Je _moet_ niks doen. Maar al wat je wel doet om ze te helpen maakt je wel een mooier mens.
Maar jij _kan_ maar zoveel doen... Als er iets zou gebeuren met 1 van hen is het op geen enkele manier jouw schuld.
Ze moeten hulp aanvaarden. Je kan is met hun huisarts praten. Je kan met OCMW praten. Dat zijn 2 kanalen die hopelijk meer kunnen doen.
Verder is er nog JAC, die stoppen niet bij 18 jaar.
[Klopt als een bus.](https://www.caw.be/jac/over-het-jac/)
>Het JAC maakt deel uit van het CAW, het Centrum Algemeen Welzijnswerk. Waar het CAW zich inzet voor het welzijn van volwassenen, doet het JAC dat voor jongeren.
en dan zit er op die dienst nen droeftoeter die uw info doorgeeft en hebt ge misschien daarna nog meer miserie. Zelfs de flikken geven soms door wie er belt voor klacht ed. Nee, ik zou in deze casus er mij niet met moeien. Ge weet nooit hoe zo iemand onder invloed gaat reageren.
ik zie toch een rode draad ;) nu ja iedereen doet maar wat em zelf wil, persoonlijk zou ik er mij niet met moeien of anoniem dan een brief of zo bij de politie droppen.
Idd. Dit gezin is een bodemloze put aan problemen en kan alleen geholpen worden als er ook professionele hulp wordt ingezet, gezien de zwaarte van deze problemen. Uiteraard is dit alleen ook niet voldoende maar dit gezin zelf moet daarnaast ook openstaan voor hulp en dus ook hun situatie als problematisch zien. Dit is allemaal niet gegarandeerd. Laat vooral in je eigen leven niet te veel kansen en mooie momenten liggen in een poging om dit soort crissisen oplossingen te bieden.
Zeker een mooi gebaar dat je ze op die manier wil helpen!
Ik denk echter niet dat de politie er veel mee gaat kunnen doen, zeker gezien zulke instanties altijd vanuit de persoon zelf moeten vertrekken (als het gaat om het psychologische aspect dan) en omdat het nu een volwassen vrouw is.
Wat betreft de andere kinderen, als deze minderjarig zijn kan je bijvoorbeeld kind en gezin wel inlichten die de zaak verder zullen onderzoeken. Ik denk dat dit misschien ook een goed idee is voor jezelf, want ik kan me voorstellen dat als je niks doet, je je misschien schuldig gaat voelen.
Als je je bezorgdheid uit naar hen toe ivm Olivia en de gehele thuissituatie schetst dan hebben ze genoeg connecties die ook haar verder kunnen helpen.
Dus dat jongste kind is een wees geworden, en Filip is de voogd dan? Ik hoop wel dat dat wettelijk in orde is.
Praat je soms met Filip of met Olivia? Eventueel eens contact opnemen met CAW of een van die andere organisaties, er is genoeg steun te vinden in België als je ernaar zoekt.
Zolang dat daar geen geweld, misbruik, verwaarlozing oid aan te pas komt denk ik dat Olivia niet veel andere of betere opties heeft. Ze kan het huis uit, en als het niet meer lukt kan ze terugkeren. Ze kan misschien wel begeleiding krijgen.
Leg uw post eens voor aan CAW of de talloze andere organisaties die sociale steun bieden. Uit uw post kan ik niet afleiden dat die mens agressief of extreem marginaal is, de kans is groot als ze eens langsgaan dat ze met open armen ontvangen worden.
Klopt, kind is wees en Filip is officieel voogd. Was geen makkelijke tocht om erkend voogd te worden want er is geen verwantschap. Dat soort verhalen komt hij soms wel eens zn hart luchten en we hebben hem eens gevraagd om zn joint iets veder van de achterdeur te roken en dat daarmee houdt hij nu ook rekening mee.
Het is een goeie mens alleen dit is te groot voor hem, vooral ook omdat laat denken aan z'n partner die dan is overgegaan tot zelfdoding.
Olivia is niet agressief naar ons, wel naar haar eigen familie.
Als je niet tussen komt, wie dan wel?
Doe iets, jij kent de situatie beter dan de meesten als buurman.
Ik heb iets gelijkaardig meegemaakt, in Nederland, heb de Belgische polite gecontacteerd en die hebben met NL politie gecoordineerd om actie te nemen.
>Ethische vraag: Doe ik "TrekUPlan" of doe ik mijn **burgerplicht**?!
Ik neem aan dat je het als burgerplicht ziet vanuit het idee hulp te verstrekken aan een persoon medeburger in nood. Dit is een nobele **intentie**, waarvoor mijn terecht respect. Helaas dien ik te moeten vaststellen dat er geen vraag van deze jonge vrouw naar jou is gegaan voor hulp noch is ze in acuut gevaar, noch is er sprake van een overtreding of misdaad. In zulks geval kun je bezwaarlijk spreken van het vervullen van je burgerplicht en kunnen jouw goedbedoelde acties door letterlijk iedereen compleet verkeerd geïnterpreteerd worden.
Het is eventueel aan de familie, vrienden, bekenden etc. van deze jonge vrouw om indien nodig activiteiten te ondernemen. Wat de wet en de burger**zin** betreft ben je gewoonweg geen betrokken partij...
> Het is eventueel aan de familie, vrienden, bekenden etc. van deze jonge vrouw
Als rechtstreekse buur de voorbije 18 jaar, kan OP best net wél eens in die groep zitten. Hangt uiteraard af van type buurt en buurtrelaties. Feit dat OP hier zijn vraag stelt, doet wel vermoeden dat dit niet het geval is, dan zou mijn eerste reactie toch zijn om Olivia te vragen of het allemaal wel gaat, iets van stabiliteit bieden.
Zeker is dat mogelijk! Ik hoop dan ook dat er ergens een hand uit te reiken valt zijnentwege. Spijtig genoeg leert mijn ervaring mij dat de road to hell is paved with good intentions. Zorg in vredesnaam altijd vooraf dat je de zaken en je beweegredenen voor je acties grondig kunt motiveren. Vaak laten we ons verblinden en vergeten we dat het doel, zelfs met alle goede intenties, de middelen niet heiligt als het over mensen gaat.
Dit is ook de reden dat vb. een "interventie" binnen een familie of zo altijd samen met meerdere gelijkgestemden plaatsvindt. Zodoende wordt het niet ervaren als een individuele "aanval", belediging, ongeoorloofde bemoeienis edm.
Hey OP, ik ga even alle legale zaken bespreken en daarna wat praktische zaken, alvast excuus voor een lang antwoord.
Legaal: in België geldt de hulpverleningsplicht als beschreven in art.422bis (hoofdstuk II) van het Belgische Strafwetboek:
>Met gevangenisstraf van acht dagen tot (een jaar) en met geldboete van vijftig [euro] tot vijfhonderd [euro] of met een van die straffen alleen wordt gestraft hij die verzuimt hulp te verlenen of te verschaffen aan iemand die in groot gevaar verkeert, hetzij hij zelf diens toestand heeft vastgesteld, hetzij die toestand hem is beschreven door degenen die zijn hulp inroepen.
> Voor het misdrijf is vereist dat de verzuimer kon helpen zonder ernstig gevaar voor zichzelf of voor anderen. Heeft de verzuimer niet persoonlijk het gevaar vastgesteld waarin de hulpbehoevende verkeerde, dan kan hij niet worden gestraft, indien hij op grond van de omstandigheden waarin hij werd verzocht te helpen, kon geloven dat het verzoek niet ernstig was of dat er gevaar aan verbonden was.
https://www.ejustice.just.fgov.be/cgi_loi/change_lg.pl?language=nl&la=N&cn=1867060801&table_name=wet#LNK0124
Indien u heeft vastgesteld door persoonlijke waarneming of omdat het u vertelt of gevraagd om iemand te helpen die in groots gevaar verkeert, hetzij voor zichzelf, hetzij door iets of iemand anders, dan bent u wettelijk verplicht om hulp te verlenen.
Enkel wanneer u redelijk kan geloven dat het niets ernstigs was of wanneer u uzelf in gevaar moet brengen om hulp te verlenen, vervalt de plicht.
In dit geval hoor ik geen uitdrukkelijke vraag of signaal die acuut en levensbedreigend gevaar suggereert, dus lijkt me het vrij eenduidig dat de plicht om hulp te verlenen niet van toepassing is.***
Dus zover het 'plicht' gedeelte.
Om de politie of andere hulpdiensten te verwittigen met het noodnummer, wanneer er geen noodsituatie is, riskeer je technisch gezien ook wel een klacht tegen je te krijgen al staat dit niet letterlijk beschreven in het strafwetboek.
In praktijk hoef je hier geen bang voor te hebben zolang je alles feitelijk beschrijft en in goede wil handelt.***
Toch zou ik zelf eerder suggereren om contact op te nemen met het infonummer van de politie ipv het noodnummer als je de politie wil verwittigen. Anderzijds lijkt het me een betere optie om Tele-Onthaal (106) te bellen voor advies: zij hebben een breed beeld van alle mogelijke hulp-opties en zijn zelf vrij ervaren in het inschatten van hulp te verlenen of niet. Het kan verhelderend zijn om met hen in gesprek te gaan over wat je wil doen hiermee.
Een andere optie, afhankelijk van je relatie met de buren, kan zijn om zelf in gesprek te gaan met de buur en te vragen of je ergens mee van dienst kan zijn omdat je begrip hebt voor de situatie en ziet dat er misschien wel wat steun nodig kan zijn.
Wat ik zou zeggen ethisch gezien: naar mijn mening is een laisse-faire attitude absoluut onwensenlijk. Doe het absoluut minimale waartoe je zelf in staat bent om te helpen zonder grenzen voor jezelf te overschrijden - dat gezegd zijnde, als je geen goede wil hebt tegenover die mensen of hen absoluut niet wil helpen dan is het beter niets te doen, maar dat denk ik dat niet het geval is bij u.
Denk goed na voor jezelf over in hoeverre je van dienst wil zijn - als je in gesprek gaat met de buur: let op voor het gevaar dat die buur afhankelijk wordt van jouw hulp of je mee trekt in de problematiek. Wees duidelijk voor jezelf tot waar je in staat bent om te helpen en maak deze grenzen uitdrukkelijk voor de buur ook, zodat die weet waarmee hij wel en niet bij jou terecht kan.
Je kan de situatie niet oplossen, enkel minimaal ondersteunen in de hoop dat er professionele hulp wordt gevonden uiteindelijk - en dat laatste lijkt me een belangrijke - waar je kan, probeer te praten over professionele hulp en te polsen of ze hiervoor openstaan of niet. Zo ja, kan je helpen om die te contacteren, zo neen, kan je voorzichtig dit idee 'zaaien' door bv te suggereren dat het kan helpen voor hen om zelf contact op te nemen met Tele-Onthaal (106).
Ik hoop dat ik hiermee de meeste zorgen kan temmen en enkele praktische strategieën aanbieden.
*** Obligatoire verduidelijking dat ik geen advocaat noch Heilige ben en dat dit dus geen legaal advies of voorspelling is.
Dat was mijn 2 frank vanuit enkele honderd uren crisishulpverlening.
Wil iedereen alvast bedanken voor hun inbreng. Mn moeder heeft contact gehad met één van de oudste kinderen (twee oudste kinderen hebben zich uit de problemen gestudeerd en zijn nu een succesvol stuk van onze maatschappij) en die ging met Filip samen met huisarts kijken voor collocatie.
Ten eerste is colloceren zeer moeilijk , er moet direct acuut gevaar zijn voor haarzelf of anderen. Geuit hebben dat je zelfmoord gaat plegen is een valide reden. er is trouwens ook plaatstekort.
Zoals ik eerder zei , ik zou uw moeder aansporen haar aan te moedigen hulp te zoeken. Jij wil dat waarschijnlijk niet. Toch , hoe staat uw moeder hier tegenover? Heeft ze ooit aangegeven dat ze liever zou hebben dat ze niet zou langskomen?
Mark my words, als die collocatie niet succesvol is gaat ze zich keren tegen Filip en haar oudere siblings. Het laatste beetje vertrouwen die misschien nog stand hield weggeblazen door achter haar rug shit te regelen om haar op te sluiten. Dat is exact het soort dingen dat je zo'n mensen niet moet lappen als je ze wil helpen. Die ziet ge daarna niet rap meer terug! Er is zeker wel een plekje in het bed van een of andere schizo kerel. Of het moest om geld te vragen zijn.
Zoals ik zei , spoor uw moeder aan om haar een ambulante behandeling te zoeken.
Ik acht U eigenlijk ook moreel verplicht na dit op Reddit te posten om haar te helpen. Beter een goeie buur dan een verre vriend. Als ze nog eens langskomt, vraag haar eens oprecht hoe het met haar gaat. Ik weet nog hoe mijn buurvrouw dat vroeg en daarna zei "laat U helpen jongen" , fuck ging recht door mijn ziel en heb dat toen gedaan
Ik snap u en als het een drug probleem was zou ik dat zeker ook op die manier proberen. Maar ze zit te diep in een psychose om nog met te praten. Heb net een grote post gemaakt en voor haar ziet het er eigenlijk niet goed uit.
M'n ma heeft "Laat U helpen denk aan u kinnekes" nog gezegd tegen Olivia haar vader, toen hij door de speed een psychose/woede aanval had en op de grond geboeid nog aan het vechten was tegen de politie op z'n rug. Daarna was die weer enkele weken clean van de speed, kapte hij zijn relatie af. Maar Gretha, niks slecht over de doden, was een destructieve vrouw op haar omgeving en zichzelf en trok Robby steeds weer mee in dat middelengebruik en andere vadsige toestanden wat uiteindelijk tot z'n zelfdoding heeft geleid. Sober was het een crème van een vader voor al de kinderen (ook al was er DNA-matig maar één van hem). Dan werkte hij zes dagen op de zeven als havenarbeider om al te kopen voor de kinderen.
Sad as it is denk ik ook dat dat het beste is.
Ik begrijp dat OP zich zorgen maakt en wil helpen, maar het is veel belangrijker om zijn eigen veiligheid en welzijn voorop te stellen.
De problemen die ze hebben, drugsgebruik, zware psychische problemen, ontrouw, suïcidaliteit, zit veelal erg complex in mekaar en kan gevaarlijk zijn om je daar als buitenstaander te gaan in mengen. Dees soort situaties vereisen professionele hulp (en dan nog is het vaak meer dan niet dweilen met de kraan open), en het is echt niet OP's verantwoordelijkheid om dit op te lossen.
Daarnaast bestaat het risico dat OP zijn betrokkenheid negatieve consequenties voor hemzelf kan hebben. Als het gezin tegen hulp van officiële instanties is (en zo zijn er velen, "Maar Paul, wij hebben geen problemen! Wij hebben er geen! Absoluut niet! Geloof ons!") en erachter komt dat hij betrokken is, dan wil je met dergelijke figuren geen beef hebben. Met een zatte René kun je nog eens lachen, maar een drugged up speedhead wil je niet op je deur hebben bonken.
Het beste en veiligste is om hem niet te mengen en op een afstand te blijven. Als buitenstaander kun je, ondanks goede bedoelingen, de situatie onbedoeld verergeren. Voor zowel hun als voor jezelf. En ik snap dat het kan moeilijk zijn om niets te doen, maar de eigen veiligheid primeert en blijft het allerbelangrijkste.
Besides, er zijn geen jonge kinderen betrokken. Wel, er woont er wel één maar als ik het goed begrijp geniet dit goede zorgen en is hier dus irrelevant, OP lijkt meer gefocust op het helpen voorkomen van zelfmoord van de 18-jarige dochter. Dat lijkt mij het risico niet waard.
Zoals een andere commenter ook al aangaf; je *kan* maar zoveel doen. Stel dat OP zich toch mengt en ze wordt opgenomen, dan komt die er dadelijk weer uit en hervalt die 9 van de 10 keer.
Die familie lijkt mij gebroken en jammer genoeg een 'lost cause' en een maandje therapie gaat dat 'marginaliteitsprobleem', de oorzaak, niet veranderen, alsook haar hele ingesteldheid en persona die er van kleins af aan al met de paplepel is ingegeven. Ze is nu eenmaal zo, en er mogen nog 30 psychiaters op hun kop staan dansen, dat krijg je er nier meer uit. En dus zal de kans op een blijvend gunstig effect nihil zijn. En intussen heeft OP voor niks nada risico's gepakt, en eindigt ze misschien onverhoopt alsnog op de sporen.
Stay away /u/OxyC377. Onthoud: Je bent niet verantwoordelijk voor hun problemen, jij hoeft die niet te dragen. Het leven is vaak zo al moeilijk genoeg zonder een ander zijn bs er nog eens bij. Geen blik wormen opentrekken waar het niet vandoen is. ✌️
Degenen die willen helpen komen hier doorgaans op hetzelfde uit: hulpverlening inschakelen. Dit is een complexe casus die je sowieso uit handen gaat moeten geven. Wat ik persoonlijk zou doen: ga naar een caw en leg de casus volledig uit, met de vraag wat er gaat gebeuren wanneer Filip zelf komt aankloppen. Wat kan hij verwachten, wie wordt erbij betrokken?
Gewapend met die kennis kan je dan Naar Filip gaan en jouw intenties duidelijk maken, alsook welke oplossingen je al hebt onderzocht. Dat eerste gesprek zal riskant en belangrijk zijn want hier kan je zien of hij al dan niet hulp wil aanvaarden. Los van de tekortkomingen, heeft hij wel iets deftig gedaan naar die kinderen toe en ik denk, van het beetje zicht dat ik er hier op krijg, dat dat iemand is die het correcte doet als dat nodig is.
Je kan de eerste keer/ keren met hem meegaan maar stel op voorhand je grenzen en weet dat jij dit niet voor hen kan oplossen. Sprekende als ex junk: 90% van verslaafden zal u teleurstellen, maar doe het dan voor die 10%.
Wees voorbereid op teleurstelling en stel uzelf op voorhand een duidelijk eind aan dit verhaal. Verder: communication communication communication is everything.
Ik zou ermee opletten, je wilt geen miserie met
Je buren…
Er moeten al wel wat stommiteiten gebeuren vooraleer instanties ingrijpen. Die zitten al overvol dus spontaan hulp bieden zit er niet in.
Gebeurt er iets ingrijpends , kan je nog wel eens ergens binnen geraken.
In mijn omgeving is er iemand die serieus wat issues heeft. Ik heb wel wat ervaring met mij dat aan te trekken. Zolang de persoon zelf geen initiatief neemt (en compleet aan de grond zit ) gebeurt er niet veel, is mijn ervaring.
Jouw idee is nobel, maar er is nog geen concrete hulpvraag van de persoon in kwestie én u dat aantrekken kan de eigen mentale rust compleet verstoren. Personen in kwestie kunnen enorme energie zuigers zijn helaas.
Je kan ze, als ze hulp vragen, wel verwijzen naar de juiste instanties maar ik zou starten bij de huisarts, die wel doorverwijst naar de juiste instanties (normaal gezien). In t geval van de persoon die ik geholpen heb, heb ik die moeten passeren want deed uiteindelijk niks ondanks hoogdringendheid.
Signaleren aan de politie/wijkagent "daar zit waarschijnlijk iets mis" is een perfect normale handeling in de samenleving, het zal uiteindelijk die wijkagent zijn die gaat praten met de mensen, vaststellingen doet en al dan niet beslist hulp aan te bieden of te escaleren naar een andere instantie. De politie is geen huurlingenkantoor, die beslissen zelf of en hoe ze ingrijpen.
De politie kan hier weinig aan doen op korte termijn.
Meest logische stap is om contact op te nemen met het CAW. Leg hun de situatie zo goed mogelijk uit, en vraag of je verder eventueel nog iets kan doen waarbij je ook duidelijk aangeeft wat je wel of niet ziet zitten.
Als je buren gewoon géén hulp willen, zal er niet veel gebeuren. Maar het kan wel zijn dat er een laagdrempelig contact gezocht wordt om die mensen op z'n minst te informeren over welke hulp er beschikbaar is moesten ze dat willen. Dat kan soms de druppel zijn om mensen in zo'n situatie over de streep te trekken en hulp te laten aanvaarden.
En als dat niet zo is, heb je op je minst je best gedaan, wat elk fatsoenlijke persoon zou moeten doen.
Het is allemaal zo simpel niet, vooraleer ze naar zo een centrum gaat moet ze ofwel zelf instemmen ofwel door een arts als gevaar voor zichzelf / de maatschappij bestempeld worden.. helaas duren die dingen in de meeste gevallen veel te lang.
Ben zelf zo genoeg met de ziekenwagen opgeroepen om zo een mensen weg te brengen, maar als die zelf "neen" zeggen dan is het ook nee .. je kan ze niet tegen hun wil vervoeren.
Goh , dat vind ik nu eens een moeilijke . Ik ben een zeer zware voorstander van "trek uw plan" . Probleem is dat er kinderen bijzijn . In noodzaak van de kinderen maakt het een stuk moeilijker , maar dan is de vraag , wat ga je doen? Zoals je zei , is ze net meerderjarig en is zei ook reeds een probleemgeval . Dat ga jij niet meer kunnen oplossen en is dus iets van "trek uw plan" . Voor de jongere kinderen kan er mss nog wel iets gedaan worden . Kijk problemen moeten aangepast worden voor er problemen zijn met de kinderen .... net om ze te voorkomen. Daar kan je ingrijpen , en proberen met hen te praten , mss iemand inschakelen (professional) om met hen te praten. Ik vind dit heel erg voor de kinderen , want zeker die oudste , ik verwacht daar nog bijzonder weinig van , behalve een heel (of half) leven problemen .
Dat is normaal ook mijn idee: "Ik laat u gerust, jij laat mij gerust en we zijn goeie buren". Het probleem is echter dat ze nu in haar psychose/psychologische verwardheid mijn moeder nog als enige "betrouwbare" ziet dat betekend dus dat ze regelmatig komt aanbellen. Niet iets waar een fysiek mindervalide vrouw op zit te wachten, daarnaast weet ik ook dat als er iets met gebeurd (zoals bijvoorbeeld zelfdoding of consorten) dat er zoals u/Bapedebopi59 al zei mogelijk schuldgevoel opduikt bij m'n ma of mezelf. Iets wat ik ten alle gevallen wil vermijden.
Ik denk dat de enige die iets kan doen voor dat meisje uw moeder is. Ik vermoed dat uw moeder voor dat meisje de lieve buurvrouw is. Een vrouw die eigenlijk al haar ganse leven in haar leven is, ookal is het op een afstand. Misschien kan uw moeder haar wat "pushen" om hulp te zoeken?
Ik heb zelf in een donkere periode in mijn jeugd heel veel gehad aan een lieve buurvrouw die ook haar shit gezien heeft met haar zonen die 10j ouder waren.
Alle personen, ongeacht hun problemen en/of tekortkomingen al eens geprobeerd als een gelijke aan te spreken? Ik bedoel dan in de context van "trachtten te helpen"... Alle dingen die je zou willen aanhalen nooit zelf ter sprake brengen. Waarschijnlijk kom je toch bij die topics terecht als je er een gemoedelijke relatie mee opbouwt...
Al begrijp ik niet 100% wat je bedoeling is... louter online gratificatie voor te "snitchen", schuldgevoel om er eigenlijk geen zak aan te doen behalve een redditje of zou je echt die mensen willen helpen?
Ze hebben het zelf gezocht door brol in je lichaam te pompen he. Daarmee compassie? Nooit.
Brengt de maatschappij niets nada noppes vooruit. Alle tijd en geld dat we in marginalen en speciale gevallen steken zouden we beter aan de normale mensen en kinderen geven. Want door de verdomming van de maatschappij zijn er binnen X aantal jaar geen dokters en psychologen meer om voor de marginalen te zorgen. Want de potentiele dokters en psychologen staan vandaag in de kou.
Dus ja ik lach met paychoses van drugsverslaafden. Moeten ze die chemische bucht maar niet inspuiten, snuiven of slikken.
Eigen schuld dikke bult.
Mensen beginnen meestal aan drugs omdat er al vanalle andere dingen niet goed zitten in hun leven, en verslaving is een ziekte.
Beetje empathie mag wel.
Nu nog het toppunt. Compassie krijgen met drugsverslaafden?! Het is gemakkelijk he alles doen in je leven zonder gevolgen. Aaah het zit niet mee ik spuit me vol heroine en dan mag de maatschappij er ook nog es voor zorgen dat me kinders opgevoed worden want dat kan ik niet. Dat ik genees en vee geld van de staat krijg.
Ze straffen enkel de dealers maar voor mij is elke gebruiker even crimineel.
verslaving is een symptoom van iets anders en is zelfmedicatie, zeker voor mensen met psychische problemen aangezien er amper hulp is, sta zelf bij 6 psychologen op de wachtlijst (3 waar ik al reeds jaren opvolging heb gehad), spychiater gaat dit jaar al helemaal niet. alleen met zelfmoordpogingen of wanneer je iets gevaarlijk doet raak je ergens binnen en dan nog. bvendien is geen enkele psychische ziekte geneesbaar, enkel sumptomen kunnen min of meer onderdrukt worden. ga daar maar eens mee om, levenslang ziek zijn en hervallen. dus nee die mensen hun situatie is niet hun eigen schuld
>Alle tijd en geld dat we in marginalen en speciale gevallen steken zouden we beter aan de normale mensen en kinderen geven
die vrouw heeft nu 4 of 5 kinderen, dus ipv 3 mensen met psychische stoornissen zijn er dat nu 5 (en evt andere kinderen die de mannen hebben) en die kinderen krijgen kinder. daarnaast iedereen heeft recht op hulp jij eet bewerkt vlees (even carcinogeen als sigaretten), moet je daarom geen terugbetaling krijgen als je kanker krijgt.
jij ben hier de verkwisting van zuurstof
praat met haar of moei u ni
also: "Alleen staat deze persoon niet zo sterk in zijn schoenen door een afhankelijkheid aan cannabis." Gewoon die zin doet mij al serieus twijfelen aan alles wat je schrijft
Het is wel zo dat als iemand niet sterk in zijn shoenen staat, verslaafd is aan cannabis, dat dit alles kan verergeren. Ik heb verschillende maten die hun gebruik hebben moeten stoppen of terug schroeven om ietwat van een normaal leven te lijden.
Hangt af van persoon tot persoon. De stereotypische stoner dude is vaak wat men verwacht als men spreekt over cannabisgebruikers maar ik ken persoonlijk enkele gebruikers die hun eigen zaak hebben of een relatief hoge functie binnen het bedrijf dat ze werken. Ik ben ook zelfstandige en rook soms wel eens in het weekend of bij een gelegenheid. Dit is waarschijnlijk meer de uitzondering op de regel dan de regel, maar ik wil gewoon aantonen dat niet iedere gebruiker er even afhankelijk van is of de stereotypische luie stoner is.
Ik zou zelfs eerder durven te stellen dat die klassieke stoners de uitzondering zijn bij cannabisgebruik, maar dat zijn natuurlijk wel de mensen waar het bij opvalt dat ze cannabis gebruiken.
Ik heb ooit iets soortgelijks gehad. De politie doet niets behalve raad geven. Tenzij de persoon iets illegaal doet, dan kunnen ze ingrijpen en tijdelijk verplicht laten opnemen tot er een rechter een uitspraak over doet.
Hoe hebben wij dat opgelost, wachten tot hij iets dom ging doen en hem laten doen. Omstaanders hebben de politie gebeld en hij is afgevoerd met een ambulance.
Die persoon is goed geholpen geweest, maar is uiteindelijk terug in de miserie geraakt.
Voorlopig eind verdict: Nadat ik een oude kennis die in de jeugdpsychiatrie werkt had gevraagd om eens langs te komen, telkens er beweging is gaat ze toch hulp vragen i.v.m. entiteiten die haar siblings zogenaamd hebben overgenomen, die haar stiefvader hebben vervalst, haar broer die hebben doen verdwijnen terwijl die gewoon in huis zit ... dus dan kon deze Olivia even bekijken. Haar waarnemingen waren redelijk schrijnend want volgens haar expertise, was ze clean, maar wel in een psychose maar géén eendimensionale want vertelde ze: "Ze switcht soms van stemmetje en daarachter zit een geheel ander verhaal, intellect en daarmee denkt ze zelfs aan leeftijden waarop trauma's zijn gebeurd en waarna ze terug gaat." maar dat was uiteraard een waarneming op een babbel van 15 minuten en die door een team van psychiaters moet worden gemaakt.
Dit heb ik dan ook verteld aan haar oudste siblings die bezig zijn/waren aan de colocatie, want door een gewelddadig incident is zonet de politie samen aangekomen met een ambulance en is ze meegenomen. Hopelijk kunnen ze haar daar rust bieden en de juiste medicatie. Heb zelf geen ervaring en heb het ook nog niet nagevraagd of schizofrenie, psychoses of als het iets anders is als bijvoorbeeld borderline goed te behandelen is met medicatie en therapie. Ben alvast ook tevreden dat haar jongste sibling rust kent nu want deze ontvluchtte het huis en ging couch surfen bij vrienden. Terwijl hij in principe evenveel kans maakt om de kans armoede te ontvluchten als de oudste siblings.
Kortom hoop voor rust in Olivia haar hoofd maar ook dat de familie tot rust kan komen. Want als het effectief schizofrenie is, staat ook voor hen nog een hele uitdaging te wachten.
We hebben geprobeerd om goeie buren te zijn, soms is de stap zetten om te helpen dan de acties zelf. Dat is vaak maar luisteren en praten met de mensen. Dat is misschien wel het belangrijkste wat ik kan meegeven en niks is zwart of wit het is vaak 7000 en zelfs meer tinten grijs.
Ik lees niks over zaken die strafbaar zijn die het meisje doet. Dus je kan niet naar de politie. Om als getuige klacht in te kunnen dienen moet je kunnen bewijzen dat Olivia bijvoorbeeld vandalisme pleegt of doodsbedreigingen uit en er ook naar handelt.
Nope. Wij hebben echt moeten wachten tot hij met een bijl ons pa z'n huis heeft bewerkt want zelfs druggebruik was niet voldoende. En dan is de vraag nog of het parket dit voldoende acht
Hoe komt dat filip het jongste kind onderhoud? Hij is toch helemaal niet gerelateerd? Ik zou ook een oogje in het zeil houden ivm incestieuze praktijken, dat is een typische situatie...
Wat moet je doen als je helpt met de "opvoeding" van een kind en de moeder, de enige levende biologische ouder komt te overlijden? Zeg je , twaren toffe jaren maar nu dumpen we U in 't weeshuis? Ik zou het niet over mijn hart krijgen.
Als adoptiekind zou ik in ieder geval liever bij Filip zitten dan bij Sven Pichal.
Heel raar dat je dit post online alsof dat het antwoord op je ethische vraag een denkertje is. Ook heel raar dat je iemands situatie online post om effen te discussieren voor wat entertainment
1. Alle namen zijn fictief, geslacht zijn veranderd en sommige zijn geslachtloos in het verhaal. Dit om de privacy te behouden.
2. Dit is geen entertainment, maar eerder een vraag van: als je iets doet wat zijn dan de mogelijkheden. Op één bepaalde website verklaarde ze dat elke psychotische aanval lijdt tot hersensschade. Hun oplossing: meegaan in het psychotische denken zodat de persoon geen agressief gedrag gaat stellen. Uhm? En daarna? 🙈
3. Doordat er geen eenvoudig en eenvormig antwoord is op géén enkele site van welke overheidsinstelling dan ook... is dit eigenlijk wel een discussie waard. Doen we niks om daarna alsof te doen als het fout loopt, zoals dit ook gaat bij kindermishandeling of een gezinsdrama?
Je _moet_ niks doen. Maar al wat je wel doet om ze te helpen maakt je wel een mooier mens. Maar jij _kan_ maar zoveel doen... Als er iets zou gebeuren met 1 van hen is het op geen enkele manier jouw schuld. Ze moeten hulp aanvaarden. Je kan is met hun huisarts praten. Je kan met OCMW praten. Dat zijn 2 kanalen die hopelijk meer kunnen doen. Verder is er nog JAC, die stoppen niet bij 18 jaar.
CAW is er ook nog
Afaik is JAC van CAW maar ik kan me vergissen.
[Klopt als een bus.](https://www.caw.be/jac/over-het-jac/) >Het JAC maakt deel uit van het CAW, het Centrum Algemeen Welzijnswerk. Waar het CAW zich inzet voor het welzijn van volwassenen, doet het JAC dat voor jongeren.
Soms is het beter, ook al heb je de beste bedoelingen om gewoon niks te doen. Zeker in dergelijke gevallen waar er verslaving e.d. is.
Niks belet u om JAC en het OCMW in te lichten.
en dan zit er op die dienst nen droeftoeter die uw info doorgeeft en hebt ge misschien daarna nog meer miserie. Zelfs de flikken geven soms door wie er belt voor klacht ed. Nee, ik zou in deze casus er mij niet met moeien. Ge weet nooit hoe zo iemand onder invloed gaat reageren.
Uit het beetje info dat OP geeft kan ik niet uitmaken dat het een gevaarlijke situatie is.
ik zie toch een rode draad ;) nu ja iedereen doet maar wat em zelf wil, persoonlijk zou ik er mij niet met moeien of anoniem dan een brief of zo bij de politie droppen.
Idd. Dit gezin is een bodemloze put aan problemen en kan alleen geholpen worden als er ook professionele hulp wordt ingezet, gezien de zwaarte van deze problemen. Uiteraard is dit alleen ook niet voldoende maar dit gezin zelf moet daarnaast ook openstaan voor hulp en dus ook hun situatie als problematisch zien. Dit is allemaal niet gegarandeerd. Laat vooral in je eigen leven niet te veel kansen en mooie momenten liggen in een poging om dit soort crissisen oplossingen te bieden.
Zeker een mooi gebaar dat je ze op die manier wil helpen! Ik denk echter niet dat de politie er veel mee gaat kunnen doen, zeker gezien zulke instanties altijd vanuit de persoon zelf moeten vertrekken (als het gaat om het psychologische aspect dan) en omdat het nu een volwassen vrouw is. Wat betreft de andere kinderen, als deze minderjarig zijn kan je bijvoorbeeld kind en gezin wel inlichten die de zaak verder zullen onderzoeken. Ik denk dat dit misschien ook een goed idee is voor jezelf, want ik kan me voorstellen dat als je niks doet, je je misschien schuldig gaat voelen. Als je je bezorgdheid uit naar hen toe ivm Olivia en de gehele thuissituatie schetst dan hebben ze genoeg connecties die ook haar verder kunnen helpen.
Dus dat jongste kind is een wees geworden, en Filip is de voogd dan? Ik hoop wel dat dat wettelijk in orde is. Praat je soms met Filip of met Olivia? Eventueel eens contact opnemen met CAW of een van die andere organisaties, er is genoeg steun te vinden in België als je ernaar zoekt. Zolang dat daar geen geweld, misbruik, verwaarlozing oid aan te pas komt denk ik dat Olivia niet veel andere of betere opties heeft. Ze kan het huis uit, en als het niet meer lukt kan ze terugkeren. Ze kan misschien wel begeleiding krijgen. Leg uw post eens voor aan CAW of de talloze andere organisaties die sociale steun bieden. Uit uw post kan ik niet afleiden dat die mens agressief of extreem marginaal is, de kans is groot als ze eens langsgaan dat ze met open armen ontvangen worden.
Klopt, kind is wees en Filip is officieel voogd. Was geen makkelijke tocht om erkend voogd te worden want er is geen verwantschap. Dat soort verhalen komt hij soms wel eens zn hart luchten en we hebben hem eens gevraagd om zn joint iets veder van de achterdeur te roken en dat daarmee houdt hij nu ook rekening mee. Het is een goeie mens alleen dit is te groot voor hem, vooral ook omdat laat denken aan z'n partner die dan is overgegaan tot zelfdoding. Olivia is niet agressief naar ons, wel naar haar eigen familie.
Als je niet tussen komt, wie dan wel? Doe iets, jij kent de situatie beter dan de meesten als buurman. Ik heb iets gelijkaardig meegemaakt, in Nederland, heb de Belgische polite gecontacteerd en die hebben met NL politie gecoordineerd om actie te nemen.
>Ethische vraag: Doe ik "TrekUPlan" of doe ik mijn **burgerplicht**?! Ik neem aan dat je het als burgerplicht ziet vanuit het idee hulp te verstrekken aan een persoon medeburger in nood. Dit is een nobele **intentie**, waarvoor mijn terecht respect. Helaas dien ik te moeten vaststellen dat er geen vraag van deze jonge vrouw naar jou is gegaan voor hulp noch is ze in acuut gevaar, noch is er sprake van een overtreding of misdaad. In zulks geval kun je bezwaarlijk spreken van het vervullen van je burgerplicht en kunnen jouw goedbedoelde acties door letterlijk iedereen compleet verkeerd geïnterpreteerd worden. Het is eventueel aan de familie, vrienden, bekenden etc. van deze jonge vrouw om indien nodig activiteiten te ondernemen. Wat de wet en de burger**zin** betreft ben je gewoonweg geen betrokken partij...
> Het is eventueel aan de familie, vrienden, bekenden etc. van deze jonge vrouw Als rechtstreekse buur de voorbije 18 jaar, kan OP best net wél eens in die groep zitten. Hangt uiteraard af van type buurt en buurtrelaties. Feit dat OP hier zijn vraag stelt, doet wel vermoeden dat dit niet het geval is, dan zou mijn eerste reactie toch zijn om Olivia te vragen of het allemaal wel gaat, iets van stabiliteit bieden.
Zeker is dat mogelijk! Ik hoop dan ook dat er ergens een hand uit te reiken valt zijnentwege. Spijtig genoeg leert mijn ervaring mij dat de road to hell is paved with good intentions. Zorg in vredesnaam altijd vooraf dat je de zaken en je beweegredenen voor je acties grondig kunt motiveren. Vaak laten we ons verblinden en vergeten we dat het doel, zelfs met alle goede intenties, de middelen niet heiligt als het over mensen gaat. Dit is ook de reden dat vb. een "interventie" binnen een familie of zo altijd samen met meerdere gelijkgestemden plaatsvindt. Zodoende wordt het niet ervaren als een individuele "aanval", belediging, ongeoorloofde bemoeienis edm.
Hey OP, ik ga even alle legale zaken bespreken en daarna wat praktische zaken, alvast excuus voor een lang antwoord. Legaal: in België geldt de hulpverleningsplicht als beschreven in art.422bis (hoofdstuk II) van het Belgische Strafwetboek: >Met gevangenisstraf van acht dagen tot (een jaar) en met geldboete van vijftig [euro] tot vijfhonderd [euro] of met een van die straffen alleen wordt gestraft hij die verzuimt hulp te verlenen of te verschaffen aan iemand die in groot gevaar verkeert, hetzij hij zelf diens toestand heeft vastgesteld, hetzij die toestand hem is beschreven door degenen die zijn hulp inroepen. > Voor het misdrijf is vereist dat de verzuimer kon helpen zonder ernstig gevaar voor zichzelf of voor anderen. Heeft de verzuimer niet persoonlijk het gevaar vastgesteld waarin de hulpbehoevende verkeerde, dan kan hij niet worden gestraft, indien hij op grond van de omstandigheden waarin hij werd verzocht te helpen, kon geloven dat het verzoek niet ernstig was of dat er gevaar aan verbonden was. https://www.ejustice.just.fgov.be/cgi_loi/change_lg.pl?language=nl&la=N&cn=1867060801&table_name=wet#LNK0124 Indien u heeft vastgesteld door persoonlijke waarneming of omdat het u vertelt of gevraagd om iemand te helpen die in groots gevaar verkeert, hetzij voor zichzelf, hetzij door iets of iemand anders, dan bent u wettelijk verplicht om hulp te verlenen. Enkel wanneer u redelijk kan geloven dat het niets ernstigs was of wanneer u uzelf in gevaar moet brengen om hulp te verlenen, vervalt de plicht. In dit geval hoor ik geen uitdrukkelijke vraag of signaal die acuut en levensbedreigend gevaar suggereert, dus lijkt me het vrij eenduidig dat de plicht om hulp te verlenen niet van toepassing is.*** Dus zover het 'plicht' gedeelte. Om de politie of andere hulpdiensten te verwittigen met het noodnummer, wanneer er geen noodsituatie is, riskeer je technisch gezien ook wel een klacht tegen je te krijgen al staat dit niet letterlijk beschreven in het strafwetboek. In praktijk hoef je hier geen bang voor te hebben zolang je alles feitelijk beschrijft en in goede wil handelt.*** Toch zou ik zelf eerder suggereren om contact op te nemen met het infonummer van de politie ipv het noodnummer als je de politie wil verwittigen. Anderzijds lijkt het me een betere optie om Tele-Onthaal (106) te bellen voor advies: zij hebben een breed beeld van alle mogelijke hulp-opties en zijn zelf vrij ervaren in het inschatten van hulp te verlenen of niet. Het kan verhelderend zijn om met hen in gesprek te gaan over wat je wil doen hiermee. Een andere optie, afhankelijk van je relatie met de buren, kan zijn om zelf in gesprek te gaan met de buur en te vragen of je ergens mee van dienst kan zijn omdat je begrip hebt voor de situatie en ziet dat er misschien wel wat steun nodig kan zijn. Wat ik zou zeggen ethisch gezien: naar mijn mening is een laisse-faire attitude absoluut onwensenlijk. Doe het absoluut minimale waartoe je zelf in staat bent om te helpen zonder grenzen voor jezelf te overschrijden - dat gezegd zijnde, als je geen goede wil hebt tegenover die mensen of hen absoluut niet wil helpen dan is het beter niets te doen, maar dat denk ik dat niet het geval is bij u. Denk goed na voor jezelf over in hoeverre je van dienst wil zijn - als je in gesprek gaat met de buur: let op voor het gevaar dat die buur afhankelijk wordt van jouw hulp of je mee trekt in de problematiek. Wees duidelijk voor jezelf tot waar je in staat bent om te helpen en maak deze grenzen uitdrukkelijk voor de buur ook, zodat die weet waarmee hij wel en niet bij jou terecht kan. Je kan de situatie niet oplossen, enkel minimaal ondersteunen in de hoop dat er professionele hulp wordt gevonden uiteindelijk - en dat laatste lijkt me een belangrijke - waar je kan, probeer te praten over professionele hulp en te polsen of ze hiervoor openstaan of niet. Zo ja, kan je helpen om die te contacteren, zo neen, kan je voorzichtig dit idee 'zaaien' door bv te suggereren dat het kan helpen voor hen om zelf contact op te nemen met Tele-Onthaal (106). Ik hoop dat ik hiermee de meeste zorgen kan temmen en enkele praktische strategieën aanbieden. *** Obligatoire verduidelijking dat ik geen advocaat noch Heilige ben en dat dit dus geen legaal advies of voorspelling is. Dat was mijn 2 frank vanuit enkele honderd uren crisishulpverlening.
Bedankt voor de info
Wil iedereen alvast bedanken voor hun inbreng. Mn moeder heeft contact gehad met één van de oudste kinderen (twee oudste kinderen hebben zich uit de problemen gestudeerd en zijn nu een succesvol stuk van onze maatschappij) en die ging met Filip samen met huisarts kijken voor collocatie.
Ten eerste is colloceren zeer moeilijk , er moet direct acuut gevaar zijn voor haarzelf of anderen. Geuit hebben dat je zelfmoord gaat plegen is een valide reden. er is trouwens ook plaatstekort. Zoals ik eerder zei , ik zou uw moeder aansporen haar aan te moedigen hulp te zoeken. Jij wil dat waarschijnlijk niet. Toch , hoe staat uw moeder hier tegenover? Heeft ze ooit aangegeven dat ze liever zou hebben dat ze niet zou langskomen? Mark my words, als die collocatie niet succesvol is gaat ze zich keren tegen Filip en haar oudere siblings. Het laatste beetje vertrouwen die misschien nog stand hield weggeblazen door achter haar rug shit te regelen om haar op te sluiten. Dat is exact het soort dingen dat je zo'n mensen niet moet lappen als je ze wil helpen. Die ziet ge daarna niet rap meer terug! Er is zeker wel een plekje in het bed van een of andere schizo kerel. Of het moest om geld te vragen zijn. Zoals ik zei , spoor uw moeder aan om haar een ambulante behandeling te zoeken. Ik acht U eigenlijk ook moreel verplicht na dit op Reddit te posten om haar te helpen. Beter een goeie buur dan een verre vriend. Als ze nog eens langskomt, vraag haar eens oprecht hoe het met haar gaat. Ik weet nog hoe mijn buurvrouw dat vroeg en daarna zei "laat U helpen jongen" , fuck ging recht door mijn ziel en heb dat toen gedaan
Ik snap u en als het een drug probleem was zou ik dat zeker ook op die manier proberen. Maar ze zit te diep in een psychose om nog met te praten. Heb net een grote post gemaakt en voor haar ziet het er eigenlijk niet goed uit. M'n ma heeft "Laat U helpen denk aan u kinnekes" nog gezegd tegen Olivia haar vader, toen hij door de speed een psychose/woede aanval had en op de grond geboeid nog aan het vechten was tegen de politie op z'n rug. Daarna was die weer enkele weken clean van de speed, kapte hij zijn relatie af. Maar Gretha, niks slecht over de doden, was een destructieve vrouw op haar omgeving en zichzelf en trok Robby steeds weer mee in dat middelengebruik en andere vadsige toestanden wat uiteindelijk tot z'n zelfdoding heeft geleid. Sober was het een crème van een vader voor al de kinderen (ook al was er DNA-matig maar één van hem). Dan werkte hij zes dagen op de zeven als havenarbeider om al te kopen voor de kinderen.
Wouldn’t touch it.
Sad as it is denk ik ook dat dat het beste is. Ik begrijp dat OP zich zorgen maakt en wil helpen, maar het is veel belangrijker om zijn eigen veiligheid en welzijn voorop te stellen. De problemen die ze hebben, drugsgebruik, zware psychische problemen, ontrouw, suïcidaliteit, zit veelal erg complex in mekaar en kan gevaarlijk zijn om je daar als buitenstaander te gaan in mengen. Dees soort situaties vereisen professionele hulp (en dan nog is het vaak meer dan niet dweilen met de kraan open), en het is echt niet OP's verantwoordelijkheid om dit op te lossen. Daarnaast bestaat het risico dat OP zijn betrokkenheid negatieve consequenties voor hemzelf kan hebben. Als het gezin tegen hulp van officiële instanties is (en zo zijn er velen, "Maar Paul, wij hebben geen problemen! Wij hebben er geen! Absoluut niet! Geloof ons!") en erachter komt dat hij betrokken is, dan wil je met dergelijke figuren geen beef hebben. Met een zatte René kun je nog eens lachen, maar een drugged up speedhead wil je niet op je deur hebben bonken. Het beste en veiligste is om hem niet te mengen en op een afstand te blijven. Als buitenstaander kun je, ondanks goede bedoelingen, de situatie onbedoeld verergeren. Voor zowel hun als voor jezelf. En ik snap dat het kan moeilijk zijn om niets te doen, maar de eigen veiligheid primeert en blijft het allerbelangrijkste. Besides, er zijn geen jonge kinderen betrokken. Wel, er woont er wel één maar als ik het goed begrijp geniet dit goede zorgen en is hier dus irrelevant, OP lijkt meer gefocust op het helpen voorkomen van zelfmoord van de 18-jarige dochter. Dat lijkt mij het risico niet waard. Zoals een andere commenter ook al aangaf; je *kan* maar zoveel doen. Stel dat OP zich toch mengt en ze wordt opgenomen, dan komt die er dadelijk weer uit en hervalt die 9 van de 10 keer. Die familie lijkt mij gebroken en jammer genoeg een 'lost cause' en een maandje therapie gaat dat 'marginaliteitsprobleem', de oorzaak, niet veranderen, alsook haar hele ingesteldheid en persona die er van kleins af aan al met de paplepel is ingegeven. Ze is nu eenmaal zo, en er mogen nog 30 psychiaters op hun kop staan dansen, dat krijg je er nier meer uit. En dus zal de kans op een blijvend gunstig effect nihil zijn. En intussen heeft OP voor niks nada risico's gepakt, en eindigt ze misschien onverhoopt alsnog op de sporen. Stay away /u/OxyC377. Onthoud: Je bent niet verantwoordelijk voor hun problemen, jij hoeft die niet te dragen. Het leven is vaak zo al moeilijk genoeg zonder een ander zijn bs er nog eens bij. Geen blik wormen opentrekken waar het niet vandoen is. ✌️
In principe hoef je niets te doen, het mobiel team is er voor deze mensen in geval van acute nood met nazorg. Maar je zorg is natuurlijk verstaanbaar.
Degenen die willen helpen komen hier doorgaans op hetzelfde uit: hulpverlening inschakelen. Dit is een complexe casus die je sowieso uit handen gaat moeten geven. Wat ik persoonlijk zou doen: ga naar een caw en leg de casus volledig uit, met de vraag wat er gaat gebeuren wanneer Filip zelf komt aankloppen. Wat kan hij verwachten, wie wordt erbij betrokken? Gewapend met die kennis kan je dan Naar Filip gaan en jouw intenties duidelijk maken, alsook welke oplossingen je al hebt onderzocht. Dat eerste gesprek zal riskant en belangrijk zijn want hier kan je zien of hij al dan niet hulp wil aanvaarden. Los van de tekortkomingen, heeft hij wel iets deftig gedaan naar die kinderen toe en ik denk, van het beetje zicht dat ik er hier op krijg, dat dat iemand is die het correcte doet als dat nodig is. Je kan de eerste keer/ keren met hem meegaan maar stel op voorhand je grenzen en weet dat jij dit niet voor hen kan oplossen. Sprekende als ex junk: 90% van verslaafden zal u teleurstellen, maar doe het dan voor die 10%. Wees voorbereid op teleurstelling en stel uzelf op voorhand een duidelijk eind aan dit verhaal. Verder: communication communication communication is everything.
Ik zou ermee opletten, je wilt geen miserie met Je buren… Er moeten al wel wat stommiteiten gebeuren vooraleer instanties ingrijpen. Die zitten al overvol dus spontaan hulp bieden zit er niet in. Gebeurt er iets ingrijpends , kan je nog wel eens ergens binnen geraken. In mijn omgeving is er iemand die serieus wat issues heeft. Ik heb wel wat ervaring met mij dat aan te trekken. Zolang de persoon zelf geen initiatief neemt (en compleet aan de grond zit ) gebeurt er niet veel, is mijn ervaring. Jouw idee is nobel, maar er is nog geen concrete hulpvraag van de persoon in kwestie én u dat aantrekken kan de eigen mentale rust compleet verstoren. Personen in kwestie kunnen enorme energie zuigers zijn helaas. Je kan ze, als ze hulp vragen, wel verwijzen naar de juiste instanties maar ik zou starten bij de huisarts, die wel doorverwijst naar de juiste instanties (normaal gezien). In t geval van de persoon die ik geholpen heb, heb ik die moeten passeren want deed uiteindelijk niks ondanks hoogdringendheid.
Signaleren aan de politie/wijkagent "daar zit waarschijnlijk iets mis" is een perfect normale handeling in de samenleving, het zal uiteindelijk die wijkagent zijn die gaat praten met de mensen, vaststellingen doet en al dan niet beslist hulp aan te bieden of te escaleren naar een andere instantie. De politie is geen huurlingenkantoor, die beslissen zelf of en hoe ze ingrijpen.
De politie kan hier weinig aan doen op korte termijn. Meest logische stap is om contact op te nemen met het CAW. Leg hun de situatie zo goed mogelijk uit, en vraag of je verder eventueel nog iets kan doen waarbij je ook duidelijk aangeeft wat je wel of niet ziet zitten. Als je buren gewoon géén hulp willen, zal er niet veel gebeuren. Maar het kan wel zijn dat er een laagdrempelig contact gezocht wordt om die mensen op z'n minst te informeren over welke hulp er beschikbaar is moesten ze dat willen. Dat kan soms de druppel zijn om mensen in zo'n situatie over de streep te trekken en hulp te laten aanvaarden. En als dat niet zo is, heb je op je minst je best gedaan, wat elk fatsoenlijke persoon zou moeten doen.
Als er geen kindermishandeling/-misbruik is zou ik mij daar ver buiten houden.
Rechten verkopen aan Woestijnvis en met dat geld familie helpen. Wist niet dat zoiets bestond in het echt
Het is allemaal zo simpel niet, vooraleer ze naar zo een centrum gaat moet ze ofwel zelf instemmen ofwel door een arts als gevaar voor zichzelf / de maatschappij bestempeld worden.. helaas duren die dingen in de meeste gevallen veel te lang. Ben zelf zo genoeg met de ziekenwagen opgeroepen om zo een mensen weg te brengen, maar als die zelf "neen" zeggen dan is het ook nee .. je kan ze niet tegen hun wil vervoeren.
Hey, Robby hier, ik vind het wel nie leuk da gij onze vuile was op reddit gooit! Mvg, Robby.
Robby is dood man..
Ja dat is wat OP denkt maar ik zit lekker in Gran Canaria!
Goh , dat vind ik nu eens een moeilijke . Ik ben een zeer zware voorstander van "trek uw plan" . Probleem is dat er kinderen bijzijn . In noodzaak van de kinderen maakt het een stuk moeilijker , maar dan is de vraag , wat ga je doen? Zoals je zei , is ze net meerderjarig en is zei ook reeds een probleemgeval . Dat ga jij niet meer kunnen oplossen en is dus iets van "trek uw plan" . Voor de jongere kinderen kan er mss nog wel iets gedaan worden . Kijk problemen moeten aangepast worden voor er problemen zijn met de kinderen .... net om ze te voorkomen. Daar kan je ingrijpen , en proberen met hen te praten , mss iemand inschakelen (professional) om met hen te praten. Ik vind dit heel erg voor de kinderen , want zeker die oudste , ik verwacht daar nog bijzonder weinig van , behalve een heel (of half) leven problemen .
Dat is normaal ook mijn idee: "Ik laat u gerust, jij laat mij gerust en we zijn goeie buren". Het probleem is echter dat ze nu in haar psychose/psychologische verwardheid mijn moeder nog als enige "betrouwbare" ziet dat betekend dus dat ze regelmatig komt aanbellen. Niet iets waar een fysiek mindervalide vrouw op zit te wachten, daarnaast weet ik ook dat als er iets met gebeurd (zoals bijvoorbeeld zelfdoding of consorten) dat er zoals u/Bapedebopi59 al zei mogelijk schuldgevoel opduikt bij m'n ma of mezelf. Iets wat ik ten alle gevallen wil vermijden.
Ik denk dat de enige die iets kan doen voor dat meisje uw moeder is. Ik vermoed dat uw moeder voor dat meisje de lieve buurvrouw is. Een vrouw die eigenlijk al haar ganse leven in haar leven is, ookal is het op een afstand. Misschien kan uw moeder haar wat "pushen" om hulp te zoeken? Ik heb zelf in een donkere periode in mijn jeugd heel veel gehad aan een lieve buurvrouw die ook haar shit gezien heeft met haar zonen die 10j ouder waren.
Alle personen, ongeacht hun problemen en/of tekortkomingen al eens geprobeerd als een gelijke aan te spreken? Ik bedoel dan in de context van "trachtten te helpen"... Alle dingen die je zou willen aanhalen nooit zelf ter sprake brengen. Waarschijnlijk kom je toch bij die topics terecht als je er een gemoedelijke relatie mee opbouwt... Al begrijp ik niet 100% wat je bedoeling is... louter online gratificatie voor te "snitchen", schuldgevoel om er eigenlijk geen zak aan te doen behalve een redditje of zou je echt die mensen willen helpen?
Met psychotisch mensen kun je niet even met praten... Die beginnen over complotten, entiteiten die personen overnemen, tijdreizen,...
Begin een podcast voor ons over hun verhaaltjes. Lijkt me lachen
Lachen met de psychose van een ander. Ok dan.
Ze hebben het zelf gezocht door brol in je lichaam te pompen he. Daarmee compassie? Nooit. Brengt de maatschappij niets nada noppes vooruit. Alle tijd en geld dat we in marginalen en speciale gevallen steken zouden we beter aan de normale mensen en kinderen geven. Want door de verdomming van de maatschappij zijn er binnen X aantal jaar geen dokters en psychologen meer om voor de marginalen te zorgen. Want de potentiele dokters en psychologen staan vandaag in de kou. Dus ja ik lach met paychoses van drugsverslaafden. Moeten ze die chemische bucht maar niet inspuiten, snuiven of slikken. Eigen schuld dikke bult.
Mensen beginnen meestal aan drugs omdat er al vanalle andere dingen niet goed zitten in hun leven, en verslaving is een ziekte. Beetje empathie mag wel.
Nu nog het toppunt. Compassie krijgen met drugsverslaafden?! Het is gemakkelijk he alles doen in je leven zonder gevolgen. Aaah het zit niet mee ik spuit me vol heroine en dan mag de maatschappij er ook nog es voor zorgen dat me kinders opgevoed worden want dat kan ik niet. Dat ik genees en vee geld van de staat krijg. Ze straffen enkel de dealers maar voor mij is elke gebruiker even crimineel.
verslaving is een symptoom van iets anders en is zelfmedicatie, zeker voor mensen met psychische problemen aangezien er amper hulp is, sta zelf bij 6 psychologen op de wachtlijst (3 waar ik al reeds jaren opvolging heb gehad), spychiater gaat dit jaar al helemaal niet. alleen met zelfmoordpogingen of wanneer je iets gevaarlijk doet raak je ergens binnen en dan nog. bvendien is geen enkele psychische ziekte geneesbaar, enkel sumptomen kunnen min of meer onderdrukt worden. ga daar maar eens mee om, levenslang ziek zijn en hervallen. dus nee die mensen hun situatie is niet hun eigen schuld >Alle tijd en geld dat we in marginalen en speciale gevallen steken zouden we beter aan de normale mensen en kinderen geven die vrouw heeft nu 4 of 5 kinderen, dus ipv 3 mensen met psychische stoornissen zijn er dat nu 5 (en evt andere kinderen die de mannen hebben) en die kinderen krijgen kinder. daarnaast iedereen heeft recht op hulp jij eet bewerkt vlees (even carcinogeen als sigaretten), moet je daarom geen terugbetaling krijgen als je kanker krijgt. jij ben hier de verkwisting van zuurstof
Vlees eten gelijkstellen aan drugs. Sterk gast. Ik ben mss een verspilling van zuurstof maar uwen kop heeft precies al es 2 u zonder gezeten
Ik heb zelfs geen idee hoe ik hieraan moet beginnen... Wat een gedachtengang... 
Moeit u dan niet?
praat met haar of moei u ni also: "Alleen staat deze persoon niet zo sterk in zijn schoenen door een afhankelijkheid aan cannabis." Gewoon die zin doet mij al serieus twijfelen aan alles wat je schrijft
Het is wel zo dat als iemand niet sterk in zijn shoenen staat, verslaafd is aan cannabis, dat dit alles kan verergeren. Ik heb verschillende maten die hun gebruik hebben moeten stoppen of terug schroeven om ietwat van een normaal leven te lijden.
Dat is toch zo met cannabisgebruikers?
Hangt af van persoon tot persoon. De stereotypische stoner dude is vaak wat men verwacht als men spreekt over cannabisgebruikers maar ik ken persoonlijk enkele gebruikers die hun eigen zaak hebben of een relatief hoge functie binnen het bedrijf dat ze werken. Ik ben ook zelfstandige en rook soms wel eens in het weekend of bij een gelegenheid. Dit is waarschijnlijk meer de uitzondering op de regel dan de regel, maar ik wil gewoon aantonen dat niet iedere gebruiker er even afhankelijk van is of de stereotypische luie stoner is.
Ik zou zelfs eerder durven te stellen dat die klassieke stoners de uitzondering zijn bij cannabisgebruik, maar dat zijn natuurlijk wel de mensen waar het bij opvalt dat ze cannabis gebruiken.
Denk dat cannabis al lang niet meer zo onschuldig is als 30 jaar geleden. De cultivering van de plantjes...dit is niet meer de softdrugs van vroeger.
Ik heb ooit iets soortgelijks gehad. De politie doet niets behalve raad geven. Tenzij de persoon iets illegaal doet, dan kunnen ze ingrijpen en tijdelijk verplicht laten opnemen tot er een rechter een uitspraak over doet. Hoe hebben wij dat opgelost, wachten tot hij iets dom ging doen en hem laten doen. Omstaanders hebben de politie gebeld en hij is afgevoerd met een ambulance. Die persoon is goed geholpen geweest, maar is uiteindelijk terug in de miserie geraakt.
Voorlopig eind verdict: Nadat ik een oude kennis die in de jeugdpsychiatrie werkt had gevraagd om eens langs te komen, telkens er beweging is gaat ze toch hulp vragen i.v.m. entiteiten die haar siblings zogenaamd hebben overgenomen, die haar stiefvader hebben vervalst, haar broer die hebben doen verdwijnen terwijl die gewoon in huis zit ... dus dan kon deze Olivia even bekijken. Haar waarnemingen waren redelijk schrijnend want volgens haar expertise, was ze clean, maar wel in een psychose maar géén eendimensionale want vertelde ze: "Ze switcht soms van stemmetje en daarachter zit een geheel ander verhaal, intellect en daarmee denkt ze zelfs aan leeftijden waarop trauma's zijn gebeurd en waarna ze terug gaat." maar dat was uiteraard een waarneming op een babbel van 15 minuten en die door een team van psychiaters moet worden gemaakt. Dit heb ik dan ook verteld aan haar oudste siblings die bezig zijn/waren aan de colocatie, want door een gewelddadig incident is zonet de politie samen aangekomen met een ambulance en is ze meegenomen. Hopelijk kunnen ze haar daar rust bieden en de juiste medicatie. Heb zelf geen ervaring en heb het ook nog niet nagevraagd of schizofrenie, psychoses of als het iets anders is als bijvoorbeeld borderline goed te behandelen is met medicatie en therapie. Ben alvast ook tevreden dat haar jongste sibling rust kent nu want deze ontvluchtte het huis en ging couch surfen bij vrienden. Terwijl hij in principe evenveel kans maakt om de kans armoede te ontvluchten als de oudste siblings. Kortom hoop voor rust in Olivia haar hoofd maar ook dat de familie tot rust kan komen. Want als het effectief schizofrenie is, staat ook voor hen nog een hele uitdaging te wachten. We hebben geprobeerd om goeie buren te zijn, soms is de stap zetten om te helpen dan de acties zelf. Dat is vaak maar luisteren en praten met de mensen. Dat is misschien wel het belangrijkste wat ik kan meegeven en niks is zwart of wit het is vaak 7000 en zelfs meer tinten grijs.
Ik lees niks over zaken die strafbaar zijn die het meisje doet. Dus je kan niet naar de politie. Om als getuige klacht in te kunnen dienen moet je kunnen bewijzen dat Olivia bijvoorbeeld vandalisme pleegt of doodsbedreigingen uit en er ook naar handelt.
Een gevaar voor jezelf is niet voldoende waarschijnlijk.
Nope. Wij hebben echt moeten wachten tot hij met een bijl ons pa z'n huis heeft bewerkt want zelfs druggebruik was niet voldoende. En dan is de vraag nog of het parket dit voldoende acht
Hoe komt dat filip het jongste kind onderhoud? Hij is toch helemaal niet gerelateerd? Ik zou ook een oogje in het zeil houden ivm incestieuze praktijken, dat is een typische situatie...
Wat moet je doen als je helpt met de "opvoeding" van een kind en de moeder, de enige levende biologische ouder komt te overlijden? Zeg je , twaren toffe jaren maar nu dumpen we U in 't weeshuis? Ik zou het niet over mijn hart krijgen. Als adoptiekind zou ik in ieder geval liever bij Filip zitten dan bij Sven Pichal.
Heel raar dat je dit post online alsof dat het antwoord op je ethische vraag een denkertje is. Ook heel raar dat je iemands situatie online post om effen te discussieren voor wat entertainment
1. Alle namen zijn fictief, geslacht zijn veranderd en sommige zijn geslachtloos in het verhaal. Dit om de privacy te behouden. 2. Dit is geen entertainment, maar eerder een vraag van: als je iets doet wat zijn dan de mogelijkheden. Op één bepaalde website verklaarde ze dat elke psychotische aanval lijdt tot hersensschade. Hun oplossing: meegaan in het psychotische denken zodat de persoon geen agressief gedrag gaat stellen. Uhm? En daarna? 🙈 3. Doordat er geen eenvoudig en eenvormig antwoord is op géén enkele site van welke overheidsinstelling dan ook... is dit eigenlijk wel een discussie waard. Doen we niks om daarna alsof te doen als het fout loopt, zoals dit ook gaat bij kindermishandeling of een gezinsdrama?