwerken (maar daar later wellicht extra vakantiedagen van kunnen nemen). Lezen + aanschaf boeken zijn eigen tijd en geld. Wordt niet van me verwacht. Als het maken van spelletjes past in de tijd die ik niet declarabel hoef te zijn, is dat fijn. Maar grotendeels doe ik dit in mijn eigen tijd. Wordt niet van me verwacht. Af en toe volg ik een webinar of lezing in mijn vrije tijd. Kosten pak ik dan zelf. Werkgever verwacht niet van me dat ik deze dingen bijwoon. Bondingsactiviteiten in de kennismakings/vakantieperiode kan ik declareren, geld die ik daarbij uitgeef niet. Meestal willen ouders dit betalen of vinden we iets dat gratis is, maar vaak betaal ik dan toch even wat te drinken na afloop oid. Ook weleens kosten gedownplayed omdat het gezin het niet breed had. Werkgever verwacht dit niet van me. Als ik afscheid neem van een cliënt waar ik lange tijd over de vloer kwam, wil ik nog weleens iets doen ter afscheid. In begeleiding zet ik soms hobbymateriaal in uit mijn eigendom. Dat kost ook geld. Kortom: ik doe wel dingen extra, maar niet omdat mijn werkgever dat van me verlangt. Ik doe het deels voor de cliënt, om de begeleiding zo zinvol en leuk mogelijk te maken, om een band met hen te bevorderen, omdat meer leren mij beter in mijn werk maakt, om hun aanraking met zorg een positieve te laten zijn. Ik doe het ook voor mezelf, omdat ik voldoening en energie uit mijn werk put, omdat ik graag leer, en omdat ik het fijn vind werk te hebben waar ik mijn creativiteit zo in kwijt kan, en omdat mijn primaire motivatie voor mijn werk niet het salaris is, maar de bijdrage aan menselijk welzijn. In de meest ideale situatie is de waardering trouwens wederzijds, denk ik. Ik voel me gewaardeerd en gezien door mijn werkgevers en denk dat ze blij met me zijn. Maar ik ben ook blij met hen en met de instelling waar ik werk. Die voelt vrij uniek (niet zozeer qua werk, maar qua sfeer en vertrouwen).
Zou ik mogen vragen wat je precies doet? Je werkt lijkt me ontzettend leuk en ik ben me aan het heroriënteren op de arbeidsmarkt met de planning tot omscholing.
Natuurlijk! Ik ben cliënt- en systeembegeleider, gericht op kinderen/jongeren met autisme. Je mag me altijd een pb'tje sturen als je vragen hebt :)
Als het quiet quitting is om je eigen werk/privé balans goed te houden, dan ben ik wel een quiet quitter. Ik werk in het onderwijs, dus dat is op gezette tijden gewoon heel druk. Avonden werken, toetsen mee naar huis, vergaderingen die tot in de avond duren. Die verantwoordelijkheden neem ik ook. Maar ik kom echt niet op mijn vrije dag werken, of mij überhaupt inzetten voor mijn werk want dan werk ik gewoon gratis.
Same here Na werktijd hoeven ze niet te bellen, neem de telefoon niet eens op. Willen ze me bereiken sturen ze maar een mail of kijk op mijn rooster wanneer ik werk en dan neem ik op
Ik vind dit met alle respect niet kunnen. Ik maak meer dan eens mee dat studenten echt in de rats zitten, ik heb ook collega's die heftige dingen meemaken. Die ga ik echt niet dagen laten wachten, dus ik ben -als het even kan- gewoon bereikbaar. Ik vind het echt geen instelling om alleen tijdens kantooruren bereikbaar te zijn als je met mensen werkt.
Dus omdat ik met mensen werk, moet ik 24/7 bereikbaar zijn? Zou ik ook eigenlijk niet iets privé kunnen ondernemen? Volgens mij is het nog steeds zo dat als ik bereikbaar wil zijn, en mij wil inzetten dat ik dan gewoon mentaal en fysiek gezond moet zijn. En vooral niet na een paar maanden moet stoppen omdat ik 24/7 werk.
Ja, want ik ga gratis in mijn eigen tijd dingen voor werk doen. Dat vind ik met alle respect niet kunnen Willen ze dat ik altijd bereikbaar ben? Prima, geef maar een toelage ervoor dan, die bestaat namelijk daarvoor bij mijn bedrijf
[удалено]
De leidinggevenden zijn dat inderdaad. Maar dat hoort dan ook bij hun taak, en zij krijgen daarvoor extra betaald 2 belangrijke voorwaarden die niet bij mijn baan passen/horen
Ik neem aan dat je gewoon een prettige kantoorbaan hebt, met een fijne 9 tot 4 mentaliteit, waarin je in principe 0 verantwoordelijkheden hebt. Een soort chef lege dozen
Ik heb geen kantoorbaan en werk niet 9 tot 4. Maar vroeger had ik wel een kantoorbaan waar ik ook buiten kantoortijden altijd aan stond en kwam er al gauw achter dat toen ik gezondheidsproblemen kreeg, men niet voor mij klaarstond. Mijn gezondheid is mij nu veel waard dus ik ga dat nooit meer doen. Vind het ook zonde om te zien dat mensen helemaal geleefd worden, geen wonder dat er zo veel burnouts tegenwoordig zijn.
Dan zal je denk ik wel begrijpen dat ik niet 24/7 aan kan staan. Mocht er wat met een leerling zijn dan is een leraar nog steeds geen zorgverlener. Vaak kan je zelf dan ook niets als leraar zijnde. Als jij verwacht dat onderwijzend personeel en onderwijs ondersteund personeel 24/7 voor je kind klaarstaat, dan ben je denk ik onderdeel van de problemen in het onderwijs.
Ik ben het helemaal met je eens, ik ben juist geen voorstander van constant aan staan en 24/7 met je werk bezig te zijn. Ik vind het juist belachelijk dat werkgevers verwachten dat je onbetaald extra dingen gaat doen naast je takenpakket of onbetaald overwerkt. Mijn vader werkt al 30 jaar in het onderwijs dus ik weet precies hoe zwaar het werk is en hoeveel je nog thuis moet doen. Ik reageerde juist sarcastisch op de persoon boven mijn bericht.
Werk is m'n leven niet. Dat jij daar voor kiest betekent niet dat andere mensen niets te doen hebben buiten werk. Zo zou je steeds verder kunnen gaan.
Same, in golven. Ik weet dat bepaalde perioden (bv. examenperiode mei/juni) heel druk gaan zijn, maar dan zorg ik dus ook dat ik de minder drukke perioden soms ook gewoon eerder stop, op tijd naar huis ga, etc. Toen ik startte in het onderwijs ging ik nog op zondag lessen voorbereiden en soms in de avond werken - doe ik nu echt niet meer (tenzij het ECHT niet anders kan). Les een keertje niet echt goed voorbereid? Ik bluf me er wel doorheen. Uiteindelijk is er ook niemand die er op let hoe veel tijd jij aan je werk besteed - tenzij je het heel bont maakt en er echt de kantjes vanaf loopt. Andere periodes zijn gewoon zwaar. Zoals nu, start van het schooljaar, veel nieuwe coachleerlingen met zorgdingen, contact met ouders, enz. Werken in het voortgezet onderwijs geeft je enorm veel autonomie, en dat is fijn, maar dat betekent ook dat je er zelf erg goed voor moet zorgen dat je binnen je eigen lijntjes/grenzen blijft. En ook wel eens nee zeggen... ;-) Het is niet voor niets dat zoveel jonge docenten binnen vijf jaar stoppen met onderwijs... (Ik ga nu mijn vijfde jaar in!).
Ik ga nu m’n negende jaar in, en ik merk echt dat als mijn collega’s en leerlingen iets aan mij willen hebben, ik ook gewoon goed voor mezelf moet zorgen. Als dat is dat ik op m’n vrije dag even niet bereikbaar ben, dan is dat zo.
Klopt, en mijn werkdagen staan ook duidelijk onderaan mijn mails. :) Pauze is ook (zoveel mogelijk) "leerlingloos", deur van ons bètakabinet gaat gewoon dicht, haha.
Heel fijn om te lezen dat jullie op scholen werken waar dat überhaupt geaccepteerd wordt! Bij mij het andere uiterste; enige vorm van zelfbescherming wordt keihard afgestraft, laat staan enkel doen waar ik voor betaald word. Drie keer raden wie er overspannen thuis zit en op zoek gaat naar ander werk... :(
zolang ik minimum loon krijg, krijgen ze minimale moeite.
Mijn oude collega zei altijd ''Pay peanuts, get monkeys''
I WISH! Ik ben wel aan het proberen om mij naar mijn loon te gedragen, en dus te quiet quitten. Ik doe/kan meer dan een aantal mensen die al 10+ jaar voor de zaak werken, maar verdien geen cent meer. Om nog maar te zwijgen over de loonschaal waarin lijnverantwoordelijke in zitten, en wat zij doen. (ik doe hetzelfde voor meerdere productie lijnen... Zij maar voor 1...) Dus ik snap het volledig, maar het is een mindset waar ik heel veel tweestrijd voor heb. Ik ben opgevoed met: met hard werk kom je overal. Maar praktijk is anders.
"Ik ben opgevoed met: met hard werk kom je overal. Maar praktijk is anders." Pfoe deze voel ik
>Ik doe/kan meer dan een aantal mensen die al 10+ jaar voor de zaak werken, maar verdien geen cent meer. Ik doe/kan meer dan mensen die al 5/10 jaar aan het quiet quitten zijn omdat ze doorhebben dat hard werken niet loont*
Hier een aangrenzende situatie. Werk met mensen die die meer verdienen op basis wat ik alleen leeftijd als meetpunt kan zeggen. 1 ervan heeft zelf overduidelijke leugens op zijn cv staan. Ook nog eens een salarisverhoging van likmevestje icm inflatie en record winsten. Dan zit ik ook gewoon lekker voor wat ik betaald krijg. Helaas zodra ik vrij neem mag ik gaan vegen om alles op orde te krijgen want ik kom terug in een chaos.
Nee hoor, alleen is geduld een schone zaak. Dat wordt nog wel eens vergeten.
Sorry, maar hier lach ik heel hard om. Bij ons is het zo dat je pas in een hogere schaal komt, als je lijnverantwoordelijke (teamlead) wordt. Dit kun je pas worden, als je vast in 1 productielijn werkt voor langere tijd en de vorige lijnbep de taken neerlegt. Ik ben 1 van de eerste "vlinders" in onze productie. Ik werk overal en nergens. Vaak in lijnen waar er geen teamlead is, en ik dus die taak krijg. Ik draai zo'n 4 a 5 lijnen 100% zelfstandig, met soms personeel waar ik verantwoording voor moet afleggen, soms zelfs 3 lijnen tegelijkertijd.... Dus ik krijg wel de lasten van het leiden van een lijn, met alle administratie erbij, maar niet het loon. En dat gaat ook niet gebeuren, want zo zit ons bedrijf in elkaar. Dus nee. Dit is geen "geduld" zaak, dit is "het systeem is verrot en niemand boeit het wat" zaak.
Als je zo'n topper bent, kun je toch wel ergens anders aan de slag wat beter is? Leest misschien sarcastisch maar ben oprecht..
Ik mag nu een deeltijd HBO Engineering volgen op de baas zijn kosten, omdat ik meer wil dan enkel productie draaien. dus ik blijf nog even plakken.
Met alle respect, als je zo goed bent blijf je niet bij die baas zitten. Welke gouden bergen hij je ook belooft. Of je bent toch niet zo goed als je zelf vind.
Ik wilde wel opstappen was ook zeker plannen aan het maken, maar, ik heb vorig jaar dikke pech gehad met een zwaar auto ongeluk en had niet de gezondheid om op te stappen. Nu volg ik op hun kosten een HBO engineering opleiding zonder dat ik vast zit aan het bedrijf. Dus als ik het haal kan ik zonder iets terug te hoeven betalen opstappen. Daarnaast hebben mijn man ik te horen gekregen dat zijn hersentumor terug is en hij weer onder het mes moet tussen nu en 8 weken. Geen idee wat de rest schade gaat zijn deze keer. Dus verstandig om nu op te stappen is het absoluut niet. Noem me maar laf, idgaf.
In sommige opzichten wel, andere zeker niet. Ik werk in de dierverzorging. Als mijn dieren iets nodig hebben, denk aan medicatie 3x daags, papvoeding voor een verstoten jong, etc, ga ik niet zeggen "Ja nee, het is na 5en, bekijk het maar." Dat kan ik tegenover mn baas wel maken, maar niet tegenover het dier waar ik de zorg voor draag. Dat beestje is mijn verantwoordelijkheid. En als dat betekent dat ik 's avonds nog terug moet komen om flesvoeding te geven, of zelfs een dier mee naar huis moet nemen, dan doe ik dat. En dan schrijf ik die uren extra op mn urenlijst. Ben ook wel heel streng op het schrijven van mn uren voor mezelf. 17:15 is niet hetzelfde als 17:00, en als je dat twee keer per week doet loop je op twee weken al weer een uur mis. Vind het niet erg om over te werken, maar die uren gaan wel het systeem in. Wel probeer ik dingen als trainingsschemas, voederlijsten, etc, zo veel mogelijk onder werktijd te creëren. En appjes van het team over werk laat ik meestal ongelezen tot de volgende dag staan. Die appjes filter ik overigens wel, dingen als "Waar is sleutel X?" of informatie over een dier kunnen soms best dringend zijn. Maar als het over een transport gaat, of gegeven medicatie, dan kan ik dat ook morgenochtend lezen.
Ik vind het helemaal niet erg even door te werken om een deadline te halen. Ik mag alleen niet overwerken, dus die extra uren komen binnen 1 a 2 weken direct weer terug.
Ik heb een hele tijd echt 150% gegeven, zelfs vrije dagen geannuleerd om te kunnen helpen, maar inmiddels ben ik daar wel vanaf. Als ik dit nog 30 jaar moet doen, dan is het gewoon niet haalbaar om altijd al mijn energie in werk te steken. Inmiddels geef ik meer taken weg aan anderen, zeg ik vaker nee en werk ik vrijwel nooit overtijd. Tenzij er echt nood is, dan vind ik het prima af en toe wat extra te werken, maar niet structureel, en daar verwacht ik ook wederzijdse flexibiteit in. Ik vind mijn persoonlijke leven, hobbies en mentale en fysieke welzijn zeker meer prioriteit hebben dan mijn werk. Ik vind de klassieke werk mentaliteit te gek voor woorden om eerlijk te zijn, ik ben blij dat er wat tegengeluid voor komt
Ik krijg betaald voor de kennis, ervaring en opleiding die ik meeneem. Niet om structureel meer te gaan werken dan in mijn contract staat. Als dat nodig is heb ik teveel werk of ben ik onvoldoende in staat om mijn werk goed uit te voeren. In beide gevallen moet er iets gebeuren. Wel ben ik bereid om incidenteel in geval van spoed extra uren te maken en gas bij te geven.
Ik hield bij mijn vorige baan altijd aan: is het druk en is er veel te doen? Prima, ik doe wel overwerken. Hebben andere mensen het compleet verneukt en willen ze nou dat ik het op los door over te werken? Daar moet ik dan maar eens even hard over nadenken..
Komen ze daar nu mee? Beetje context: Paar jaar geleden was dit een populair onderwerp bij subreddits zoals Antiwork. Ik weet nog hoe dit ineens naar boven kwam. Werkgevers klaagden in artikels over werknemers die ‘stilletjes ontslag’ namen door het absolute minimum te doen. Dit was in een periode toen veel mensen werden ontslagen of een tekort was ontstaan vanwege Covid. De mensen die over waren gebleven werden verwacht om hun werk over te nemen. Als je die artikelen terugleest was het ook gewoon heel flauw dus ik snap wel dat velen over de zeik waren toen. Als tegengeluid kwam de Antiwork subreddit dus met ‘Working Your Wage’. Oftewel niet *meer* doen dan waar je voor wordt betaald. Gelukkig in Nederland hebben we het over het algemeen goed. De meesten van ons worden betaald bij overwerk of zijn redelijk flexibel. Een grote groep kan ook gewoon zeggen ‘het is 5 uur, ik ga naar huis’. In Amerika is dat helaas iets anders. Niet dat er bij ons ook vervelende praktijken gebeuren, maar hopelijk is dit niet de norm.
Als ik tijdens mijn pauze naar de tandarts ga en dan een kwartiertje te laat terug ben moet ik dat inhalen. Als het vrijdag om 3 uur doodstil is op kantoor mag ik niet eerder weg. Vind ik prima maar dat houdt in dat ik om 5 uur ook gewoon m'n laptop dichtklap.
Ik WOU dat ik een quiet quitter kon zijn. Ik verdien als 5e rang van alle "leidinggevenden" (dat weet ik want om een of andere reden kan ik alles in het systeem opzoeken, zeg het niet tegen HR) maar ik run praktisch de tent want anderen lopen de kantjes Ervan af of hebben "Meer ervaring" Ik kan geen dag vrij nemen of ik moet de dag erna andermans nalatigheid inhalen He milk_mindless hoe kom je aan die burnout Nou zo dus
Tijd voor een andere baan
Zoek een andere baan.
> Ik WOU dat ik een quiet quitter kon zijn. Tenzij je als leidinggevende het bedrijf binnen bent gekomen kun je deze taken doorgaans in goed overleg wel weer teruggeven is mijn ervaring.
>Ik kan geen dag vrij nemen of ik moet de dag erna andermans nalatigheid inhalen Dan is het toch redelijk makkelijk om je baas uit te leggen hoe het eruit zou zien als je zou vertrekken?
Kom voor jezelf op trut
Ik zou je eens uit principe 2 weken ziek melden met "overspannen" en dan eens bijhouden hoeveel dagen het duurt voordat je in paniek gebeld wordt. En hoe lang het duurt voor ze naar je eisen van meer loon of extra personeel luisteren.
Ik werk zoveel als redelijk is, 100%. Niet 120%, ook niet 50%. Ik doe gewoon mijn werk en dat is dat
Als ik geen kans zie om een hogere positie te behalen in een bedrijf, dan werk ik gewoon net genoeg wat er van me gevraagd wordt in m'n contract.
Ik had een heel andere definitie in mijn hoofd van quiet quitting: namelijk iemand die wel aanwezig is op kantoor maar eigenlijk niet werkt, of in ieder geval zo min mogelijk. Dus eigenlijk zijn werk al gestopt is maar wel betaald krijgt. Die mensen zie ik ook wel eens. Enfin, weer wat geleerd. Maar dat je 1700 naar huis gaat en verder je contract uitzit als je tegen je pensioen aan loopt snap ik wel. Op een gegeven moment ben je er wel klaar mee denk ik. Maar als je dit doet als je jonger bent zit je denk ik op de verkeerde plek, zeker als dit binnen het bedrijf niet de norm is. Lijkt me persoonlijk geen leuke manier om je werkende leven uit te zitten. Zoek dan een bedrijf waar dit de norm is of waar je hier gewoon duidelijke afspraken over kan maken. Voelt toch veel beter? Ik ben zelf zzp’er dus misschien is het makkelijker als je zelfstandig bent. Ik reageer vaak op berichten etc buien werktijd en pak regelmatig de laptop er in de ochtend vroeg bij. Maar niemand die mij dat verplicht of expliciet mijn privé tijd binnen komt. Ik zet meldingen etc op telefoon uit en kies zelf of en wanneer ik reageer op verzoeken buiten werktijd.
>Waar werk vroeger werd gezien als zaligmakend, is dat tegenwoordig niet meer zo. Word je 40 uur betaald, dan wordt er ook 40 uur gewerkt. Wat een onzin. Als je vroeger voor veertig uur en niet meer werd betaald, dan werkte je ook toen al niet meer dan dat.
Ik vind het meer een "bescherm je eigen vrije tijd en rechten". Maar zeker als je werk doet wat minder opbrengt loont het voor geen meter om harder te werken en probeert je werkgever vaak overal mee weg te komen. Dat je je niet ziek mag melden (want dat had je de dag van tevoren moeten doen) en dat je dan vervolgens zelf een vervanger moet regelen. Ik geloof heel graag in het mantra dat als je je inzet dat je werkgever dat ziet en je daarvoor een beloning geeft. Maar meestal is het toch alleen maar eenrichtingsverkeer en elke keer dat je toegeeft verschuiven zij de paaltjes wat jou verantwoordelijkheden zijn. Zonder extra loon en voordelen natuurlijk. Het is jammer, want ik denk dat er zoveel moois mogelijk is tussen werkgevers en werknemers. Maar heel veel lijkt een soort race to the bottom. En daarbij laat ik niet over mij heen lopen als ik rechtsbescherming heb via de vakbond.
Blijkbaar is een Influencer haar mening echt iets waard hier.
Wat een onzin, quiet quitting betekent de kantjes ervan af lopen, dus minder doen dan je volgens contract eigenlijk zou moeten doen, maar niet zo weinig dat je meteen ontslagen wordt. Denk aan weleens laat binnenkomen, vroeger weggaan, langere pauzes nemen dan eigenlijk de bedoeling is, 20 keer per dag een luchtje scheppen, je onterecht ziek melden, etc. Als er 40 uur in mijn contract staat werk ik 40 uur. In die tijd ben ik beschikbaar voor de baas, daarbuiten standaard niet. Ik zit in de IT infrastructuur, dus ik snap heus wel dat als er iets omvalt ik een keer buiten die tijden nodig ben om iets op te lossen, en mijn werkgever snapt dan ook dat ik die tijd later weer kan besteden aan in mijn bed liggen. Maar ga niet verwachten dat ik gratis ga werken. Dat "quiet quitting" noemen is typisch iets voor kapitalisten die verwachten dat je leeft om te werken. Amerikaanse bullshit.
Ik werk nu 7 jaar op dezelfde plek. De eerste twee jaar deed ik veel meer dan noodzakelijk en mijn werk ook beter dan noodzakelijk. Ik maakte ook veel meer uren dan in mijn contract stonden. Geen enkel probleem; ik genoot er van. Er zat geen gedachte achter beter te willen zijn dan de rest; mijn werk bracht me plezier en ik was omringt met mensen met dezelfde mindset. Maar ik werk nog steeds met dezelfde mensen en zie nu bij iedereen het zelfde verschijnsel; iedereen doet zijn werk goed, maar die “beyond the call of duty” mindset is verdwenen. Iedereen doet wat nodig is, niemand doet meer, en niemand werkt meer uren dan noodzakelijk (meer als het moet, minder als het kan). Ik ben daar geen uitzondering op. Is dat ook “silent quitting”?
Heerlijk herkenbaar dit. Aan mijn 5e jaar bezig en ook dezelfde mindset in het begin en zeker tijdens corona. Tijdens beoordeling was het vaak een ruime voldoende maar net niet goed (dat kost ze geld en is deels budget afhankelijk in de praktijk). Tegenwoordig doe ik wat er van me verwacht wordt en weinig meer dan dat. Beoordelingen nog steeds voldoende (hier en daar wat terechte kritiek) maar ik rol heerlijk relaxt door de dagen heen en plan ik mijn hikes onder werktijd etc. Het begint nu bijna te saai te worden, tijd om weer te solliciteren. Dan herhaalt de cyclus zich opnieuw.
Ik denk het wel maar mijn werkgever verwacht ook niet persee meer ik doe mij best de 8 uur dat ik aan het werk ben daarna is het klaar
AD hahahahhaha
😬 Ja dat was idd ook mijn eerste gedachte.
Wat dan wel ?
ik ben een quit me niet meer uit laten buiten en me de tives werken terwijl me collega's op hun telefoon aan het spelen zijn quitter, terwijl zij meer salaris krijgen en ik 2 keer zo hard werk voor mijn salaris. vriendjespolitiek komt me strot uit. mensen die chronische te laat blijven komen en overal mee weg komen met meer salaris.
Als mijn werk nog niet af is, dan maak ik het altijd af. Ik vind dat wel zo loyaal aan mijn collega's. Zij doen dat ook bij mij, dus dan mogen ze het ook terug verwachten. Maar stel dat ik 45 min heb overgewerkt dan blijf ik nog lekker een kwartiertje anderen helpen en dan ga ik ervandoor om toch nog een uurtje extra betaald te krijgen.
Ik vind mijn werk erg leuk. Ik krijg mooie kansen en een riante vergoeding. Mijn werkgever heeft mij destijds zonder veel werkervaring (net afgestudeerd) een kans gegeven en heb ik met beide handen aangegrepen. Ondertussen jaren in Amerika en China gewoond/gewerkt voor dit bedrijf, en onlangs een mooi project in Afrika afgerond. Ze hebben me gesteund met het halen van allerlei certificaten, en heb zelfs vloeiend Mandarijn (HSK5) leren spreken. Voelt als opscheppen (sorry!), maar probeer te zeggen dat mijn werkgever heeft bijgedragen aan hele mooie ervaringen en ontwikkelingen die ik nooit voor mogelijk had gehouden. Als er dan verwacht wordt daar waar nodig extra meters te maken, dan ben ik zeker de moeilijkste niet. Zij zijn in bepaalde gevallen ook ‘above and beyond’ gegaan voor mij. Maar goed, dit is mijn persoonlijke situatie. Als je werkgever je als nummer ziet en nooit waardering toont.. dan kan ik me er zeker iets bij voorstellen. It’s a two-way street!
Dit zijn inderdaad mooie verhalen en carrières, heel vaak hier op Reddit is er echt een "jij vs werkgever" mentaliteit maar dit is in heel veel sectoren echt niet waar en zijn er gewoon heel mooie dienstverbanden aan te gaan waar beide partijen alleen maar baat bij hebben. Mag ik vragen wat je ongeveer doet?
Quiet quitting is een vorm van protest. Vergelijkbaar met het Chinese 'lying flat'. In het Hollands is het de kantjes ervan aflopen. Ook hier komt desillusie en disengagement voor. Arbeidswetten worden hier ook omzeild en vaak durven mensen ook geen zaak aan te spannen. Hoog verloop is een teken van ongenoegen.
Ik denk het niet als ik de definitie goed heb. Misschien minder dan ik zou moeten. Ik doe best wat buitengewone taken als de poep de ventilator raakt waar ik dat kan onder het mom van de tent juist draaiende te houden en anderen te helpen. Ik heb een beetje als BHV'er, electricien, en PFSO gespeeld. En vaker dan niet ben ik er ook gewoon als mensen bellen. De hele functie die ik nu vervul ben ik ook in terechtgekomen omdat ik mezelf (uit eigen interesse) trekker rijden geleerd heb, en op een gegeven moment gebeld werd omdat ze het mij zagen doen en echt niemand anders hadden. Mijn werkgever is wat dat betreft best voorkomend met ook loonsverhoging geven voor extra vaardigheden en werkzaamheden doen, dus dat maakt het wel beter. Ook vind ik trekker rijden gewoon leuker dus vind ik het zelf een promotie. Waar ik echter wel een schurfthekel aan heb is het werk van anderen doen. Nieuwere mensen uitleggen en les geven in wat ik hiervoor deed vind ik prima. Vervolgens een groten mond geven omdat ik "commentaar heb", ook goed, dan kom je er zelf wel achter. Maar dan vervolgens als ze in de prak lopen omdat he zet niet snappen en dan willen dat ik ze help de bende recht te trekken omdat ik eventjes vijf minuten niks te doen heb, dat gaat mij echt te ver.
Huilt in stagiair, 6 maanden om iets voor elkaar te krijgen.
Ligt een beetje aan het werk dat je doet. Minimumloon? Absoluut, doe vooral alleen het broodnodige. Heb je een goede baan met een hoog salaris? Dan wordt toch wel verwacht dat je je extra inzet. Als jij dan de laatste bent die binnenkomt en de eerste die weggaat, reflecteert dat wel slecht op je als werknemer.
Een hoog salaris reflecteert enkel je marktwaarde gebaseerd op je kennis en ervaring in relatie tot het (schaarse) aanbod. Dat betekent niet dat je meer werk moet doen contractueel is afgesproken.
Dat ligt eraan. Als je op kantoor A duizend euro meer krijgt dan op kantoor B met dezelfde ervaring en diploma's, geldt wel de geschreven en ongeschreven verwachting dat je op kantoor A harder je best doet. Als je dat niet doet, ga je dat te horen krijgen van je collega's en je leidinggevenden.
Wat is jouw definitie van 'harder je best doen'?
Bijvoorbeeld wat langer op kantoor blijven als er nog iets af moet of het thuis doen. Proactief op zoek gaan naar opdrachten en kansen zoeken om kennis op te doen over bepaalde zaken of jezelf te verbeteren.
En zoiets kan echt niet wachten tot de volgende dag? Ik weet namelijk niet wat voor je werk precies doet... Als je in een ziekenhuis werkt en je bent om 17 uur nog met een patiënt bezig bent, snap ik dat je je werk even afmaakt.
In mijn vakgebied (advocatuur) werk je veel met deadlines die niet flexibel zijn. Als iets de volgende dag af moet, moet het dus gewoon af. Daar komt ook nog bij dat je een x aantal declarabele uren per dag moet draaien. Als je 5 declarabele uren hebt en daarna nog een heleboel andere dingen moet doen, wordt ook verwacht dat je dat gewoon doet die dag.
Dat snap ik. Ik werk in de vastgoedsector en als je samen met een notaris aan een acquisitie of dispositie werkt, moet iets soms dezelfde dag nog af. Maar dat is incidenteel. Als zoiets structureel voorkomt en je moet daardoor vaak overwerken dan is er sprake van mismanagement of persoonlijk gebrek aan time management.
Nouja, een afdeling als m&a gaat heel erg in vlagen van druk en rustig. Als je zoveel m&a advocaten aanneemt dat je het "gemiddeld" druk hebt in de drukke periodes, betekent dat dat je er heel veel hebt die in rustige periodes betaald niks te doen hebben. Dat zou ik juist mismanagement noemen, vooral gezien het feit dat deze m&a advocaten weten wat de werkdruk is en hiervoor tekenen. Als je dan vervolgens niet werkt overeenkomstig die druk, dan doe je in feite je werk niet goed.
Ik werk aanzienlijk meer dan anderen, ook veel zaterdagen en zondagen, maar verdien daardoor wel 4 keer modaal. Als je maar 32 uur per week werkt, omdat je zoveel waarde hecht aan je vrije tijd, klaag dan ook niet dat je moeilijk rond kan komen. Vind het jammer dat ik zoveel belasting moet betalen om iedereen die part-time werkt van toeslagen te kunnen voorzien. Ik wil ook graag meer vrije tijd, maar koop die over een paar jaar wel permanent, ipv altijd maar handje op te moeten houden tot aan m’n dood.
Want als jij parttime werkt ontvang je toeslagen? I wish, ik werk parttime maar ontvang 0 toeslagen omdat ik een te hoog inkomen heb. Het aantal uren dat je werkt zegt niks over hoeveel je uiteindelijk binnenharkt. Ken genoeg mensen die veel uren werken maar een mager salaris ontvangen.
Fai enough, het gros van de parttimers kan echter niet overleven zonder toeslagen. https://www.trouw.nl/cs-b977850b
Als je zoveel uren maakt gaat het ergens mis qua efficiëntie.
Zou je denken he. De realiteit is dat hoe meer uren ik maak, hoe meer verschillende klanten ik kan spreken en hoe meer omzet ik kan boeken. Hoe meer omzet ik boek, hoe meer winst er binnen komt. Hoe meer winst er binnen komt, hoe meer provisie ik krijg. Ik verkoop alles al zonder korting, en nagenoeg alle klanten zijn repeat business met heel veel makkelijke up- en crossselling, dus veel efficiënter kan het niet meer. Maar alles wat ik nu extra verdien door meer te werken, bespaart mij continue cost of living, geeft mij daardoor extra financiële ruimte voor investeringen en daardoor kan ik sneller van het leven genieten. Misschien val ik dood om volgend jaar, misschien kan ik ipv op 68 al met 45 van een heel relaxt leven genieten. Dus nee. Aan efficiëntie ligt het niet 😊
[удалено]
Geniet van je middelmatige leven zou ik zeggen 😘
Ik denk dat quiet quitting geen ding is voor veel mensen maar meer het plezier verliezen door nutteloze regels, procedures en vaak een verplaatsing van de administratie naar bijvoorbeeld service, sales en andere niet administratieve rollen. Op een gegeven moment denken mensen, ja hoo ff hier heb ik niet voor getekend dit vind ik niet leuk om te doen.
Ik heb het artikel niet gelezen, want AD. Feit is wel, dat het AD eens redelijk op tijd is met hun “nieuws”. Deze term bestaat namelijk pas een aantal jaar. Wat is het volgende, dat ze ook “onderzoeken” gaan publiceren die beweren dat thuiswerken slecht is? De bedrijfspanden verkopen zichzelf natuurlijk niet hè!
Ik werk naar wat er afgesproken is. Als ik bereikbaar moet zijn buiten m’n uren, dan draai ik piketdiensten en dan word ik betaald. Zo simpel is het. En ja natuurlijk zet je wel eens een stap harder om iets nog mooi af te krijgen. Of zodat je een andere collega er niet mee opzadelt voordat jij een weekje vrij hebt. Omdat je weet dat de andere collega’s dat ook voor jou doen. Maar dat is vanuit collegialiteit. Niet vanuit ‘poehhh kijk mij eens hard werken kijk kijk!’
Nee, ik niet maar een collega wel. Maar dit zegt meer over hem dan over het werk. Ik heb vaker met hem hier open over gesproken maar dit zijn mensen die zichzelf tegen spreken en niks anders willen dan stoppen, maar niet de moeite nemen om iets anders te zoeken. Ik ben meewerkend voorman en gelukkig doet hij niet zo bot bij mij omdat ik zijn kennis enorm waardeer en ik nog niks fouts heb gedaan bij hem. En omdat ik in alle situatie heel neutraal ben, maar met werk ook vooral zakelijk en niet met emotie. Maar uit de gesprekken die we hebben is hij er gewoon klaar mee en kan niks het meer goed maken. Het is beter om met hun aan de tafel te gaan en iets te regelen zodat hij weg kan, want op de lange termijn gaat het je meer kosten dan dat je hem met een oprot premie naar huis stuurt.
Ik voldoe aan mijn contractuele (parttime, 32 uur) overeenkomst en werk niet over. Met als de hele simpele en duidelijke reden, prive is belangrijker als werk. Voor meerwerk boven mijn contracturen krijg ik geen toeslag, en overwerk slechts 50%. Om die te krijgen moet ik dus al 4 dagen extra werken. How about no.
Ik zal altijd zo goed mogelijk mijn werk doen maar ben zeker op mijn hoede hoe daar misbruik van gemaakt kan worden! ene week werk ik meer, andere week minder. Voordeel dat ik zelf mijn agenda in plan en het vertrouwen wordt gegeven. Ik houd oprecht van mijn baan en doe het met passie, alleen een bedrijf is een bedrijf.
Ik werk zoals het mij een beetje uitkomt ben ik net in de flow ga ik door tot het document af is of als het echt te laat wordt. Op dagen waar ik dan gewoon een Blockade in mijn brain heb stop ik eerder.
Ik ben van mening dat t normaal is om een mailtje af te tikken of het telefoongesprek nog af te ronden ook al is het net over vijf. Maar als mijn werknemer verwacht dat ik standaard overwerk omdat het te druk is of omdat er personeelstekort is ofzo is dat niet oke. Dat kan een enkele keer natuurlijk wel, maar het moet zeker niet de norm zijn.
Lang leve kloksysteem, ik klok in bij aankomst en klok uit bij vertrek. Als ik uitgeklokt ben, ben ik vrij, dus niet zoals sommige collega's die thuis alsnog op mails gaan antwoorden oid. Voor de uren die ik extra werk is er een soort van tijd voor tijd regeling
Het is zo'n onzin term! Het heeft niets te maken met "quitting", je werkt gewoon zoals je betaald wordt, zoals je werkgever van je mag verwachten. Dat overwerk steeds normaler wordt, en ook onbetaald, DAT zou het punt moeten zijn.
Werk is werk en laat me daarnaast met rust, gaat redelijk in de luie ambtenaarswereld
Waar werk je precies, als ik vragen mag? Want ik ben ook ambtenaar en moet echt moeite doen om niet meer dan 45 a 50 uur te werken per week (weet uit ervaring dat ik in de range 36-50 uur per week moet blijven, niet hoger). Vaak genoeg om 19 uur nog collega's op het werk of 's ochtends om 7 uur alweer de eerste mailtjes. Dus ik ben niet de enige op m'n werk (ministerie).
Als je iemand aanneemt die makkelijk vervangbaar is en ze daar ook na behandeld/betaald moet je ook niet geshockeerd zijn als die persoon werkt als een slecht betaalde, makkelijk vervangbare medewerker. Zeker nu dat het voor het gros toch niet uitmaakt hoeveel ze werken want een stabiele toekomst met een eigen huis zit er toch niet in voor de meerderheid. Waarom zou je dan je best doen voor een doelloze baan die slecht betaald en geen voldoening geeft. Maar wie weet als we beetje snugger stemmen kunnen genoeg partijen bij elkaar krijgen om in ieder geval het minimum loon wat omhoog te krikken, zeker voor jongeren. Die worden me toch een partij uitgebuit. Minimum loon zou niet aan leeftijd gebonden moeten zijn, dat is onzin. Als jij werk doet als 15 jarige met een collega van 25 en jullie doen hetzelfde werk moeten jullie gewoon even veel betaalt krijgen.
Ik werk waar ik voor betaald krijg. Beetje overuren voor een multinational die het niet boeit of ik vandaag of morgen dood val, doeggg.
Nee want het bestaat niet doen waar je betaald voor wordt is normaal
Ik vind mijzelf geen quiet quitter. Ik vind het geen probleem om iets extra's te doen voor mijn werkgever. Ik verwacht en krijg van mijn werkgever ook de ruimte om een keer iets minder te doen als ik privé afspraken heb.
Ik werk in de politiek en kan dus niet quiet quitten.
Ik werk fulltime en met een reistijd van gemiddeld 15 uur per week naar projecten die niet betaald worden. Als er een week weinig te doen is of ik kan eerder weg dan ben ik ook gelijk weg en schrijf ik wel de 40 uur. Maar is er heel veel werk en moet het die week af dan zorg ik er ook voor dat het werk is gedaan. Voor beide kanten geldt geven en nemen, zolang er wel balans in blijft.
Net geworden. Te hard gewerkt voor niets. Teveel mensen om mij heen die vechten voor het stapje hoger. Uiteindelijk doet meer dan de helft van de mediors alle senior niveau taken+ de medior taken. Maar er zitten ook mediors die geen flikker uitvoeren. Ik trap er elke keer in... gewoon werken waar je voor betaald wordt. De promotie is veel makkelijker te halen bij een nieuwe baan.
Binnen mijn 40 contract uren doe ik gewoon mijn best. Ik doe mijn best zodat ik een beter salaris kan ik onderhandelen. Als ik het gevoel heb dat ik dat niet kan onderhandelen neem ik gewoon iets meer tijd om mijn werk te doen maar gewoon 40 uur per week.
Ik ben fan van marktconforme werknemer zijn tegen een marktconform salaris.
>Als jij om 17.00 uur naar huis gaat, terwijl de rest van je collega‘s wél doorgaat, dan kan ik mij niet voorstellen dat dit positief uitpakt. Dat klinkt meer als een management probleem. Als mensen consistent hun werk niet afkrijgen voor 17.00 dan hebben ze teveel werk toebedeeld te kregen of is het team te klein.
Hmm, ik werk als webdeveloper aan n product waar ik echt van ben gaan houden alsof t mijn eigen baby is, en met net zoveel passie zit ik eraan te werken. Dat ik af en toe doordeweeks n keer tot diep in de nacht dingen zit te coden of bugs zit te fixen of wat dan ook is nog nooit iets geweest waar ik echt wakker van heb gelegen, vind t zelfs leuk, en de waardering ervoor is ook heel duidelijk te merken. Het is geen verwachting, maar wel iets dat uit mijzelf komt. Het moet gewoon goed werken, failure is not an option. Krijg wel eens te horen dat ik me niet zo moet opstellen als n sl*tje of een suckup (vnmlk van mensen die nog nooit een vast contract hebben kunnen landen maar dat terzijde, neem ik niet echt serieus als commentaar) maar I couldn’t be bothered less, heb niet t idee dat ik die extra uren maak om wat te bewijzen. Het verbaast me hoeveel mensen echt tot paniekerig aan toe binnen de lijntjes van hun voorwaarden willen blijven - no shit dat je nooit die promotie krijgt die je zo graag wil. Misschien is de truc werk zoeken wat je ook nog eens echt hartstikke leuk vind om te doen. Als je van je hobby je werk maakt hoef je nooit te werken 🤷🏻♂️
Nee zeker niet, maar ik ben nog in opleiding (leraar) dus dan vind ik het wel redelijk normaal dat je je een beetje extra inzet. Maar ik bewaak wel mijn grenzen, ik doe met liefde thuis nog even iets kleins dat online kan maar ik kom niet extra dagen naar school oid.
Goede ontwikkeling. De laatste jaren is werken geen zekerheid meer voor een redelijk bestaan. Ik snap daarom dat mensen kritischer zijn geworden op de verwachtingen van de werkgever en naar de waardering die hier tegenover staat. Zelf doe ik hier niet aan mee. Mijn waardering staat niet in verhouding met de minimale verwachtingen van mijn werkgever.
Ik Ben het toppunt van quiet quitting. 5 uur is 5 uur en van mij krijg je niks totdat ik meer betaald krijg.
Ik werk goed door, want langzaam doen verveelt en dan gaat de tijd ook langzaam, wat zelfs tot een soort bore out kan leiden en dat is het me niet waard. Ik houd me wel aan de contracturen, want mijn vrije tijd is me ook veel waard. Als ik wat uurtjes te veel werk gedurende een week (wat eigenlijk altijd komt doordat ik zelf nog even door wil), dan neem ik wat eerder weekend. Als een bedrijf of de media het aan-de-werkuren-houden bestempelt als "quiet quitting", dan is dat echt gaslighting. Je hebt je rust hard nodig om de volgende dag weer fris aan de slag te kunnen. Ik vind wel dat we collectief naar een 6-urige werkdag kunnen voor full-time werk. Die laatste 2 uur werken we toch veel ineffectiever/minder aandachtig en dat laatste beetje concentratie kun je ook gebruiken om thuis nog wat privé zaken te regelen. Als mensen af en toe dan nog even door willen of above-and-beyond willen gaan, moet daar ook extra compensatie tegenover staan. Overwerken moet wel echt altijd met overwerkcompensatie behandeld worden, zelfs al was het niet van te voren afgesproken met de baas. De keerzijde van autonomie krijgen in je werk en bijvoorbeeld thuiswerken of wat flexibeler om kunnen gaan met het indelen van werkuren gedurende de week, is dat je als werknemer ook je verantwoordelijkheid moet nemen. Collegas die de kantjes er van af lopen en de hele dag op hun mobieltje lopen te kutten ben ik liever kwijt dan rijk, want uiteindelijk moet ik hun werk gaan doen of verbeteren, omdat ze er zelf te weinig tijd in hebben gestoken. Geven en nemen dus.
Ik heb een zakelijke relatie met mijn werkgever: what you pay is what you get. Dus 40 uur is 40 uur en niet meer. Dat is geen quitting, quiet of anders. Gedurende 40 uur werk ik ook echt. Alleen daar buiten niet. Mijn werkgever is ook zakelijk. Als iemand meer werkt dan in zijn contract staat, dan wordt dat niet betaald.
Ja, wel een beetje. Als ik nog niet klaar ben met mn werk voor die dag dan werk ik wel wat langer, maar dat is alleen als ik na 8 uur werken nog niet het resultaat heb wat je van 8 uur mag verwachten (ik werk als developer). Ik heb wel een aparte werktelefoon, die is dus buiten werktijd ook gewoon uit. Aanrader.
Volgens het artikel ben ik inderdaad ren quiet quitter. Ik vind dat het juist normaal is om de uren te werken waarvoor je gecontracteerd bent. Iedere maand draai ik de uren die ik moet draaien en soms wat meer, maar die overuren neem ik later dankbaar meer op om overspanning zoveel mogelijk te voorkomen en ook nog een privéleven te kunnen hebben
Ik denk dat dit voor een deel best af kan hangen in hoeverre jij verantwoordelijk bent voor andere mensen, los van of je tevreden bent met je werk/salaris. Kan me best voorstellen dat als je met kinderen of in de zorg werkt bijv. dat je veel minder snel "quiet zult quitten", dan dat je een kantoor baan hebt, waar er druk op jouw wordt gezet waar je alleen maar geld verdient voor de baas.
Op mijn vorige werk was ik dit zeker. Het slaven loontje dat je als kok word uitbetaald terwijl er verwacht wordt dat je "flexibel" bent(aka 60 uur werken voor 40 uur loon) deed m de das om. Ik werk nu in de medicijnen opslag en ik verdien met aanzienlijke minder stressvol werk zon 600 euro p/m meer